ชีวิต พนักงานแบงค์ เบื้องหลังที่หดหู่ เตือน!คนที่คิดจะเข้า อย่า!!

สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกท่านนะคะ เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ดิฉันไตร่ตรองมาดีแล้ว ที่ออกมาเล่าคือมันสุดๆละค่ะ ทนที่จะมองดูความเห็นแก่ตัวแบบนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ

การทำงานแบงค์ทุกวันนี้ มันไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิดนะคะ ความมั่นคงในชีวิตไม่มี เพราะถูกกดดันอย่างหนักจากยอดขาย โดยเฉพาะประกันชีวิต

ดิฉันก้าวเข้ามาในแบงค์ ในเกรดเฉลี่ยที่ค่อนข้างสวยหรู จากมหาลัยค่อนข้างดัง การตัดสินใจเข้ามาสมัคร ในตำแหน่งที่ไม่ใช่ เทลเลอร์ แน่นอนว่าเงินเดือนต้องสตาทร์ดีกว่า ความรู้ต้องแน่นกว่า นี่คือความคิดที่ดิฉันคิดมาเสมอ จากการสอบสัมภาษณ์ ความรู้ด้านเศรษฐกิจต้องแน่น ต้องวางแผนทางการเงินให้ลูกค้า เพื่อความมั่งคั่ง และผลประโยชน์สูงสุดของลูกค้า โดยใช้เครื่องมือคือ เงินฝาก กองทุน และประกัน

การสอบสัมภาษณ์ ผู้บริหารจะใช้จิตวิทยา พูดถึงหลักใหญ่ๆที่เรารู้สึกสวยหรู จนเราเคลิบเคลิ้ม เช่น เราเป็นถึงคนวางแผนทางการเงิน ที่ปรึกษาของลูกค้า เราจะมีแต่ลูกค้ารายใหญ่ๆ ดูแลพอร์ทหลักสิบ หลักร้อย ล้าน เชื่อว่าเราเติบโตได้ไกลแน่ ผลตอบแทนต่างๆที่แบงค์จะทุ่มให้กับตำแหน่งคุณ แน่นอนค่ะ ดิฉันก็เป็นคนนึงที่มองเรื่องนี้การตัดสินใจก้าวเข้ามาในตำแหน่งนี้ก็เริ่มขึ้น

ดิฉันขอลัดเรื่องมาที่สาขาเลยนะคะ ที่นี่แหละค่ะ คือประเด็นสำคัญ ...

ลงสาขาวันแรกผจก.แนะนำให้ทุกคนรู้จักในตำแหน่งที่ดิฉันทำอยู่ ทุกคนต่างชื่นชมในอายุยังน้อยแต่ได้เป็นถึงตำแหน่งนี้ ทุกอย่างผ่านไปด้วยดีในวันแรก ทั้งเพื่อนร่วมงาน และผจก.สาขา

ทำงานมาได้สักพัก ผจก.เริ่มมีการถามว่า ขายเก่งแน่เลยมาอยู่ตำแหน่งนี้ เราเริ่มเอะใจค่ะว่าเอ้าหรอ?..ตำแหน่งนี้ต้องขายเก่งหรอ ไม่ใช่ต้องมีความรู้ทางด้านการเงินมากๆหรอ ? เราก็ยังไม่ได้สนใจอะไรค่ะ ทำหน้าที่ของเราไปคือ ให้เราฝาก ถอน โอน เปิดบัญชี ทำอยู่แบบนี้ค่ะ เราเริ่มไม่ชัดเจนในตำแหน่งงาน แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

อยู่นานเข้าเริ่มรู้สึกกดดัน จากการต้องมีพูดประชุมในตอนเช้า ผจก.ก็จะพูดให้เราทุกคนขายประกันช่วยกัน ช่วยสาขาให้บรรลุเป้า ซึ่งเดือนๆนึงไม่ต่ำกว่า 3 แสน พูดแบบนี้ทุกเช้า คนไหนไม่ขายโดนว่าทุกคนค่ะ เช้ามาเจอเรื่องกดดันทุกเช้า รู้สึกแย่นะคะ ดิฉันเริ่มรุสึกไม่อยากมาทำงาน

