สวัสชาวเพจ Pantip ทุกคน ฉันเชื่อว่า ทุกคนในที่นี้ คงมีหลายคนเหมือนที่เป็นแบบกับฉันตอนนี้ งั้นขอเข้าเรื่องเลยนะค่ะ
ฉันคบกับชายคนนึ่ง ซึ่งเขาแก่กว่าฉัน 2 ปี เราคบกันตั้งแต่ฉันอายุเพียง 15 ปี ตอนนี้อายุ 22 ปีค่ะ ก็ประมาณ 7 ปีแล้วเนาะที่คบกันมา (อุ๊ย 7 ปีอาภรรพ์) ตอนเราคบกันใหม่ ทุกคนรู้กันดี ประมาณ 2 ปีแรก ช่วงโปรโมชั่น จะกิน จะเดิน จะทำอะไร ต้องสำรวม อายอย่างนั้น อย่างนี้ ขนาดก๋วยเตี๋ยวกับส้มตำ ยังไม่กล้าชวนกินเลย โทรหากันเกือบทุกชั่วโมง คุยกันยันเช้า ไม่รู้ว่าเอาอะไรมาคุยกันนักหนา มีเวลาไปเที่ยว ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้น ยังแอบคบกันโดยไม่ให้ทางบ้านรู้
ผ่านมาได้ 2 ปี ทางบ้านรับรู้แล้วว่าเราคบกัน และก็ไม่ได้ว่าอะไร ไปมาหาสู่กันได้อย่างเปิดเผย แต่มันกลับกันนะสิ เพราะมันเริ่มถึงช่วงหมดโปรแล้ว ขนาดแบตมือถือยังขี้เกียจชาร์จ ร้านเติมเงินมือถือ ก็แค่เดินไปเติมไม่กี่ก้าว ก็ไม่มีเวลา นี่เราพูดถึงฝ่ายชายนะ อ้างนั้นอ้างนี้ตลอด ไม่มีเวลาให้กัน ไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ จนเราเองเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว แต่ก็พยายามหาทางติดต่อเขาทุกทาง ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนเขา พ่อแม่ญาติพี่น้องเขา เอาทุกทางค่ะ เพื่อขอแค่ได้คุย แทบบ้าครั้ง และแล้วมันก็เกิดสิ่งไม่คาดคิดขึ้นมาค่ะ จู่จู่ เขาก็โทรกลับมาเรา แล้วพูดด้วยคำสั้น ๆ ว่า เขามันไม่ดี ติดเพื่อน ขอให้เราไปหาคบคนอื่นสะเถอะ (อย่างกะละครน้ำเน่าเลย) ตอนที่ได้ฟังเสียใจมาก แทบอยากฆ่าตัวตายให้ได้ อ้วนวอนทุกทาง เพื่อให้เขากลับมาคบเราดังเดิม แต่เขาคงอยากเลิกจริง ๆ ค่ะ ณ เวลานั้น เขาโทรไปบอกพ่อกับแม่เรา ให้มารับตัวเรากลับบ้าน แบบน่าอายมาก พ่อกับแม่ร้องไห้ ที่ลูกทำตัวแบบนี้ เราจึงคิดได้ และหันกลับมาดูแลตัวเอง
ผ่านช่วงเวลาที่เลิกกันได้ไม่นานค่ะ เราก็ถึงบางอ้อ เหตุผลจริง ๆ ที่เขาเลิกกับเรา เพราะเขากลับไปหาแฟนเก่า ซึ่งเป็นรักแรกของเขาเอง ยอมรับว่าเจ็บนะ เพราะคนนั้น ช่วงที่เราคบกัน ผู้ชายแอบกลับไปหาตั้งหลายครั้ง จนเราต้องไปขอร้องแฟนเก่า ว่าขอเลิกยุ่งกับผู้ชายคนนี้ (หลงมากเลยทีเดียว) เราก็พูดไรไม่เองแล้วค่ะ ได้แค่ทำตัวเหลวแหลกประชดค่ะ เพราะอุตส่าเลิกเที่ยว เลิกคบเพื่อนชาย เพื่อผู้ชายคนนี้ แต่เขากับมาทำเราแบบนี้ ช่วงระยะตลอด 1 ปี ฉันกลายเป็นผู้หญิงคนใหม่ ที่แกร่งกว่าเดิมมาก เรียนรู้อะไรมากมาย จนเข้าใจแล้วว่าที่ผ่านมาก เราทุ่มเทมากเกินไป
