การหยุดนิ่ง  คือ  ผู้สังเกตไม่ได้เป็นผู้แสดงบนสนามชีวิต  เขาดำรงสถานะเป็นผู้ดู  ผู้คิด ผู้พินิจ
โลกที่เขาเห็นจึงไม่เหมือน  ไม่ใช่โลกของการเคลื่อนไหว   เขาจักมองข้ามพ้นเปลือกการเปลี่ยนแปลง
เข้าวงในของการเปลื่ยนแปลง   หรือและ  ชั้นของความนิ่ง หรือเปลี่ยนแปลงน้อยกว่า  เพื่อสารัตถะบงการ
หรืออำนาจการเปลี่ยนแปลง ที่โยงใยกับชั้นเปลือก  หรือสีสรรของความหลากหลายที่ปรากฏ

โลกของความนิ่ง  จะกว้างและมีห้วงเวลาที่ทอดยาวออกไป   เผาผลาญพลังชีวิตน้อยกว่า  และเกี่ยวโยงสิ่งเฉพาะน้อยกว่า

การเคลื่อนไหว   คือ  โลกของผู้กระทำ  ผู้แสดง  ผู้อยู่ในที่แจ้ง ที่จักต้องขับเคลื่อนฉากหน้าของปรากฏการณ์ให้มีชีวิตยืดยาวออกไปให้ได้
การเคลื่อนไหวเป็นสนามของการดิ้นรนเพื่อให้ได้มา  หรือบรรลุความวาดหวัง  เพื่อการดำรงเผ่าพันธุ์สิ่งมีชีวิตต่อไปให้ได้  เช่นกัน
โลกของการเคลื่อนไหว   มีความไม่แน่นอนสูง   เป็นไปในหลายทิศทาง  
ขึ้นอยู่กับพลังหนุนหลังที่เหนือกว่า และการตัดสินใจเก็งอนาคตได้ดีกว่า

เพราะ เมื่อเลือกอย่างหนึ่ง  ก็จะเท่ากับปฏิเสธทางเลือกอื่นๆที่เหลือทั้งหมด    
ไม่มีอะไรซ้ำในการเลือกได้เลย   ทุกวาระการเลือกคือความใหม่สด
และนี่มันคือเสน่ห์ของการตัดสินใจต่อทุกกรณีของวิถีแห่งการกระทำ    มันทำให้ทุกเวลาที่ได้ผ่านไป  คือการค้นหาและการค้นพบ
ในระดับความจริงที่ไม่เหมือนกัน   มีสเกลที่ไม่เหมือนกัน  แต่อาจมีความคลุ่มเครือที่เหมือนจะซ้ำกันได้   ก็ตาม

ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะใด  และทุกมุมมองที่ปรากฏต่อสายตา   ต่างก็เป็นและมีความจริงของมันในตัวเอง
ไม่ว่าจะเชิงเหตุผล   หรือ อารมณ์-ความรู้สึก   เพราะ  จิตในการรับรู้ต่างพันธนาการในร่างกายอันเป็นวัตถุชิ้นหนึ่งของโลก
และมัน คือ ผู้ให้ความหมาย  และการตีความ  ในระดับแห่งสมรรถนะที่ไม่เหมือน  ไม่เท่ากัน