ทุกวันการทำงานต้องมีการเปิดบัญชีพร้อมทำ ATM ซึ่งแน่นอนอีกแบบต้องมีประกันพ่วงด้วย ดิฉันได้รับคำสั่งห้ามขายแบบธรรมดา ให้บอกว่าหมด ได้ยินครั้งแรกทำใจไม่ได้ค่ะ รุ้สึกเห็นแก่ตัวมากกกก แต่ก็จำยอมต้องทำเพราะก็กลัวคนสั่งเค้าเห็น โดยต้องบอกกับลูกค้าว่าหมด ยังไม่มาบ้าง ลูกค้าบางคนน่าสงสารมาก ดิฉันก็แอบทำธรรมดาให้ไป

การขายประกันก็ต้องพูดว่าแบ่งเงินมาออมไหม ซึ่งลูกค้าพอรู้ว่าเป็นประกันก็ไม่ทำ ขายไม่ได้ พอขายไม่ได้เริ่มโดนชี้เป้าค่ะ เราโดนว่าทุกเช้า ว่าไม่สนใจขาย ไม่อะเลิท เราเริ่มเหนื่อย กดดัน เริ่มท้อ ว่าตกลงเราเป็นตำแหน่งอะไรกันแน่ แรกๆเราอยากออกมาก แต่ครอบครัวก็ให้อดทนทำเอาประสบการณ์ไปก่อน

ตีห้าครึ่งต้องลุกแต่เช้าเตรียมตัวเข้างาน ถึงแบงค์ประมาณ 7.30 น. กลับหรอคะ เกือบ 2 ทุ่มทุกวัน กลับมาอย่าหวังต้องทำอะไร อาบน้ำนอน เผชิญหน้ากับวันต่อไป

การทำงานเจอลูกค้ารายใหญ่เรื่องเยอะค่ะ ต้องดูแลยิ่งกว่าลูกในใส้ เหตุเพราะเค้าช่วยซื้อประกันสาขาค่ะ ลัดคิวให้ น้ำเสริฟ กาแฟเสริฟ  ทำอะไรผิดนิดเดียว โดนเล่นแน่ค่ะ กิริยามารยาทนี่ต้องแทบกราบยันพื้นค่ะ ไม่ได้เว่อนะคะ เรื่องจริงล้วนๆ

ใครมาทำธุรกรรมชวนทุกคน น้อยคนค่ะจะทำประกัน คนไทยเราไม่เหมือนต่างชาติ แต่จะทำยังไงได้คะ ก้มหน้าก้มตาขายต่อไป พอผู้บริหารเร่งเป้ามาทีนี้ยุ่งล่ะค่ะ ออกตะลอนตามบ้านลูกค้า อ้อนวอน ยิ่งกว่าตัวอะไร ขอให้ลูกค้าช่วย ยิ่งพูดยิ่งขยะแขยงตัวเองค่ะ เห้ออออ

สุดท้ายทุกวันนี้ดิฉันก็ก้มหน้าทำต่อไป รอเวลาสักระยะคงต้องออกหล่ะค่ะ เพราะดูท่าแล้ว ความเห็นแก่ตัวนี้คงอยู่กับตัวผู้บริหารที่ขาดจิตสำนึกต่อไป เพราะไม่มีหน่วยงานไหน เข้ามาแก้ไขปัญหาอย่างจริงจังรอกค่ะ ได้แต่สงสารเพื่อนร่วมงานและตัวเอง YY

สุดท้ายใครที่จะเข้าแบงค์ต้องขายเก่งอย่างเดียวนะคะ ไม่งั้นคุณก็ย่ำอยู่ที่เดิมไม่ได้เลื่อนกะเขาหรอกค่ะ

อยากให้ผู้บริหาร ดูแลพนักงานให้เหมือนกับดูแลลูกค้า
ใส่ใจ พนักงานให้เหมือนกับใส่ใจลูกค้าบ้าง

พิมไปน้ำตาหยดไปค่ะ สมเพชตัวเอง

ปล.ขอความเห็นเพิ่มเติมนะคะ ถ้าเราจะย้ายสายงาน ไปเป็นโรงงานหรือบริษัท เราจะบอกว่าเคยทำงานแบงค์มา มันก็ไม่มีผลใช่ไหมค้ะ หรือเราจะเข้า ออมสิน ธกส. ลองสอบพวกกระทรวงคลัง กรมสรรพากรดี

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านมาแชร์กันนะคะ อยากร่างส่งเรื่องถึงคสช.จังค่ะ แต่ไม่รู้ต้องทำยังไง
ผิดพลาดประการใดช่วยชี้แนะด้วยนะคะ