เป็นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรครับ

ระบบราชการไทยนั้น  ร่ำไร  ซ้ำซ้อน  ขั้นตอนหยุมหยิม  อืดอาดยืดยาด  มากเรื่อง
เพราะเน้นที่รูปแบบ  ไม่เน้นเนื้อหา
(แต่แปลก  ถ้ามีจ่ายใต้โต๊ะ  ขั้นตอนมันหายไปหมด  รวดเร็วทันใจขี้นมาทันที)

แต่ละเรื่อง  ต้องเน้นที่ว่า จากใครไปหาใคร  ตามลำดับเล็กไปเรื่อยจนกว่าจะถึงผู้มีอำนาจสูงสุด
นี่ืคือรูปแบบเพื่อบอกว่า  รู้ซะว่าใครใหญ่
ใหญ่ใส่กันเองในระบบราชการนั่นแหละครับ   แต่ผู้ได้รับผลกระทบคือประชาชน

ยกตัวอย่าง
เมื่อก่อนนั้น  แค่ทำบัตรประชาชน  ก็ต้องผู้ยิ่งใหญ่ในกระทรวงมหาดไทยเป็นคนลงนามรับรองในบัตร
ก็จากที่ว่าการอำเภอ  ไปจังหวัด  จังหวัดไปกรม  กรมไปกระทรวง  กระทรวงกลับมากรม  กรมมาจังหวัด  กลับมาถึงอำเภอ
ก็ไม่นานครับ   แค่หกเดือน

พอมีคนมาปฏิรูประบบราชการ    ราชการกระฉับกระเฉงขึ้น   บริหารประชาชนดีขึ้น
กลับบอกว่าปล่อยไว้ไม่ได้    ต้องกำจัด   ยัดข้อหาล้มเจ้าให้ซะเลย

เรื่องนี้พูดมากไม่ได้   เด๋วโดนข้อหาผิดศีลธรรมอันดีงามและกฎหมาย



วันนี้  ประเทศไทยก็กลับสู่ยุคข้าราชการเป็นใหญ่เต็มตัว

กรณีเรื่องอื้อฉาวงบปรับปรุงทำเนียบเกือบเจ็ดสิบล้านบาท   ที่แพงเกินจริง
นี่ก็เน้นให้เห็นเรื่องรูปแบบครับ

ไมค์  ไฟ  โต๊ะ  เก้าอี้  ทีวี  ฯลฯ
สุดหะรูหะรา

ไม่รู้มีความจำเป็นอะไร

อย่างที่มีภาพแปะเยอะแยะนั่นแหละครับ  ครม.อเมริกา อังกฤษ ฝรั่งเศส   เขานั่งประชุมกันง่าย ๆ  
เพราะเขาเน้นที่เนื้อหา  ไม่ได้เน้นรูปแบบ

ของเรานั้น  ต่อให้ไมค์อันละแสนล้าน  แต่มาพูดว่าใต้ถุนต่ำใต้ถุนสูงอยู่นี่   มันจะมีค่าอะไร
เรือกสวนไร่นา  มันมีเสาเหมือนบ้านซะที่ไหน    คนวันนี้ใช้รถ  ไม่ได้ใช้เรือ


ความเป็นไทยนั้น  แทนที่จะเป็นความคิด  ความสามารถ
กลับเป็นเรื่องชุดไทย   แต่ขอโทษที  มีแต่เทคโนโลยีทำเนียบขาวเต็มตึก
แถมนั่งเบนซ์   นั่งบีเอ็มมาประชุม

อยากหัวเราะให้หน้าขี้เหร่  (แต่จนใจ  ฝึกทะไรก็ทำมะเปง)



ก็บ่นไปงั้นล่ะครับ  ประสาราษฎรเต็มขั้นตาดำ ๆ หน้าหล่อ ๆ

เมื่อย   จบ



เขียนเรื่องระบบราชการไทยแล้ว   ทำให้นึกถึงเต่า