แล้วเราก็เริ่มที่จะคุยกันมากขึ้นเพราะเรื่องที่เขาไปชอบคนที่เขาชอบนี่แหละค่ะ ส่วนหนูก็ได้เป็นแค่ที่ปรึกษา พอเวลาเขาเศร้าเราก็เศร้านะ พอเวลาเขามีความสุขเราก็อิจฉา แต่ดูยังไงๆคนที่เขาชอบก็เหมือนกับว่าเขาไม่ใช่ของกันและกัน(เขาบอกเรามาอย่างนี้) เราให้เวลากับเขาได้ถึงแม้ว่าเราจะต้องมีอย่างอื่นที่ต้องทำคะ เราทำเพื่อเขาและแสนดีกับเขา มันเศร้าอ่ะคะ ไม่รู้ว่าเขาจะรู้มั้ย เราอยากให้เขารู้มากเลยว่าอย่างน้อยเราก็จะอยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลา เราไม่กล้าบอกเขาเลยว่าที่เราทำดีทั้งหมดก็เพราะเราชอบเขา แต่หดหู่คะ เราพูดไม่ถูก แถมเราไม่กล้าพูดด้วยคะ กลัวทำทุกอย่างให้มันเลวร้ายขึ้นไปอีก ไม่รู้จะทำยังไง มันเศร้าและรู้สึกแปลกๆมากๆด้วยคะ(ขอบคุณนะคะที่อ่านสิ่งที่เราต้องการจะระบาย)