ต่อจากกระทู้เก่าที่นานมาแล้ว
( ไม่ได้อัพมานานเพราะว่างานเข้าพอดี )

ผมจะเล่าถึงจุดพีคที่ทำให้ผมกับน้องมาถึงจุดแตกหักเลยนะครับ

วันนั้น เป็นเสาร์ที่ผ่านมา ( 13 เดือน 9 )
เริ่มจากที่ผมเริ่มง้องแง้งใส่น้องเค้า คือ ผมหลังจากที่ผมไปเที่ยวกับน้องด้วยกันบ่อยมาก
ถึงขนาดน้องเค้าขอมานอนที่บ้านผมในวันเสาร์ ( 6 เดือน 9 ) เพื่อ จะได้ไปเที่ยวในวันอาทิตย์
ก็ให้นอน คือนอนห้องเดียวกับผมเลย 2-2 แล้ว แต่ไม่มีอะไรกันนะครับ แค่นอนเฉยๆ
เคยถามเค้านะครับว่า ที่ขอมานอนนี้ไม่กลัวพี่ปล้ำเหรอ น้องเค้าก็บอกว่า ไม่อ่ะพี่

หลังจากนั้นผม กับน้องก็คุยกันปกติ เริ่มๆจนมาถึงวันเสาร์
ผมถามน้องเค้า
ผม ถามจริง ตอนนี้เราเป็นอะไรกัน
น้อง ...
ผม ไม่ตอบแปลว่าเป็นแฟนแล้วนะ ( เหมือนบังคับเบาๆ )
น้อง พี่ ผมบอกพี่แล้วว่าผม ชอบพี่ไม่ได้ ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย
ผม แล้วที่ผ่านมาเราเป็นอะไรกัน
น้อง ...
ผม ok งั้นเราก็เป็นแฟนกันนั้นแหละ ( อารมย์ดีๆ ไม่ได้คิดไรมาก )
น้อง พี่ทำแบบนี้ทำไม บังคับผมเป็นแฟน ( ขึ้นเสียง )
ผม ไม่ได้บังคับก็ถามแล้วไม่ตอบ ( ขึ้นเสียงเบาๆ )
น้อง พี่ทำให้ผมบำบากใจ ( ขึ้นเสียง )
ผม ok ขอโทษที่ทำให้ลำบากใจ
หลังจากนั้นก็เดินจากมา โดยไม่หันกลับไปมอง ไม่สนใจ

หลังจากเสาร์ ( 13 เดือน 9 ) ผมกับน้องเราก็ไม่ได้คุยกันเลยจนถึงปัจจุบัน
เมื่อเช้านี้ ผมเดินผ่านน้องเค้า น้องเค้าก็ เอาแต่นั่งจ้องมือถือ ไม่สนใจคนเดินผ่านเลยแม้แต่นิดเดียว

ตอนนี้ผมก็ นั่งเศร้าบ้างบางจังหวะ มีจิตตกบ้าง
จนตอนนี้ต้องหาอะไรทำ เพื่อที่จะให้ไม่คิดฟุ้งซ่าน

ตอนนี้ก็เลยโสด
ขอบคุณที่เข้ามารับฟังนะครับ

ก็เสียใจนะครับ แต่ว่าก็ไม่สามารถทำอะไรได้แล้ว นี้ผมก้าวพลากเองใช่ไหมครับ
ที่ทำให้เรื่องมันจบแบบนี้