หน้าเปิด


เปิดตอน....

ฮายาเตะ: ขอเงิน 128,500 เยน หน่อยครับ
มาเรีย: ........ (หลับตาคิดครู๋หนึ่ง)
มาเรีย: ต่อให้หมอบคลานเหมือนหมาแล้วเลียรองเท้า ก็คงให้เงินจำนวนขนาดนั้นไม่ได้หรอกค่ะ
ฮายาเตะ: ผมไม่ทำแบบนั้นแน่ครับ แล้วก็ช่วยฟังกันก่อน

ฮายาเตะเล่าถึงวันก่อนที่ไปแอบเอามณีราชาซึ่งมาเรียพอรู้มาบ้างก่อนแล้ว ฮายาเตะเลยบอกถึงอุปสรรคนานับประการ เพียงแต่มีอุปสรรคเดียวที่ผ่านไปไม่ง่ายเลยจนต้องเลือกทางที่ดีที่สุดคือยอมจ่ายเงิน 128,500 เยน มาเรียก็พอเข้าใจแล้ว

ตอนนั้นเองที่นางิพรวดเข้ามาบอกว่าได้ยินที่พูดหมดแล้ว นางิเบอกในเมื่อสถานการณ์เป็นแบบนี้แล้ว.... มาเรียเข้าใจอยู่แล้วและคิดว่าเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ก็เลยหยิบกระเป๋าเงินออกมาเตรียมจ่ายให้ แต่ทันทีนั้นจู่ๆนางิก็แย่งกระเป๋าเงินไปจากมือมาเรียและขึ้นไปบนโซฟาพร้อมกับบอกว่าถ้าอยากได้ก็ปีนขึ้นมาเอาเลย แต่พูดจบปุ๊บฮายาเตะก็อุ้มนางิลงมาอย่างง่ายๆและมาเรียก็เอากระเป๋าตังค์คืนไปง่ายๆด้วยจนนางิอยากจะร้องเลยที่ไหงทำกับเธอเหมือนเด็กแบบนี้ แล้วมาเรียก็เอาเงินให้ฮายาเตะไป แต่ก่อนที่ฮายาเตะจะเอาเงินไปมาเรียถามว่าคนๆนั้นเป็นคนยังไง ฮายาเตะบอกว่า....

ฮายาเตะ: เป็นคนที่น่าชื่นชมดีครับ


หลังจากนั้นฮายาเตะก็ไปบ้านของโคโนฮะเพื่อเอาเงินไปให้ แต่พอเห็นบ้านก็ถึงกับพูดไม่ออก บ้านของโคโนฮะสร้างอยู่ใต้สะพาน เป็นบ้านไม้ซ่อมซอที่จะพังมิพังแหลต้นไม้ขึ้นเต็มรอบบ้านไปหมดจนขนาดฮายาเตะยังคิดเลยว่าเหมือนกระท่อมร้าง พอลองเดินดูรอบๆด้วยความสงสัยว่ามีใครอยู่รึเปล่า ตอนนั้นเองก็ได้ยินเสียงไอออกมาจากในบ้าน พอฮายาเตะมองดูจากทางหน้าต่างก็เจอผู้หญิงคนหนึ่งท่าทางกำลังป่วยอยู่


ขณะที่ดูอยู่ดีๆจู่ๆเธอก็เล่นไอเป็นเลือดราวกับระเบิดออกมาจากปากจนฮายาเตะตกใจจนต้องรีบเข้าไปดูทันทีว่าจะเป็นอะไรรึเปล่า พอเข้ามาและเห็นฮายาเตะเป็นแขกมาก็บอกจะชงชาให้แต่ฮายาเตะพูดเลยให้ดูตัวเองก่อนดีกว่าพร้อมทั้งประคองตัวให้ แต่เธอก็บอกเธอเป็นแบบนี้ประจำอยู่แล้ว ฮายาเตะบอกเลยว่าแบบนี้มันแย่แล้วเลยบอกอย่าฝืนและบอกให้ "คุณยาย" พักดีกว่า แต่พอพูดไปแบบนั้นปุ๊บฮายาเตะก็โดนคุณเธอใช้ท่าสับฝ่ามือลงกลางหัวฮายาเตะและบอกใครเป็น "ยาย" กัน เธอยังแค่ 42 เท่านั้นนะ พูดเสร็จก็กลับมาน้อบน้อมและขอโทษจนฮายาเตะคิดเลยว่าที่พูดนี่ยังไงกันแน่