และแล้วชายคนนั้น ก็เดินกลับมา ขอคืนดี ขอกลับมาคบฉันอีกครั้ง ณ ตอนนั้น เป็นอะไรไม่รู้ มันตกอยู่ห้วงอารมณ์เลยค่ะ แต่ไม่รู้ว่าอะไรดลใจ ฉันตกลงกลับมาคืนดีกับเขา ทั้งทั้งที่เขาทำกับฉันมากมาย (หลายคนคงด่าฉันว่าโง่ที่กลับไปคบผู้ชายคนนั้น) แต่ยอมรับว่ายังรักเขาอยู่ ถึงได้ยอมคืนดี แต่การกลับมาครั้งนี้ ถึงจะรักกันได้เหมือนเดิม แต่ความรู้สึกเดิมมันไม่มีแล้วค่ะ เขาขอให้ฉันกลับมาเป็นคนเดิม ฉันตอบเขาไป ว่าไม่มีทาง คนนั้นมันตายไปนานแล้ว
จากตั้งแต่ที่กลับมาคบกัน จนถึงวันนี้ ฉันกับรู้สึกเหมือนว่ารัก บางครั้งก็ไม่รู้สึกอะไรเลย รู้สึกอยากแก้แค้นที่เขาเคยทิ้งเราไปมากกว่า แต่เขาคงรู้ตัวนะค่ะ ว่าเขาเคยทำเราเจ็บ เขายอมรับแทบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องเที่ยว เรื่องผู้ชาย สาระพัดเรื่องค่ะ ตามใจหมด ขนาดเข้านอนด้วยกัน ฉันยังโทรคุยกับกิ๊กอยู่เลย เขาก็ไม่ได้ว่า หลับไปตื่นมาก็ปกติ ไม่มีการเช็คเฟชบุ๊ค เช็คมือถือ หรือจะว่าไม่สนใจอะไร ก็ได้ค่ะ เราเคยทะเลาะกันหลายครั้งนะค่ะ บ่อยด้วย จนฉันเองชินและชา เพราะเรื่องไม่เป็นค่ะ เพราะฉันชอบหงุดหงิด เวลาเขาทำอะไรไม่ได้ดั้งใจ เช่น ขอให้ไปทำธุระแทนบ้าง เพราะฉันทำงานทั้งวัน ตั้งแต่ฉันยันค่ำ ซึ่งเขาเรียน มหา'ลัยอยู่ รู้กันดี ว่าตารางเรียนมันเต็มวันหรอกค่ะ มันน่าหงุดหงิดนะค่ะ เลิกงาน เขาเอาแต่เล่น ไอแพต เปิดทีวีทิ้งไว้ ไม่ทำอะไรเลย ธุระที่วานไปทำให้ ก็ไม่ไป พูดมาได้ ไม่ใช่ธุระของเขา รอเราเลิกงานแล้วค่อยไปด้วยกัน ให้ตายสิค่ะ ธุรำที่ว่า เขาปิดทำการ 16.00 น. ค่ะ บางที่ก็เลิก 2 ทุ่ม ซึ่งมันเวลาเลิกงานของฉัน ดีนะค่ะ ที่เรายังไม่ได้ตกลงแต่งงานกัน ไม่รู้ว่าแต่งไปแล้วจะเป็นยังไง ประมาณ 4 ปีแล้วค่ะ ที่เราไม่เคยโทหากับแบบว่าคิดถึงกัน อย่างนั้นอย่างนั้น นอกจากจะมีธุระจำเป็นเท่านั้น ถึงจะโทรหากัน และก็คุยกันที่ธุระเท่านั้นนะค่ะ ดู ๆ แล้ว ไม่เคยถึง นาทีสักสาย
