แท็ก ก้นครัว เพราะเกี่ยวกับร้านอาหาร
แท็ก แกเลอรี่ เพราะ คนชอบมาถ่ายรูป
แท็ก โต๊ะเครื่องแป้ง เพราะสาว ๆชอบร้านนี้
แท็ก บลูแพลเน็ต เพราะคนหลาย ๆคนอยากมาลองเที่ยวร้านนี้

อันที่จริงผมไม่ได้อินอะไรกับแมวคิตตี้หรอกครับ แต่เนื่องจากเพื่อน ๆ ของผม(ส่วนใหญ่เป็นสาว ๆ) นั้น อยากจะลองสัมผัสประสบการณ์กับ Hello Kitty House Bangkok ที่เพิ่งเปิดให้บริการครับ

วันนี้(20 สิงหาคม 2557) ผมและเพื่อน ๆจึงได้นัดกันที่ร้านดังกล่าว เพื่อพบปะ และพูดคุยเรื่องงานกลุ่ม แต่เนื่องจากคนรอใช้บริการจำนวนมากกกกกกก พวกผมจึงยืนรอกันอยู่ประมาณ เกือบ ๆ 40 นาที (ราว ๆ 30 คิว) พนักงานจึงเรียกคิวของพวกเรา และได้ให้ใบ Order เพื่อสั่งอาหารครับ

ความรู้สึกแรกที่เข้ามา รู้สึกเลยว่า ร้านนี้คงเป็นร้านในฝันของผู้หญิง หลาย ๆคนจริง ๆ การตกแต่งทุกอย่างที่มีแต่คิตตี้ ไม่ว่าจะเป็น เฟอร์นิเจอร์ จาน ชาม ช้อน ทิชชู่ เพดาน ชุดพนักงาน ฯลฯ ประทับใจจุดนี้เป็นอย่างแรกครับ

จากนั้นก็มาสั่งอาหารครับ สิ่งที่ผมเห็นคือราคาอาหารที่ค่อนข้างสูง ไม่ว่าจะเป็น ขนม น้ำต่าง ๆ ที่ไม่รู้ว่าอร่อยหรือไม่ แต่ไหน ๆเราก็มาแล้ว เราก็เลือกเค้กมา 3 อย่าง น้ำ 3 อย่าง เพื่อมาทานระหว่างคุยงานกัน ผมก็เดินไปสั่ง และจ่ายเงินในราคาที่สูงกว่าร้าน coffee shop หลาย ๆร้านมาก แต่ก็นะ ไหน ๆ ก็มาแล้ว อย่าคิดมากเลย

สำหรับพนักงานที่ผมได้พูดคุยด้วยนิสัยน่ารักครับ อัธยาศัยดี อันนี้ต้องขอชมเลยครับ ประทับใจเป็นสิ่งต่อมาครับ

เค้กก็ให้ผ่านครับ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเอร็ดอร่อยอะไรมากมาย ส่วนนี้ให้เฉย ๆ ครับ

พวกผมก็ได้นั่งทานเค้ก และคุยงานกันสักพักหนึ่ง ก็มี “หุ้นส่วนคนหนึ่งของร้านในชุดชมพูทั้งตัวตามสไตล์คิตตี้” ที่มีชื่อเสียงในวงสังคม “ชั้นสูง” ของเมืองไทย ก็ได้เดินเข้ามาหาพวกกลุ่มผม พร้อมถามว่า “ได้ของครบรึยังคะ” ตอนนั้นผมไม่ได้มองครับ ได้ยินแต่เสียงก็นึกชื่นชมว่า เออ เค้ามาดูแลลูกค้าดีเนอะ แต่พอเงยหน้า และได้เห็นสีหน้าของเธอผู้นั้นเท่านั้นล่ะ ความรู้สึกเปลี่ยนไปทันที (เงิบ)

สีหน้า ท่าทางของเธอนั้น ช่างตรงข้ามกับคำพูดของเธอราวฟ้ากับก้นบึ้งของเหวที่ลึกที่สุดอีกครับ ทั้งการ “จิกตา” ด้วยสายตาที่เหยียดหยาม ราวกับพวกผมเป็นมนุษย์คนละชั้นกับเธอ การ “เบะปาก” เหมือนกับตัวร้ายในละคร ที่ไม่คิดว่าในชีวิตจริงจะถูกใครทำเช่นนี้

ผมไม่ได้คิดไปเองครับ พวกผมทุกคนรู้สึกได้ ถึงรังสีอำมหิตที่เธอแผ่ออกมาใส่พวกผม รังสีที่แสดงถึงความรังเกียจกับเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ตอนนั้นพวกเราทุกคนตัดสินใจที่จะกลับครับ เพราะทุกคนไม่มีอารมณ์จะนั่งต่อไปแล้ว พวกเราจึงได้ไปถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกับตัวคิตตี้ในร้าน ซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับที่ “หุ้นส่วนของร้าน” คนนั้น นั่งอยู่กับพวกเพื่อนของเธอ ปรากฏว่าระหว่างที่ถ่ายรูป ผมซึ่งเป็นคนถ่ายให้เพื่อน เธอผู้นั้น ได้จิกตาและเบะปากใส่พวกเราอีกครั้ง ซึ่งยืนยันความคิดผมได้มากขึ้นไปอีกครับ

สุดท้าย สิ่งที่ผมอยากจะบอกกับ “หุ้นส่วนของร้าน” กับสิ่งที่พวกผมได้รับมีดังนี้ครับ
1.    พวกผมเป็นลูกค้าครับ การแสดงออกของคุณนั้นช่าง “ไร้มารยาท” ทางสังคมเป็นอย่างมาก
2.    สิ่งที่คุณได้แสดงออกต่อพวกผมนั้น เป็นการทรยศต่อความซื่อสัตย์,ความความเชื่อมั่น,ความคาดหวัง และ ยังเป็นการดูถูกลูกค้าอย่างมากครับ ไม่ใช่แค่พวกผม แต่เป็นลูกค้าทุกคนที่ได้อุดหนุนคุณ
3.    ผมหวังว่าคุณจะได้รับรู้ถึงเสียงของพวกผมที่เป็นลูกค้า และลองย้อนพิจารณาดูครับว่า ถ้าเป็นตัวคุณ โดนกระทำเช่นนี้บ้าง คุณจะรู้สึกอย่างไร ผมคิดว่าด้วยสติปัญญาของคุณ คงคิดได้ไม่ยากนัก

เรื่องทั้งหมดนี้ ผมขอยืนยันว่าเป็นสิ่งที่พวกผมได้พบมาจริง ๆ ที่จริง ร้านนี้มีดีหลายอย่างครับ ไม่ได้บอกว่า ห้ามมา ผมเพียงแต่สะท้อนเรื่องราวที่พวกผมได้พบเจอให้ทุกท่านได้ทราบครับ