แต่ยังไงก็ช่างฮายาเตะบอกให้เธอนอนพักบนที่นอนดีกว่า เธอเองก็กลัวเสียมารยาท แต่พอนอนแล้วก็เล่นหายใจทำเสียงหายใจแบบ....จนฮายาเตะแอบคิดแบบโมโหเลยว่าอย่าทำเสียงหายใจแบบนี้จะได้ไหม เธอบอกว่าสามีเธอเสียไป 8 ปีแล้วและบอกฮายาเตะช่วยอ่อนโยนด้วย ฮายาเตะเลยโวยเลยว่าพูดอะไร เขาไม่ได้มาเพื่อทำอะไรอ่อนโยนหรือทำนองนั้นสักหน่อย แต่เธอก็บอกฮายาเตะไม่ต้องห่วงต่อให้หนุ่มๆก็รับมือได้ ฮายาเตะเลยจะหนีแต่ก็โดนรั้งไว้จนฮายาเตะบอกให้ปล่อยเขา

แล้วจู่ๆที่มีเด็กคนหนึ่งเข้ามาทำเอาฮายาเตะสะดุ้งและถามเลยว่าใคร เธอบอกลูกชายเธอเองชื่อคันตะ แล้วเธอก็บอกให้คันตะดูและบอกว่าคนๆนี้จะมาเป็นพ่อใหม่ ฮายาเตะเลยโวยเลยว่าอย่าไปพูดล้อเล่นแบบนี้กับเด็กเซ่ คันตะก็เลยเริ่มจะเชื่อว่าฮายาเตะเป็นพ่อใหม่ซะงั้นจนฮายาเตะพูดเลยว่าเป็นเด็กอย่าไปเชื่อง่ายๆแบบนั้นสิ ยังไม่จบคุณเธอยังต่ออีกบอกแค่เซ็นทะเบียนสมรสแค่นั้นเอง ขนาดคันตะก็ยังจะเอาด้วยบอกให้ฮายาเตะเซ็นและมาเป็นพ่อเขาหน่อย ฮายาเตะเลยไม่ไหวจะหนีแล้ว


พอดีนั้นโคโนฮะเข้ามาบอกให้หยุดสร้างปัญหาให้แขกของเธอได้แล้ว แม่ของโคโนฮะเลยถึงกับ "ชิ" เลย โคโนฮะขอโทษฮายาเตะและขอบคุณที่มา เธอบอกพอดีกำลังมีปัญหาเรื่องหางานใหม่อยู่ โคโนฮะบอกย้ายที่คุยกันดีกว่าเลยให้ฮายาเตะออกมาข้างนอก ฮายาเตะก็ตกลง

จากนั้นโคโนฮะบอกแม่เธอชอบทำแบบนั้นตลอดเวลาเห็นหนุ่มๆมา ฮายาเตะเลยพูดขำๆว่าอย่างน้อยก็ถือว่าแม่โคโนฮะยังมีแรงเหลือเฟือ โคโนฮะบอกก็อย่างที่ฮายาเตะเห็นว่าสครอบครัวของเธอจนมากจนเธอต้องไปทำงานหาเลี้ยงครอบครัว ฮายาเตะบอกพอเข้าใจเรื่องนี้อยู่แต่แบบนี้ดูจะหนักกว่าที่เขาคิด แล้วฮายาเตะก็ให้เงินตามสัญญา โคโนฮะก็รับด้วยความดีใจคิดว่าเท่านี้ก็พออยู่ได้อีกพักหนึ่งเลย

