ตื่นขึ้นมาตอนเช้าแล้วรู้สึกไม่สดชื่น
ใจไม่อยากไปเลย แต่สมองสั่งให้ไปอาบน้ำแต่งตัวกินข้าวออกจากบ้าน เป็นแบบนี้ทุกวัน
ตกเย็นก็ว่าง ไปเล่นฟิตเนสเป็นบ้างวัน กินข้าวกับที่บ้านบ้าง กับเพื่อนบ้าง
แฟนก็มีครับ แต่เขาก็งานเยอะเหมือนกัน อาทิตย์นึงเจอกันสองวัน มีไปเที่ยวด้วยกันบ้าง
ไม่มีภาระใดใดครับ วัน ๆ ทำงานไปเรื่อย ๆ ใช้เงินบ้าง เก็บเงินบ้าง ให้พ่อแม่บ้าง

บางทีก็คิดว่าเป็นเพราะเราเบื่องานหรือเปล่า เจออะไรเดิม ๆ มาตลอด
เคยคิดจะลาออกจากงาน ลองหาอะไรใหม่ ๆ ทำดูแต่สุดท้ายก็ไม่ได้ไป
เพราะไม่รู้ย้ายไปแล้วชีวิตจะมีความสุขหรือเปล่า
บรรยากาศ โบนัส เพื่อนร่วมงาน ฯลฯ เลยไม่รู้จะไปหาประสบการณ์เพิ่มเติมไปทำไม
เพราะทุกวันนี้งานที่ทำอยู่ก็โอเค

ไม่รู้เลยว่าเป้าหมายของชีวิตคืออะไร
ทุกวันนี้รู้สึกเหมือนทำงานไปเรื่อย ๆ ไม่มีเป้าหมาย ชีวิตซ้ำเดิม ซ้ำไปซ้ำมา
และผมก็เริ่มปลงกับชีวิตแล้วว่า บางทีความสุขอาจจะหมายถึงความไม่ทุกข์
เลยไม่รู้จะดิ้นรนไปทำไม
คงไม่เรียนต่อ จบโทแล้วพอแล้ว
คงไม่ได้แต่งงาน แฟนเป็น ผช
คงไม่หาแฟนใหม่ เพราะแฟนเป็นคนดี และคงไม่มีกิ๊ก เพราะไม่อยากทำให้แฟนเสียใจ
คงไม่ได้ออกมาทำธุรกิจเอง เพราะไม่มีไอเดีย และไม่รู้ว่าจะได้คุ้มเหนื่อยและได้มากกว่าเงินเดือนตอนนี้รึเปล่า
ตอนแรกอยากได้คอนโดฯ แต่อยู่บ้านดูแลพ่อแม่ดีกว่า
จะไปเที่ยวต่างประเทศก็ขี้เกียจไป ไม่รู้จะไปไหนดีครับ ทั้งชีวิตไปอยู่ 6-7 ประเทศ รู้สึกว่ามันก็ซ้ำ ๆ

ชีวิตมันไม่มีทางให้เดินต่อเลยครับ ไม่สนุกเลย
เฉา~


ปล. ขอแท็กมนุษย์เงินเดือน สุขภาพจิต ชีวิตวัยรุ่น(ยังรุ่นอยู่เนอะ 20 กลางๆค่อนไปทางปลายนิดหน่อยครับ)