ขอพูดตามตรงเลยนะค่ะ ในตัวเขา 100% ของเขา เขายังไม่ถึง 50% ที่อยู่ในสเปกของฉันเลย มันต่างกับคชตอนที่เราคบกันใหม่ ๆ ช่วง 2 ปีแรกมากเลย เป็นคนไม่ชอบพูดจา ไม่สุงสิง ไม่เข้ากับเพื่อนเราเลย พ่อแม่เราก็ไม่ค่อยจะเข้าหา ถ้าเราไม่พาไป ชวนไปไหนก็เหมือนจะไปตาย เราเลยต้องไปไหนคนเดียวตลอด ไปเดินห้างบ้าง กินข้าวบ้าง แม้กระทั่งไปเที่ยว ยังต้องไปคนเดียว แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าไม่เป็น หรือแทบจะไม่คิดแก้ไขปัญหาเลยด้วยซ้ำ เดินตามหลังตลอด แทบจะไม่มีภาวะความเป็นผู้นำ (นี่หรอพ่อของลูกฉันในอนาคต)
อ่ะ!! หลายคนคงคิดละสิ ว่าทำไมฉันถึงไม่เลิกกับเขา แล้วหาคนใหม่สะ มันเสียเวลา ค่ะ!! คนที่รู้เรื่องฉันเขาก็พูดกันแบบนี้ อยากเลิกสิค่ะ อยากเลิกมากเลยค่ะ แต่ให้ทำไงล่ะค่ะ ใจอ่อนทุกที เวลาที่อยู่กับเขา ใจอ่อนทุกทีที่ครอบครัวเขาเอ็นดูเราอย่างกับลูกคนนึ่ง มีอะไร เขาจะนึกถึงเราตลอดเลย และอีกอย่างเราก็ไม่รู้ว่า เราจะคนใหม่ที่เขายอมเราแบบนี้ไหม รับทุกอย่างที่เราเป็นได้แบบนี้ไหม เพราะฉันกลัวที่เจอผู้ชายไม่ดี เจอแบบผู้ชายก่อน ๆ ที่เคยผ่านมา
ปล.. กระทู้นี้ เป็นแค่ส่วนบางอารมณ์ที่มาแชร์ความรู้สึกเท่านั้นนะค่ะ ระยะเวลา 7 ปีที่เราคบกันมา มันผ่านช่วงอะไรมาเยอะมากกว่านี้ค่ะ (ทำเป็นนิยายรักได้เลยนะเนี่ย ขำขำค่ะ) เผื่อมีสำนักพิมพ์ต้องการนิยายแบบนี้ไปเขียนติดต่อได้นะค่ะ อิอิ ล้อเล่นค่ะ
ใครพอมีประสบการณ์แบบนี้ ก็นำมาแชร์กันได้นะค่ะ !!!ขอบคุณทุกคนมากนะค่ะ ที่เข้ามาอ่าน และคำแนะนำติชม!!!
แบบนี้ ยังเรียกว่า "รัก" หรือป่าว
ฉันคบกับชายคนนึ่ง ซึ่งเขาแก่กว่าฉัน 2 ปี เราคบกันตั้งแต่ฉันอายุเพียง 15 ปี ตอนนี้อายุ 22 ปีค่ะ ก็ประมาณ 7 ปีแล้วเนาะที่คบกันมา (อุ๊ย 7 ปีอาภรรพ์) ตอนเราคบกันใหม่ ทุกคนรู้กันดี ประมาณ 2 ปีแรก ช่วงโปรโมชั่น จะกิน จะเดิน จะทำอะไร ต้องสำรวม อายอย่างนั้น อย่างนี้ ขนาดก๋วยเตี๋ยวกับส้มตำ ยังไม่กล้าชวนกินเลย โทรหากันเกือบทุกชั่วโมง คุยกันยันเช้า ไม่รู้ว่าเอาอะไรมาคุยกันนักหนา มีเวลาไปเที่ยว ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้น ยังแอบคบกันโดยไม่ให้ทางบ้านรู้
ผ่านมาได้ 2 ปี ทางบ้านรับรู้แล้วว่าเราคบกัน และก็ไม่ได้ว่าอะไร ไปมาหาสู่กันได้อย่างเปิดเผย แต่มันกลับกันนะสิ เพราะมันเริ่มถึงช่วงหมดโปรแล้ว ขนาดแบตมือถือยังขี้เกียจชาร์จ ร้านเติมเงินมือถือ ก็แค่เดินไปเติมไม่กี่ก้าว ก็ไม่มีเวลา นี่เราพูดถึงฝ่ายชายนะ อ้างนั้นอ้างนี้ตลอด ไม่มีเวลาให้กัน ไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ จนเราเองเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้ว แต่ก็พยายามหาทางติดต่อเขาทุกทาง ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนเขา พ่อแม่ญาติพี่น้องเขา เอาทุกทางค่ะ เพื่อขอแค่ได้คุย แทบบ้าครั้ง และแล้วมันก็เกิดสิ่งไม่คาดคิดขึ้นมาค่ะ จู่จู่ เขาก็โทรกลับมาเรา แล้วพูดด้วยคำสั้น ๆ ว่า เขามันไม่ดี ติดเพื่อน ขอให้เราไปหาคบคนอื่นสะเถอะ (อย่างกะละครน้ำเน่าเลย) ตอนที่ได้ฟังเสียใจมาก แทบอยากฆ่าตัวตายให้ได้ อ้วนวอนทุกทาง เพื่อให้เขากลับมาคบเราดังเดิม แต่เขาคงอยากเลิกจริง ๆ ค่ะ ณ เวลานั้น เขาโทรไปบอกพ่อกับแม่เรา ให้มารับตัวเรากลับบ้าน แบบน่าอายมาก พ่อกับแม่ร้องไห้ ที่ลูกทำตัวแบบนี้ เราจึงคิดได้ และหันกลับมาดูแลตัวเอง
ผ่านช่วงเวลาที่เลิกกันได้ไม่นานค่ะ เราก็ถึงบางอ้อ เหตุผลจริง ๆ ที่เขาเลิกกับเรา เพราะเขากลับไปหาแฟนเก่า ซึ่งเป็นรักแรกของเขาเอง ยอมรับว่าเจ็บนะ เพราะคนนั้น ช่วงที่เราคบกัน ผู้ชายแอบกลับไปหาตั้งหลายครั้ง จนเราต้องไปขอร้องแฟนเก่า ว่าขอเลิกยุ่งกับผู้ชายคนนี้ (หลงมากเลยทีเดียว) เราก็พูดไรไม่เองแล้วค่ะ ได้แค่ทำตัวเหลวแหลกประชดค่ะ เพราะอุตส่าเลิกเที่ยว เลิกคบเพื่อนชาย เพื่อผู้ชายคนนี้ แต่เขากับมาทำเราแบบนี้ ช่วงระยะตลอด 1 ปี ฉันกลายเป็นผู้หญิงคนใหม่ ที่แกร่งกว่าเดิมมาก เรียนรู้อะไรมากมาย จนเข้าใจแล้วว่าที่ผ่านมาก เราทุ่มเทมากเกินไป
และแล้วชายคนนั้น ก็เดินกลับมา ขอคืนดี ขอกลับมาคบฉันอีกครั้ง ณ ตอนนั้น เป็นอะไรไม่รู้ มันตกอยู่ห้วงอารมณ์เลยค่ะ แต่ไม่รู้ว่าอะไรดลใจ ฉันตกลงกลับมาคืนดีกับเขา ทั้งทั้งที่เขาทำกับฉันมากมาย (หลายคนคงด่าฉันว่าโง่ที่กลับไปคบผู้ชายคนนั้น) แต่ยอมรับว่ายังรักเขาอยู่ ถึงได้ยอมคืนดี แต่การกลับมาครั้งนี้ ถึงจะรักกันได้เหมือนเดิม แต่ความรู้สึกเดิมมันไม่มีแล้วค่ะ เขาขอให้ฉันกลับมาเป็นคนเดิม ฉันตอบเขาไป ว่าไม่มีทาง คนนั้นมันตายไปนานแล้ว
จากตั้งแต่ที่กลับมาคบกัน จนถึงวันนี้ ฉันกับรู้สึกเหมือนว่ารัก บางครั้งก็ไม่รู้สึกอะไรเลย รู้สึกอยากแก้แค้นที่เขาเคยทิ้งเราไปมากกว่า แต่เขาคงรู้ตัวนะค่ะ ว่าเขาเคยทำเราเจ็บ เขายอมรับแทบทุกอย่าง ไม่ว่าจะเรื่องเที่ยว เรื่องผู้ชาย สาระพัดเรื่องค่ะ ตามใจหมด ขนาดเข้านอนด้วยกัน ฉันยังโทรคุยกับกิ๊กอยู่เลย เขาก็ไม่ได้ว่า หลับไปตื่นมาก็ปกติ ไม่มีการเช็คเฟชบุ๊ค เช็คมือถือ หรือจะว่าไม่สนใจอะไร ก็ได้ค่ะ เราเคยทะเลาะกันหลายครั้งนะค่ะ บ่อยด้วย จนฉันเองชินและชา