เรื่องเล่าของ beariammey ตอนที่ 1
    หมู่บ้านของผมเป็นหมู่บ้านเล็กๆแห่งหนึ่งติดกับป่าไม้ค่อนข้างใหญ่ หาของป่ากินบ้างเป็นบางครั้งมีอยู่วันหนึ่งยายของผมนึกอยากจะกินเห็ดที่เกิดในป่าก็เลยบอกผมไปเก็บมาให้ แต่ผมไม่อยากไปเพราะวันนั้นฝนตกช่วงเช้าแถมช่วงบ่ายฝน ก็ยังตกแต่ยายก็บังคับก็เลยทะเลาะกับยายสุดท้ายผมก็ไปเก็บเห็ดในป่าจนได้(อารมณ์เสีย) ตอนนั้นยายบอกว่าถ้าโกรธ โมโหห้ามเข้าป่าเดียวจะหลงป่า ผมไม่ตอบคิดในใจว่าหลงก็หลงสิ แล้วก็เข้าไปทั้งที่โกรธอยู่ พอหาเห็ดได้สักพักเจอฝูงวัว กลุ่มใหญ่ฝูงหนึ่งผมเลยเดินเลี่ยงไม่ให้ชนกับวัวฝูงนั้น แต่ยิ่งออกห่างยื่งไม่คุ้นเส้นทางนี้ทั้งๆที่แค่บ่าย2กลับมืดเหมือนฝนจะตกอีก(ซวยแล้วกู)ยิ่งเดินไปยิ่งใจเสียไม่รู้จะกลับบ้านยังไง บังเอิญรึว่าโชคช่วยรึเปล่าไม่รู้ได้ยินเสียงคนตัดไม้ดังมาจาข้างหน้า ใจชื้นขึ้นมาหน่อยยิ่งเดินมาใกล้ก็ได้ยินเสียงชัดขึ้นแต่ที่น่าแปลกคือไม่มีวี่แววคนสักคน ต้นไม้ในป่าก็เป็นไม้พุ่มเล็กๆไม่เกินเอว แต่กลับไม่เห็นคนสักคน(คิดในใจว่าเอาแล้วไงกู)พอเดินมาเรื่อยๆตามเสียงตัดต้นไม้ก็เจอทางเดินเส้นหนึ่ง แต่ผมไม่รู้ว่าจะเดินไปทางซ้ายรึขวาดี ทันใดนั้นผมหันมาข้างเห็นคุณตาแก่คนหนึ่งไม่มีมีดหรืออะไรที่พอจะตัดไม้ได้เลยตกใจมากแต่ก็ใจดีสู้เสือคับเลยถามแกไปว่า คุณตาทางกลับเข้าหมู่บ้านไปทางไหนคับ แกก็ตอบว่าเดินไปทางขวาเดินไปเรื่อยๆก็จะเจอเสาไฟฟ้าเองถ้าไปทางซ้ายก็จะที่สนามบิน(สนามบินน้ำพอง) พอผมหันกลับไปดูทางที่จะเดิน แล้วหันหน้ากลับมาจะขอบคุณ อยู่ๆคุณตาคนนั้นก็หายไปแบบไร้วี่แวว(ชัวร์100%)จะวื่งก็วิ่งไม่ออก ผมก็เลยยกมือไหว้แล้วพูดขอบคุณคับแล้วค่อยๆเดินตามทางที่คุณตาบอกก็เจอเสาไฟฟ้า หาทางกลับบ้านได้สำเร็จดีใจโคตร พอกลับมาถึงบ้านก็เล่าให้ยายฟัง ยายบอกว่า กูบอกแล้วตอนโกรธห้ามเข้าป่ามันจะหลงป่า ทีนี้เชื่อรึยัง แล้วยายก็เอาด้ายที่ทำพิธีแล้วมาผูกข้อมือให้แล้วก็บอกว่า ดีนะที่เจ้าที่เจ้าทางช่วยไม่งั้นออกมาไม่ได้หรอก แล้วยายก็ถามว่าที่ๆผมเจอคุณตานั้นคือตรงไหน ถามไปถามมายายผมก็เลยบอกว่าที่ๆผมเจอคุณตาเป็นป่าช้าเก่า ได้ยินแค่นั้นขนลุกเลยคับ
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าไม่ควรเข้าป่าตอนที่โกรธ จะทำให้หลงป่าคับ
                                                                                                                                             By bearlamey……