หน้าเปิด


ต่อจากตอนที่แล้ว ในขณะที่ฮายาเตะกำลังเข้าไปในห้องเก็บสมบัติตระกูลซังเซนอิง อีกด้านที่นอกตัวปราสาท อาเธเน่กับอิซึมิกำลังคุยกันเรื่องที่อย่างที่คาดไว้เลยว่าฮายาเตะจะต้องเข้าไปที่ห้องนั้น ที่ๆซึ่งแม้แต่ทั้งสองคนนี้เองเข้าไปไม่ได้เหมือนกัน และที่ฮายาเตะเข้าไปก็ได้นางิช่วยปลดล็อคประตูเท่านั้นด้วย อิซึมิเลยห่วงว่าฮายาเตะจะเป็นไรรึเปล่าเพราะรู้ว่าที่นั้นอันตรายแค่ไหน แต่อาเธเน่บอกไม่ตค้องห่วงเพราะเชื่อว่าฮายาเตะจะต้องรับมือได้แน่

กลับมาทางฮายาเตะ ตอนนี้กำลังถึงกับร้องเสียงหลงจากที่พึ่งเจอกับดักอีกอันที่ทำให้ตกลงไปในบ่อสุดลึก แต่ด้วยทักษะร่างกายของฮายาเตะที่เอามือและเท้ายันที่ผนังบ่อไว้ได้ก็เลยเฉยเกือบพรุนไปทั้งร่างจากคมหอกที่ก้นหลุมและปีนกลับขึ้นมาได้ แต่ก็รู้สึกได้เลยว่ามีกับดักเยอะมากทั้งๆที่พึ่งผ่านประตูเข้ามาได้ไม่เท่าไรเลย เวลาที่เหลือก็แค่ 45 นาทีทำให้ฮายาเตะคิดว่าต้องรีบแต่ก็ต้องห่วงชีวิตด้วยเหมือนกัน(มีแอบโฆษณานาฬิกา) เมื่อคิดๆดูแล้วทำให้ฮายาเตะคิดว่าไม่มีทางเลือกซะแล้ว ต้องใช้ไพ่ตายของตัวเองแล้ว ว่าแล้วก็ลงมือทันทีด้วยการ....

ฮายาเตะ: โอ๊ะ เผลอทำรูปโคโทริจัง(เวอร์ชั่นเมด)หล่นซะแล้ว
บาทหลวง: ทำอะไรของแกฟะ!?

บาทหลวงที่โผล่มาจากไหนไม่รู้เข้ามารับรูปที่ฮายาเตะ(ตั้งใจทำ)หล่นไว้ได้และโวยใหญ่บอกนี่โคโทริจังเชียวนะ เอาใจใส่ให้มากกว่านี้หน่อยเซ่ ฮายาเตะเลยแกล้งทำเป็นขอโทษและขอให้บาทหลวงช่วยเขาสักหน่อย บอกว่าอยากจะเข้าไปในส่วนลึกของที่แห่งนี้แต่ไปคนเดียวคงจะยากเกินไป บาทหลวงได้ยินแบบนี้ก็เลยถามว่าถึงจะว่างั้นก็เถอะแต่ผีอย่างเขาจะไปช่วยอะไรได้ ฮายาเตะบอกก็แค่ยืมไฟวิญญาณหน่อย บาทหลวงไม่เข้าใจว่าทำไมฮายาเตะบอกเหตุผลนั้นคือ....