เพราะเรื่องไม่เป็นค่ะ เพราะฉันชอบหงุดหงิด เวลาเขาทำอะไรไม่ได้ดั้งใจ เช่น ขอให้ไปทำธุระแทนบ้าง เพราะฉันทำงานทั้งวัน ตั้งแต่ฉันยันค่ำ ซึ่งเขาเรียน มหา'ลัยอยู่ รู้กันดี ว่าตารางเรียนมันเต็มวันหรอกค่ะ มันน่าหงุดหงิดนะค่ะ เลิกงาน เขาเอาแต่เล่น ไอแพต เปิดทีวีทิ้งไว้ ไม่ทำอะไรเลย ธุระที่วานไปทำให้ ก็ไม่ไป พูดมาได้ ไม่ใช่ธุระของเขา รอเราเลิกงานแล้วค่อยไปด้วยกัน ให้ตายสิค่ะ ธุรำที่ว่า เขาปิดทำการ 16.00 น. ค่ะ บางที่ก็เลิก 2 ทุ่ม ซึ่งมันเวลาเลิกงานของฉัน ดีนะค่ะ ที่เรายังไม่ได้ตกลงแต่งงานกัน ไม่รู้ว่าแต่งไปแล้วจะเป็นยังไง ประมาณ 4 ปีแล้วค่ะ ที่เราไม่เคยโทหากับแบบว่าคิดถึงกัน อย่างนั้นอย่างนั้น นอกจากจะมีธุระจำเป็นเท่านั้น ถึงจะโทรหากัน และก็คุยกันที่ธุระเท่านั้นนะค่ะ ดู ๆ แล้ว ไม่เคยถึง นาทีสักสาย
ขอพูดตามตรงเลยนะค่ะ ในตัวเขา 100% ของเขา เขายังไม่ถึง 50% ที่อยู่ในสเปกของฉันเลย มันต่างกับคชตอนที่เราคบกันใหม่ ๆ ช่วง 2 ปีแรกมากเลย เป็นคนไม่ชอบพูดจา ไม่สุงสิง ไม่เข้ากับเพื่อนเราเลย พ่อแม่เราก็ไม่ค่อยจะเข้าหา ถ้าเราไม่พาไป ชวนไปไหนก็เหมือนจะไปตาย เราเลยต้องไปไหนคนเดียวตลอด ไปเดินห้างบ้าง กินข้าวบ้าง แม้กระทั่งไปเที่ยว ยังต้องไปคนเดียว แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าไม่เป็น หรือแทบจะไม่คิดแก้ไขปัญหาเลยด้วยซ้ำ เดินตามหลังตลอด แทบจะไม่มีภาวะความเป็นผู้นำ (นี่หรอพ่อของลูกฉันในอนาคต)
อ่ะ!! หลายคนคงคิดละสิ ว่าทำไมฉันถึงไม่เลิกกับเขา แล้วหาคนใหม่สะ มันเสียเวลา ค่ะ!! คนที่รู้เรื่องฉันเขาก็พูดกันแบบนี้ อยากเลิกสิค่ะ อยากเลิกมากเลยค่ะ แต่ให้ทำไงล่ะค่ะ ใจอ่อนทุกที เวลาที่อยู่กับเขา ใจอ่อนทุกทีที่ครอบครัวเขาเอ็นดูเราอย่างกับลูกคนนึ่ง มีอะไร เขาจะนึกถึงเราตลอดเลย และอีกอย่างเราก็ไม่รู้ว่า เราจะคนใหม่ที่เขายอมเราแบบนี้ไหม รับทุกอย่างที่เราเป็นได้แบบนี้ไหม เพราะฉันกลัวที่เจอผู้ชายไม่ดี เจอแบบผู้ชายก่อน ๆ ที่เคยผ่านมา
ปล.. กระทู้นี้ เป็นแค่ส่วนบางอารมณ์ที่มาแชร์ความรู้สึกเท่านั้นนะค่ะ ระยะเวลา 7 ปีที่เราคบกันมา มันผ่านช่วงอะไรมาเยอะมากกว่านี้ค่ะ (ทำเป็นนิยายรักได้เลยนะเนี่ย ขำขำค่ะ) เผื่อมีสำนักพิมพ์ต้องการนิยายแบบนี้ไปเขียนติดต่อได้นะค่ะ อิอิ ล้อเล่นค่ะ
ใครพอมีประสบการณ์แบบนี้ ก็นำมาแชร์กันได้นะค่ะ !!!ขอบคุณทุกคนมากนะค่ะ ที่เข้ามาอ่าน และคำแนะนำติชม!!!