ผมเป็นนักศึกษา kmitl ธรรมดาคนหนึ่ง เรื่องมีอยู่ว่า.......

วันนี้ผมตื่นมาตั้งแต่ 10 โมงเช้า เพื่อรอไปเรียนบ่าย ระหว่างนั้น ผมก็นั่งเล่น travian รอเวลาอยู่ที่หอ จนถึงเวลาประมาณเที่ยงเศษๆ ผมก็อาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปเรียน และแล้วเมื่อแต่งตัวเสร็จกำลังจะออกจากห้อง ผมก็ได้ยินเสียง "ซ่าๆ" เมื่อมองไปที่หน้าต่าง บร๊ะ ฝนดันตก เวลาประมาณเที่ยงครื่ง ผมก็ตัดสินใจคว้าร่มส่วนตัวที่พกพาสะดวกคันหนึ่ง(แต่ปรกติก็ไม่พก แม้จะหน้าฝน) และออกเดินทางไปเรียน นี่เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของเรื่องนี้.......

เมื่อผมไปถึงก็ประมาณเที่ยงกว่าๆ ปรากฎว่าในห้องมีนักศึกษาไม่กี่คน ไม่ได้เอะใจอะไร ก็นั่งๆ นอนๆ รออาจารย์มาสอน ผ่านไปจนเกิบ 13.15 น. ก็ยังมีนักศึกษาไม่ถึง 20 คน อาจารย์ก็ยังไม่มาสอน เริ่มแปลกๆ แต่ก็นั่งๆ นอนๆ รออาจารย์ต่อไป จนถึง 13.30 น. มีเพื่อนคนหนึ่ง ก็ตะโกนออกมาว่า "จารยกคลาส" ด้วยความ fail ที่ไม่ได้เรียน จึงไปนั่งๆ นอนๆ ต่อที่ห้องสมุด เพื่อรอไปทำงานคณะต่อตอนเย็น (พักแปป)

มาต่อกันเลย..... หลังจากนั้น เวลาประมาณ 21.30 - 22.00 น. ด้วยความหิว และเพราะมีเรียนเช้า ผมจึง
ลาเพื่อนกลับหอ ผมเดินกลับโดยใช้เส้นทาง "ทางเดินยาวเข้าหอใน" ผมเดินเรื่อยแบบไม่สนใจอะไรรีบเข้าเกกีเพราะหิว และเมื่อผมเดินผ่านโรง L ก่อนถึงส่วนของตลาดนัดหน้าหอใน(ชื่ออะไรจำไม่ได้และ ไม่ค่อยเรียกชื่อ เรียกแต่ตลาด) ผมก็พบเจ้างูน้อยตัวหนึ่ง ผมก็มองดูด้วยความเอ็นดู(ปรกติแล้วเห็นแล้วขนลุกเลยล่ะ) และเดินจากไปโดยไม่ได้สนใจอะไร ระหว่างที่เดินก็คิดถึงร้านที่ผมจะไปกิน........

ผมก็เดินข้ามทางรถไฟ และเดินเรื่อยๆ จนถึงหน้าคณะวิศวะ และแล้วฝนก็เริ่มตกแบบกระปริกระปรอย(ก็ไม่รู้จะว่าไงดีใช่คำไม่ถูก) ผมก็เดินต่อไปจนถึงร้านที่จะกิน และก็บังเอิญเจอเพื่อน(แหล่มเลย) แล้วผมก็เขียนสั่งข้าวหมูกรอบจัมโบ้ 1 จาน และก็ไปนั่งกับเพื่อน เมื่อข้าวมาถึงผมก็จัดการเรียบภายในไม่กี่นาที และเตรียมตัวกลับหอ ระหว่างนั้น........

ฝนก็ตกลงมาอย่างแรงจ้า พวกผมก็จ่ายเงินและยืน ออ หน้าร้าน รอฝนเบาลงซักหน่อย เมื่อฝนเบาลงแล้วเหล่าเพื่อนๆ ของผมก็เริ่มวิ่งครับ ผมก็เดินตามอย่างใจเย็นเพราะมีร่มอยู่คนเดียว โดยระวังน้ำไม่ให้รองเท้าของผมสิ้นใจก่อนหมดเดือนแรก และระวังรถรอบๆ ตัว ผมก็เดินหลบน้ำเรื่อยๆ จนกระทั่ง........

ผมหยุดเดิน เพราะเพื่อนข้างหน้าหยุดเดิน(ฝนตกไม่แรงแต่ก็ทำให้เปลียกได้ถ้ายืนนานๆ) ผมก็เขยิบเข้าชิดฟุตบาตเพราะตอนนั้นผมเดินอยู่เกิบกลางถนน เพราะต้องหลบแอ่งน้ำที่มีเยอะมาระหว่างทาง และแล้ว.......

ผมก็หันหน้าไปทางขวา(ผมก้มหน้าเกิบตลอดเพื่อหาที่ราบสูงเพื่อที่จะเหยียบ) และพบกับผู้หญิงคนหนึ่งขณะนั้นร่มของผมก็ดันอยู่บนหัวเธอพอดี และอาจเป็นเพราะน้ำที่ร่มผมดันไปหยดใส่เธอทำให้เธอหัมหน้ามาพร้อมกับผมพอดี เราไม่ได้คุยอะไรกัน ต่างฝ่ายต่างเขยิบเข้าหากัน(มั้งนะ) เพื่อให้เธอเข้ามาในร่มของผม

เมื่อถึงเกกีงามซอย 2 เธอก็กล่าวขอบคุณและเดินจากไป ผมก็รีบเดินตามเพื่อนไป

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ #ถ้าผมไม่เอาร่มมา เหตุการณ์นี้คงจะไม่เกิด #good night จ้าาาาาา