ฮายาเตะ: ถ้ามีเจ้านั้นผมก็ไม่ต้องใช้ไฟฉาย...ในที่มืดๆแบบนี้ไง
บาทหลวง: (ใช้ตูแทนไฟฉายซะงั้น)


บาทหลวงเลยบอกถ้าจะเอาแบบนั้นเขาก็ต้องสาปให้อยู่ติดตัวฮายาเตะ ฮายาเตะก็ตกลงเอาแค่ช่วงที่เขาทำงานแปลกๆนี่ก็พอ พอบาทหลวงได้ยินว่างานแปลกๆก็เริ่มจะไม่เอาด้วยแต่พอฮายาเตะบอกแล้วจะให้รูปของเอลี่จัง บาทหลวงก็พุ่งนำทางให้ทันที

หลังจากนั้นทั้งสองคนก็มาถึงหน้าประตูแห่งหนึ่งที่มีล็อคกุญแจอย่างดี เลยกลายเป็นปัญหาใหม่ของฮายาเตะที่ไม่มีกุญแจเปิดได้ ฮายาเตะจึงรีบมองหาทางเปิดประตูนี้ให้ได้และตอนนั้นเองที่...... เจอหมาตัวเล็กๆที่กำลังสั่นกลัวถูกล่ามไว้กับป้ายที่บอกว่า "จัดการสุนัขตัวนี้แล้วเอากุญแจมา" ทำเอาพวกฮายาเตะชะงักกันไปครู่หนึ่งเลย เริ่มพูดกันว่าจะให้จัดการสุนัขตัวนี้เนี้ยนะ ถึงจะยากที่จะทำใจด้วยความสงสารแต่ฮายาเตะบอกเพื่อนางิแล้วถ้าต้องต่อยมันให้คว่ำจริงๆก็ต้องทำ บาทหลวงพูดเลยว่าจะทำจริงเหรอ แต่ยิ่งสุนัขส่งสายตาอันน่าสงสารเท่าไรฮายาเตะก็ยิ่งทำใจไม่ได้ บาทหลวงบอกฮายาเตะให้หาทางอื่นกันดีกว่า แต่ฮายาเตะตัดสินใจแล้วว่าไม่ หากไม่ทำนางิก็จะไม่ได้กลับมาเป็นผู้สืบทอดมรดก บาทหลวงก็รับบอกให้รอก่อน แต่ฮายาเตะตัดสินใจแล้วว่าเขาจะยอมเป็นสัตว์ประหลาดร้ายเพื่อนางิ


แต่ที่บาทหลวงบอกให้รอก่อนนั้นไม่ใช่เพื่อห้ามฮายาเตะ แต่กำลังจะบอกให้ฮายาเตะหันไปดูใหม่ ตอนนั้นเองที่สุนัขตัวเมื่อครู่กลับกลายเป็นสุนัขสัตว์ประหลาดตัวใหญ่สุดๆแถมยังลุกขึ้นมาต่อยได้อีกต่างหากจนฮายาเตะไหวตัวทันหลบได้ฉิวเฉียดและตกใจที่มันเปลี่ยนร่างแบบนี้ แต่ยังไงซะฮายาเตะก็จะยอมถอยไม่ได้แล้ว รีบบุกเข้าไปจู่โจมล้มสุนัขยักษ์เพื่อเอากุญแจมา


หลังจากปลุกปล้ำได้พักหนึ่ง ฮายาเตะก็เอากุญแจมาไขประตูได้สำเร็จแม้สภาพจะโทรมเลือดเต็มหน้าก็ตาม ขนาดบาทหลวงยังพูดเลยว่าสุดๆเลย ฮายาเตะยอมรับว่าอีกฝ่ายเอาเรื่องจริงๆ แต่ถึงจะเปิดประตูไปต่อได้ก็ยังไม่รู้ว่าจะเจอกับดักอะไรต่อไปอีกรึเปล่า แต่เดาได้เลยว่าคงไม่ง่ายแน่และคงมีกับดักที่โหดกว่านี้รออยู่ พอทันทีที่เปิดประตูเข้าไปสิ่งที่เจอก็คือ.....

