ผมเคยมีเพื่อนรักอยู่คนหนึ่ง รู้จักกันมาเมื่อสองปีก่อน ตอนเรียนด้วยกัน เป็นเพื่อนที่ดี เป็นเพื่อนคนแรกในชีวิตที่สามารถพูดระบายความในใจได้ทุกสิ่งทุกอย่าง

เป็นเพื่อนที่คอยอยู่ข้างๆเสมอยามมีปัญหา เป็นเพื่อนรักที่รักมากที่สุดในชีวิต แต่แล้ววันหนึ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป เมื่อไปสมัครเรียนที่ใหม่แล้วได้อยู่คนละห้องกับเพื่อน

สิ่งที่ผมคิดไว้ตอนแรกคือทุกอย่างมันจะเหมือนเดิม เพราะหอที่เรียนใหม่อยู่กับเพื่อนห้องติดกัน มันอาจจะทำให้เราสนิทกันได้เหมือนเดิม คอยปรึกษากันได้เหมือนเดิม มีเวลาได้เจอกันหลังจากเลิกเรียนก็ได้ แต่ความเป็นจริงมันกลับไม่ใช่เลย เวลาที่เจอกันในที่เรียนก็ทำเป็นไม่รู้จักกัน

ทั้งๆที่เราอยากจะเข้าไปคุยแทบขาดใจ ได้แต่ก้มหน้าแล้วเก็บความรู้สึกนั้นไว้[เราเคยอยากคุยกันไม่ใช่หรอ เราเคยบอกคิดถึงกันเวลาไม่เจอกันไม่ใช่หรอ] ย้อนกลับไปอ่านข้อความใน facebook ซ้ำๆแล้วก็เสียใจซ้ำๆ

เวลากลับมาห้องก็ทำเหมือนคนแค่รู้จักชื่อ ไม่อยากทนอยู่กับความรู้สึกแบบนี้เลย ไม่รู้เพื่อนเป็นอะไร เราพยายามบอกแล้วด้วยซ้ำไปว่าทำไมถึงเปลี่ยนไป แต่คำตอบคือผมคิดมากไปเอง จะคิดมากไปเองได้ไง ในเมื่อความรู้สึกมันบอก ผมควรทำยังไงถึงจะลืมเพื่อนคนนี้จากชีวิตไปได้

เพราะเค้าไม่สนใจอะไรเราแล้ว เขาลืมเราไปแล้ว ทำไมเราถึงยังคิดถึง ผิดเองที่ให้ใจเพื่อนมากเกินไป คำว่า "เพื่อนรัก" มันลืมกันง่ายขนาดนั้นเลยหรอ ผมควรทำอย่างไรดีในตอนนี้ ทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ เสียใจๆมากๆกับการจากไปของเพื่อนรักคนนหนึ่ง รู้สึกโดดเดี่ยว อ้างว้าง เหมือนชีวิตไม่เหลืออะไรเลย