ตัวอย่างเช่น

มีเด็กคนนึงไม่ทำงานไม่ทำมาหากิน เป็นภาระที่บ้านเดือนละ สามพันบาท (ค่าน้ำค่าไฟ ค่ากินบ้างนิดหน่อย) แน่นอนว่าก็อยู่แบบเฉื่อยๆไปอย่างนั้น
ในสายตาคนมอง

กับอีกคนทำงานทำมาหากิน แต่เป็นภาระที่บ้านหลักหมื่น ต้องผ่อนรถให้ เช่าห้องให้อยู่เพราะยังไม่สามารถดูแลตัวเองได้ เช่น ออกค่าผ่อนรถค่าน้ำมันเดือนละหมื่นบาท ค่าห้องเช่ารวมค่าน้ำค่าไฟแล้วเดือนละ ห้าพันบาท

มีความคิดเห็นอย่างไรกันบ้างครับ

ที่ถามอยากมองในมุมมองที่ว่า เด็กที่ไม่คิดทำมาหากินอาจจะคิดทำขึ้นมาซักวันโดยตระหนักถึงความยากลำบากก็ได้
หรืออีกมุม ก็คือ คนที่เป็นภาระที่บ้านแต่ทำงานแล้วอาจจะเบียดเบียนที่บ้านมากกว่าเดิมได้หรือเปล่า

แน่นอนหล่ะว่าผมเอนเอียงไปทาง คนที่ไม่ทำมาหากินอยู่แล้ว เพราะประหยัดเงินกว่าเป็นไหนๆ ส่วนชีวิตเค้าเค้าก็ต้องเลือกเอง ไปบังคับไม่ได้