ฮายาเตะ: (ที่นี่มันมาOโอแกแล็คซี่รึไงครับ)
บาทหลวง: (จะมีเจ้าคุOปะรออยู่ด้วยสินะ)


พวกฮายาเตะมาเจอทางที่เหมือนอยู่ในปราสาทคุปปะที่มีพื้นที่บล็อก กระโดดไปบนเสาที่มีลาวาเต็มไปหมด ถึงกับพูดกันเลยว่ามิคาโดะเล่นถึงขนาดนี้เลยเหรอ ถ้างั้นประตูล็อคไฟฟ้าตอนแรกจะทำมาทำไม บาทหลวงยังบอกเลยว่าถ้าฮายาเตะตกลงไปก็ตายลูกเดียว ฮายาเตะเองก็คิดเหมือนกันว่าชีวิตเดียวผ่านไปได้ก็แปลกแล้ว บาทหลวงถามฮายาเตะเลยว่าจะไปจริงเหรอ ฮายาเตะบอกไม่มีทางเลือก

แต่ตอนนั้นเองที่ฮายาเตะหันไปเจอประตูที่แปะป้ายบอกว่าห้องควบคุมสะพานลับ ฮายาเตะก็คิดเลยว่านั้นสินะ จะต้องมีหนทางที่พิชิตที่แบบนี้ง่ายๆด้วย แต่บาทหลวงสงสัยว่ามันจะเป็นหนทางง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ บอกอาจจะเป็นกับดักก็ได้ ฮายาเตะเองก็คิดเหมือนกัน แต่เพื่อนางิแล้วไม่ว่าจะอันตรายยังไง ต่อให้ต้องเสี่ยงชีวิตฮายาเตะก็ต้องลุยฝ่าไปให้ได้

ว่าแล้วฮายาเตะก็เปิดประตูห้องทันทีและสิ่งที่อยู่ภายในห้องนั้นก็คือ.... ผู้หญิงหน้าตาดีในชุดว่ายน้ำนมล้นที่กำลังตัวสั่นใหญ่โดยมีป้ายเขียนไว้ข้างๆว่า... "เธอคนนี้ซ่อนปุ่มของสะพานลับอยู่" ทำเอาฮายาเตะถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว ยิ่งพออ่านป้ายที่บอกว่าเธอคนนี้ซ่อนอยู่ แถมในชุดว่ายน้ำอีก... แต่ก่อนอื่น....

ฮายาเตะ: เดี๋ยวสิ!! คุณมาทำอะไรที่นี่กันครับ!?
โคโนฮะ: อะ เออ...
โคโนฮะ: ฉันชื่อ มาคิเซะ โคโนฮะ
โคโนฮะ: ครอบครัวของฉันยากจน...เพราะงั้นฉันเลยมาหาค่าเล่าเรียนจากงาน part time ซ่อนปุ่มนี้


ฮายาเตะจะทำเป็นไม่สนใจเรื่องสถานการณ์ของโคโนฮะแต่เธอก็ยังพูดต่อว่ามาทำงานนี้ 4 วันต่อสัปดาห์เลย ทำเอาฮายาเตะพูดเลยว่าทำงานหนักจริง โคโนฮะยังบอกอีกว่าแม่เธอป่วย น้องคนเล็กก็ต้องกิน แต่ถ้าเธอบอกที่อยู่ของปุ่มให้เงินก็จะชวดหมด ทำเอาฮายาเตะยิ่งคิดเลยว่าอะไรมันจะจริงจังขนาดนั้น โคโนฮะจึงบอกให้ฮายาเตะยอมถอดใจและกลับไปเถอะ แต่ฮายาเตะยอมไม่ได้ โคโนฮะเลยบอกงั้นถ้าฮายาเตะทำอะไรเธอเพื่อหาปุ่มล่ะก็...เธอก็จะฟ้องร้องฮายาเตะ

ฮายาเตะ: (บ้าจริง ไม่เคยเจอ...)
ฮายาเตะ: (กับดักที่อันตรายขนาดนี้มาก่อนเลย!!)

จบตอน