พักดราม่าเรื่องบท เรื่องผู้จัดกันแป๊บ...มาดูดุ๊กดิ๊กน่ารักๆ ของนักแสดงกันดีกว่าค่ะ ^^
สืบเนื่องจากอาทิตย์ที่แล้วหายไป ก็ไม่อยากจะพูดไรมาก...แค่ไปสำลักความหวานของโซเรียวกะโอคามิซังมากไปหน่อย
แหม..อิริวทั้งกะล่อน
  
ทั้งหวาน

บอกตรงๆ ชั้นดูไป เขินไป จิกผ้าห่มไป...เฮ้อ เหนื่อย!!

แต่ไม่ทันไรโดนไข้โป้งซะแล้ว โถ..ริว โชคดีที่ยังไม่ตายนะ

แต่เมื่อยังไม่ตาย ท่านปู่ยามะเลยสั่งสมุน "ถึงมันเป็นผักก็ต้องสับให้เละ"
ชั้นชอบท่าขยี้ของท่านปู่มากค่ะ อุ๊บ!! หนอยกล้าเรียกปู่...อาตู่ยังไม่แก่นะยะ

โซเรียวของเราเจ็บหนักจะทำอะไรได้คะ เลยต้องหนีมากบดานที่ไทยชั่วคราว
แล้วที่นี่...ชั้นก็ได้พบกับพี่โชน เอ๊ย!!ทาเคชิอีกครั้ง ทาเคชิบอกหน่อย ลูก 3 ทำไมยังใสกิ๊งขนาดนี้คะ
รึใช้หญ้ารีแพร์ (เฮ้ย!!อันนั้นของผู้หญิงย่ะ)

เอาล่ะ..กลับมาได้ละ..มายูมิของเราอุตส่าห์อดทน ดูแลรักษาริวแม้จะเหนื่อยแค่ไหน
แต่ริวคะ...ถ้าจะไม่ถนอมน้ำใจกันแบบนี้ T_T

หงุดหงิดเตะน้ำใส่แบบนี้ *O*

ตะคอกใส่แบบนี้ *O*

ทำมายูมิของชั้นร้องไห้เสียใจขนาดนี้ ชั้นอยากจะเอาดาบไม้ฟาดหัวอิริวให้สลบจริงๆ
(แกหาผู้หญิงดีๆแบบญ่า เอ๊ย!!มายูมิ ไม่ได้อีกแล้วนะอิริว... )

ฟากทาคาโอะกับยูจิก็ใช้โอกาสนี้กำจัดสามทหารเสือโอนิซึกะซะเลย
  
ม่ายยยยย ท่านโคจิของเค้า

เมื่อริวยังไม่หาย มายูมิโอคามิซังของโอนิซึกะเลยยึดอำนาจซะเลย (แหม..อย่าตกใจค่ะที่จริงก็แค่ช่วยดูแลตระกูลชั่วคราว
จนกว่าริวจะหายเท่านั้นเอง...แต่จริงๆชั้นว่าคนที่ใหญ่สุดในตระกูลก็คือมายูมินะ..จริงไหมริว )

ตอนนี้เนื้อเรื่องดำเนินมาจนใกล้จะจบละ ฝากทุกคนช่วยดู ช่วยเชียร์โอนิซึกะกันด้วยนะคะ ^^
อย่างที่พี่หมีเคยบอกถ้าดูอย่างสบายใจ ก็จะได้อรรถรสเต็มๆค่ะ

สุดท้าย...เขียนยาวขนาดนี้...ก็ต้องมีของแถมมาฝากกันบ้าง อิอิ
ไปดูกันว่าทาคาโอะกับผู้กองหน้าเต้าหู้เค้าคุยไรกัน..