โคโนฮะบอกงานนั้นที่เธอทำ(ที่ฮายาเตะไปเจอ)ให้เงินดีและทำไปก็เรียนไปได้ด้วย เวลาทำงานก็มีเวลาอ่านหนังสือ แต่ตอนนี้เธอยังหางานใหม่ไม่ได้เลย ฮายาเตะก็ขอโทษที่ทำให้เป็นแบบนี้ โคโนฮะบอกไม่ต้องห่วงทั้งหมดนั้นเพราะเธอยอมแพ้เองต่างหาก ฮายาเตะเข้าใจและบอกไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะทำงานเพื่อช่วยเหลือครอบครัว เขาเองก็จนเหมือนกันและทำงานหาเงินเหมือนกันจึงเข้าใจดีและบอกเขากับโคโนฮะต่างก็เหมือนกันจนโคโนฮะเขินขึ้นมานิดๆ

ตอนนี้คันตะก็มาเรียกฮายาเตะว่า... "ท่านฮายาเตะ" จนฮายาเตะแปลกใจ คันตะถามว่าใช่ท่านฮายาเตะรึเปล่า ฮายาเตะบอกใช่เขาคือฮายาเตะ โคโนฮะเหมือนรู้ว่าคันตะจะพูดอะไรก็เลยให้คันตะหยุดพูด แต่คันตะก็พูดซะแล้วว่าฮายาเตะก็คือท่านฮายาเตะนิเอง คนที่พี่สาวของเธอไปตกหลุมรักด้วยที่ทำงานจนยอมออกจากงานด้วยเพราะ "หน้าสวยๆ" ที่มาขอร้องพี่สาวเธอ ฮายาเตะเลยถึงกับหน้าแดง โคโนฮะก็รีบแก้ตัวใหญ่จนหน้าแดงไปหมดบอกว่าเธอออกเพื่อเงินต่างหาก แต่คันตะยังพูดอีกบอกโคโนฮะพูดเองไม่ใช่เหรอว่าแววตาของฮายาเตะทำเอาใจเต้นไปหมดจนต้องเจรจาต่อรอง โคโนฮะถึงกับตะโกนเลยว่าไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย แต่คันตะบอกพูดแน่ๆและยังบอกเลยว่าอยากจะให้ฮายาเตะจับหน้าอกเลยด้วยซ้ำ โคโนฮะรีบปฎิเสธเลยว่าไม่มีทางพูดแน่ คันตะบอกพูดแน่ๆบอกโคโนฮะเอาแต่เล่าว่าท่านฮายาเตะอย่างนั้นอย่างนี้ ทำเอาฮายาเตะที่แค่ฟังอย่างเดียวก็เขินจนไม่รู้จะมองไปทางไหนเลย พอฮายาเตะจะเริ่มพูดโคโนฮะก็รีบปฎิเสธกับฮายาเตะใหญ่บอกว่า....

โคโนฮะ: ไม่ได้พูดจริงๆนะ!!
โคโนฮะ: สาบานได้เลยว่าไม่ได้พูด ท่านฮายาเตะ!!
โคโนฮะ: อ๊ะ
(เผลอหลุดพูดกับปากตัวเองไปซะงั้นว่า ท่านฮายาเตะ)

โคโนฮะเลยบอกเธอแค่แพ้ทางกับแรงกดดันเท่านั้นเอง


แต่ถึงยังไงฮายาเตะก็ยอมรับเรื่องที่โคโนฮะต้องเสียงานเพราะเขาจริงๆ ดังนั้นฮายาเตะเลยบอกจะช่วยหางานใหม่ให้เอง บอกไม่งั้นเขาจะรู้สึกแย่ไปด้วย ส่วนแม่โคโนฮะที่แอบดูอยู่ก็แอบคิดเลยว่าลูกสาวเธอเองก็ไม่เบาเหมือนกันนิ

[สกิลเนื้อหอมโดยธรรมชาติทำงานอีกครั้งซะแล้ว]


จบตอน