หลายคงอาจจะเคยมีความรักกันมาแน่นอน เราอาจจะคิดว่าคนที่เราคบนั้นคือรักแท้!!
แต่ว่ามีรักก็ต้องมีเลิกแล้วเราก็คิดว่านี้ไม่ใช่"รักแท้"แล้ว สิ่งที่เราคิดว่าใช่กลับไม่ใช่ มันกลายเป็นเพียงแค่ความคิด

ที่มานี่ผมจะขอความคิดเห็นหลายๆคนหน่อยครับว่าจะทำยังไงดีเท่านั้นเองเพราะผมก็คิดแล้วคิดอีกแต่ก็ยังค้างคาก็เลยอยากจะถามหาผู้มีประสบการณ์หรือเข้าใจอะไรเกี่ยวกับแบบนี้น่ะครับ (แหะๆ)

อย่างแรกเลยผมคบกับแฟนมา2เดือนเราต่างก็มีใจกันผมโสดมา3ปี(ม.1-ม.4)เราต่างคิดว่า"คนนี้แหล่ะที่กูรอมานาน"ทั้งคู่ โมเม้นนี้เป็นอะไรที่ฟินมว๊ากกก!!บอกเลยผมชอบดี>//< แล้วก็เราก็ตกลงเป็นแฟนกัน แฟนผมไม่ได้สวยหรือเลิศเลอหุ่นดีเป๊ะเวอร์หรือนมใหญ่ๆเลย แต่แค่อวบนิดๆอยู่ด้วยแล้วมีความสุขขี้เล่นเผอิญว่าเราทั้งคู่ก็เคยจบมาจากโรงเรียนประถมมาด้วยกันแล้วอยู่โรงเรียนเดียวกันมา3ปีพึ่งมาได้สนิทกันก็ม.4เนี้ยแหล่ะ- -' เราได้คบกันไปด้วยดีมีความสุข หยอดมุขเสี่ยวบ้างไรบ้างจับมือบ้างบางครั้งแล้วเรียนไปด้วยกันบ้างไม่เข้าใจอะไรก็ถาม(อยู่ห้องเดียวกัน)เธอเก่งญี่ปุ่นครับ(เราเรียนศิลป์-ญี่ปุ่น)ส่วนผมเก่งอังกฤษ(เยี่ยมไปเลยดิ)เราก็ช่วยๆกันในแต่ละวิชา เราเคยแอบกอดกันด้วยแหล่ะ(ผมยังนึกได้เลยมันเป็นช่วงที่เพื่อนๆทุกคนหันไปทางอื่นแล้วก็ฉวยโอกาสกระชากมาเลย เขิลทั้งคู่!!!)เธอค่อนข้างจะซึนนิดหน่อย โอ้วว!แม่จ้าวว!เธอเปนสาวYและติ่งเกาหลีด้วย! - -' เหนื่อยใจแต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมรักเธอน้อยลงเลยซึ่งข้อนี้ผมก็รับได้เพราะมันเป็นความสุขของเธอ ผมก็ติดเกมมันก็ความสุขของผมเหมือนกัน เธอมักจะมีกรี๊ดข้างผมบ้างไรบ้าง"อ๊ายหล่อ! น่ารักจังเลย!!"- -' บอกตรงๆว่า"เซ็ง"แต่ผมก็รู้ดีว่า"เอาเค้าเป็นแฟนไม่ได้หรอก555เค้าไม่เอา"แล้วก็เธอก็ตีผม555 (สม) แต่เรื่องมันก็เกิดขึ้น เธออารมแปรปรวนง่ายมาก! ตอนแรกอาจจะมีความสุขแต่ตอนหลังๆเธอจะเงียบและไม่สนใจผมหรือรำคาญผม แต่เธอมักจะไม่บอกกับผม เธอจะบอกกับเพื่อนสนิทผม(เพื่อนสนิทผมมีแฟนแล้วแถมเป็นไอดอลในเพจนึงด้วย!)เพื่อนสนิทผมก็มักจะมาบอกเรื่องที่เธอเล่ามันฟังนั้นล่ะครับ วันนึงเธองอนผมไปหลายอาทิตย์เลยเพราะว่าผมไม่ยอมเอากระเป๋าไปให้เธอ(สิ่งเล็กๆที่เราไม่ควรมองข้าม)แล้วก็มีวันนึงผมใส่ถุงเท้าย่นๆมาโรงเรียน(คือ...ตอนแรกก็ไม่ย่นนะแต่พอซักเท่านั้นแหล่ะ)เธอเหมือนจะเปลี่ยนไป

และนี้แหล่ะคือจุดเปลี่ยน!!(ขก.อ่านกันรึป่าวหนิ- -'พึ่งลงครั้งแรก)

เธอจะรำคาญผมบ่อยๆแล้วก็ไม่ค่อยให้จับมือ(ปกติเธอจะมาขอจับจ๊ะ นางร้ายไม่เบาเลย- -')ผมก็ไม่คิดอะไรคงแบบว่ามันเยอะเกินไปรึป่าว แล้วหลังจากนั้นไปได้2อาทิตย์ จุดพลิกชีวิตคู่ก็เปลี่ยนเมื่อวันนั้นเธอมาตีทุบผมอย่างหนักเหมือนไปโกรธอะไรมา(จิงๆแล้วทำอย่างนี้มา3วันและ)เธอบอกว่า"หมั่นไส้!"ผมก็"เออๆเดี๋ยวค่อยดูเหอะจะเอาคืน"เธอก็ยิ้ม ถึงเจ็บนะแต่ผมก็รักอยู่ดี (ว๊ายๆๆน้ำเน่าๆ)พอตกเย็นมาเธอมาคุยที่เฟสกับผม

เธอ:
ผม:ว่า
เธอ:กูว่าเราเป็นเพื่อนกันดีกว่าหว่ะ กูขอโทดนะ
ผม:เห้ย!ทำไมเป็นอย่างงี้อ่ะ กูไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยนะเว้ย
เธอ:กูเบื่อ
ผม:เบื่ออะไร?เบื่อกูเหรอ ตอนนี้ใช่ไหม?
เธอ:อืม
ผม:เบื่อกูตรงไหน?
เธอ:ไม่รู้
ผม:จำให้ได้ดิ
เธอ:ไม่รู้
ผม:แล้ววันนั้นที่บอกว่ารักกูหล่ะ? มันคงเป็นอารมชั่ววูบสินะ(ผมเคยถามเธอว่า นี่ชอบหรือรัก เธอบอกว่าตอนแรกแค่ชอบตอนนี้รักแล้ว)
เธอ:ไม่รู้ดิ
ผม:อารมชั่ววูบจิงๆด้วย
เธอ:กูไม่รู้นะแล้วแต่เมิงเลย แต่กูคำไหนคำนั้นหว่ะ
ผม:เห้ย!กูไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้ กูขอโทด
เธอ:ฝันดี
ผม:อืมๆฝันดีๆ

จบบทสนทนาที่เจ็บที่สุด
หลังจากนั้นโลกทั้งใบก็เหมือนว่างเปล่าไม่มีอะไรเลย ใจผมนี่ชาไปหมดไม่รู้สึกอะไรเลยพยายามจะขำก็ทำไม่ออกเอาแต่คิดว่า"กูผิดอะไร กูผิดตรงนั้น"ซ้ำๆเดิมๆตลอดเวลา ผมมองหน้าเธอไม่ติดเลย เธอก็เช่นกัน...

เฮ้อ!พิมมาเยอะและขอพักแปปละกันนะ ฮิฮิ! (ดีไม่ดียังไงก็บอกหน่อยน๊าาา~~~)