คือเคยมีปัญหากะคุณแม่มาตั้งแต่ก่อนเข้ามหาลัย
และพยายามหนีออกมาเรียนให้ไกลบ้าน ปัญหาที่ขัดแย้งกันจึงลดลงบ้าง

และมาพีคสุดๆตอนที่คุณตาเสีย แล้วคุณแม่มีแฟนใหม่ซึ่งตั้งแต่แม่มีแฟนใหม่นั้น
คุณแม่ก็เปลี่ยนไป ชอบมาตะคอกอารมณ์เสีย หรือชอบว่าเราแกล้งป่วยทั้งๆที่เราเป็นจริงๆ
หลายๆครั้งที่เรารุ้สึกเป็นขยะเวลาเรากลับบ้าน ทั้งๆที่เมื่อก่อนแม่ไม่เคยทำแบบนี้
ชอบด่าป้าเราต่อหน้าธารกำนัลเป็นประจำๆ(ป้าคิดว่าแม่เรารู้สึกลบกับป้าเพราะป้าเราไม่เห็นด้วยกับการที่แม่เราเปิดตัวแฟนทันทีที่วันเผาคุณตาเสร็จสิ้น)

เรารู้สึกปวดใจทุกครั้งที่กลับบ้าน และมักจะกล่าวกะตัวเองซ้ำๆว่าอย่ากลับบ้านอีกๆๆ
จนวันแม่ที่ผ่านมาเรากลับบ้านอีกครั้ง
แต่พบว่าแม่แอบบอกแฟนใหม่ให้มาหาที่บ้าน เพื่อมารับเราและพาเราไปกินข้าว
เรารู้สึกเหมือนโดนหักหลังมาก เราอยากอยู่กับแม่ไม่ใช่อยู่กับเค้า
เราเลยบอกแม่ตรงๆว่าเราไม่สบายใจเมื่ออยู่กับเค้า เราอยากอยู่กับแม่
แต่แม่เราก็โกรธและพาลไม่คุยกับเราจนเรากลับเลยค่ะ

เราคิดมาสองทาง ก็คือ
ต้องทำใจยอมรับเค้าแล้วก็อยู่กันแบบนี้ไปเรื่อย
ไม่ก็เอาตัวเองออกมาจากวงจร
ไม่ก็ปรึกษาจิตแพทย์

บอกตรงๆเรากลัวมากๆนะคะ เรารู้สึกแย่เวลาคิดถึงแม่ หรือคิดถึงบ้านไปแล้ว
เราสัมผัสได้ว่ามันไม่ปกติ เราควรทำยังไงดีคะ