ผมก็เพิ่งออกจากงานประจำที่มีรายได้เฉลี่ย 30k (เป็นเซลครับ เงินเดือนไม่ถึงหมื่นแต่มีค่าคอม+ค่าภาษา+อินเซนทีฟ) คนรอบข้างและ พ่อแม่ก็คัดค้าน เพราะเขาเสียดายรายได้ของผม
แต่ผมรู้ตัวเองดีที่สุด ว่างานที่ทำอยู่มันกัดกินผม มันดูดเอาพลังงาน และความคิดสร้างสรรของผมไปหมด เลิกงานกลับบ้านก็หมดแรง รุ่งขึ้นตื่นมาทำงานที่ซ้ำซากจำเจ ไม่ได้ใช้สมองเลย
ผมเพิ่งออกมาได้เดือนกว่าๆ หลังจากเป็นมนุษย์เงินเดือนมา7ปี ก่อนออกผมก็คิดทบทวนประมาณ3-4 เดือน เพื่อให้แน่ใจว่ามันไม่ใช่อารมณ์ชั่ววูบ งานใหม่ผมเป็นงานศิลปะอย่างหนึ่งซึ่งมันทำเงินได้ยาก แต่ถ้าสำเร็จมันก็ทำให้รวยได้ และเป็นสิ่งที่ผมรัก มันอาจจะรุ่ง หรือไม่ก็รุ่งริ่งไปเลย แต่ไม่ว่าผลจะออกมายังไง ผมก็ไม่ตายสักหน่อย แล้วค่อยกลับไปทำงานน่าเบื่อแบบเดิมก็ยังได้ ( ผมอายุสามสิบกว่าแล้ว แต่ผมไม่กลัวนะ) และผมจะไม่โทษใคร และจะไม่โทษตัวเองด้วย
ผมไม่อยากเป็นมนุษย์เงินเดือนไปเรื่อยๆ พอรู้ตัวอีกทีอายุ50 ยังผ่อนบ้านไม่หมดอะไรแบบนั้น555  
แค่ออกจากงานไม่ตายสักหน่อย ชีวิตเรามันมีทางให้ดิ้นไปจนได้ครับ แต่ถ้าไม่ดิ้นออกไป ก็จะอยู่กับที่ตลอดในคอมฟอร์ทโซนที่ปลอดภัยจริงหรือเปล่าก็ไม่รู้นะ
ผมเป็นพวกชอบแหกคอก เพราะเห็นคนอื่นทำอะไรตามแบบแผนก็ใช่ว่าจะได้ดีสักหน่อย