ขอเกริ่นก่อนนะคะ ดิฉันเป็นคนที่หน้าตาจัดว่าอยู่ในระดับโอเคนิดนึง อันนี้ไม่ได้หลงตัวเองนะ จะใช้คำยังไงดีล่ะ - -''
เคยถ่ายแบบพวกรีวิวชุด รับงานพริตตี้บ้าง มีคนเข้ามาคุยเรื่อย ๆ ปะมาณนี่อ่า แต่สิ่งที่จะเล่าต่อไป เหล่านี้อาจจะไม่ใช่สาเหตุก้ได้ค่ะ
ส่วนนี้มาเล่าให้ฟังประกอบการคิดนะ

เริ่มเลยละกันนน
ตอนนี้เราเพิ่งมาทำงานค่ะ ทำได้ประมาณเดือนกว่า เรียนจบก้ได้งานเลย
งานที่เราทำอยู่คือเป็นงานบริษัทที่ต้องทำกันเป็นกลุ่มนะคะ เวลาทำงานก้จะทำกัน 3-6 คน
เรามาทำงานที่นี่มาคนเดียวนะ ไม่มีเพื่อนมาเลย ไกลบ้าน ต้องอยู่หอคนเดียวด้วย
เพื่อนรุ่นเดียวกันที่มาพร้อมกันมี 7 คน 4 คนใน7คนนั้น รู้จักกันมาก่อน อิก2คน ต่างจ.เหมือนเรา แต่เขามีเพื่อนมีพี่อยู่ที่นี่
เราจะสนิทกับ 4 คนนั้นมากกว่า เพราะ2คนนั้น จะไม่ค่อยคุย เงียบๆ แล้วเพื่อนๆ คือเคยฝึกงานกันมาก่อนแล้ว
เราแบบบางทีเอ๋อ-อ่ะ เราชอบมึนอยู่แล้ว ช่วงแรกๆ โดนบ่อยนะ ท้ออ่ะ กดดัน เพื่อนทำได้เราทำไม่ได้

แล้วเรื่องก้เริ่มตรงนี้ค่ะ มีพี่คนนึงที่เราทำงานด้วย แรกๆเหมือนเค้าก็ไม่ได้อะไรเรานะคะ
พอหลังๆรุ้สึกมีรังสีอำมหิตใส่เราทุกที มีครั้งนึงเราทำงานพลาด พี่เค้าพูดแบบ "น้องทำใช่ไหมคะ" (เราไม่ขอลงรายละเอียดงานตรงนี้นะคะ กลัวพี่เห็นกระทู้ กลัวไว้ก่อนอ่ะ TT พี่เค้าเล่นกันเยอะ) แล้วชักสีหน้าใส่เราแบบเหวี่ยงอ่ะ เราไปถามว่า "เอ่อ หนูทำพลาดหลอคะ" น้ำเสียงเราคือรุ้สึกผิดนะ พลาดตรงไหนจะได้แก้ไข คือตอนนั้นคิดไม่ออกว่าต้องพูดยังไง มันพลาดไปแล้ว สุดท้ายพี่เขาก้ต้องไปเป็นคนแก้ วันนั้นโทรไปร้องไห้กับแม่เลย ไม่รุ้ว่าพี่เค้าคิดยังไง โกรธไหม คือเครียดจิง แม่บอกไม่ต้องสนใจไรมาก ถ้าพ่อแม่พี่น้องอ่ะค่อยแคร์ เราก้โอเคขึ้นบ้างแต่ก้ไม่หมด เล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนบอกแกชอบทำหน้าแบบนั้นแหละ ไม่ต้องสนใจ แต่วันนั้นรู้สึกไม่ดีจริง เราเลยส่งไลน์ไปขอโทด พี่เค้าบอกประมาณว่าไม่เปนไร ทีหลังก้อย่าพลาดอิก เราก้โอเค คืนนั้นนอนหลับ

เด่วมาต่อนะ โพสก่อน อาบน้ำแปป