อาจไม่เกี่ยวกับบางท่าน แต่ จขกท อยากสนทนากับเพื่อนๆของ จขกท ในห้องราชดำเนินครับ

ตั้งแต่เกิดปัญหากับบ้านเมืองเรา มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย ทั้งที่ทำให้เราพอใจและไม่ถูกใจทำให้ขุ่นข้องหมองใจ

หากเรารู้เท่าทันบ้าง บางทีอาจช่วยให้สบายใจขึ้นบ้าง ไม่มากก็น้อยครับ

ผมนึกถึงคำของอาจารย์สมัยที่บวชอยู่บางคำที่หากเอามาใช้ ก็อาจทำให้ อะไรๆที่เกิดขึ้น ดีขึ้นปล่อยวางได้ง่ายขึ้น

-   อิทัปปัจจยตา  แปลได้ความว่า เมื่อมีสิ่งนี้เป็นปัจจัย สิ่งนี้นี้ย่อมเกิดขึ้น     (เป็นเช่นนี้ทุกเรื่องจริงๆ หากลองพิจารณาดู)

-   ปฏิจจสมุปบาท  อาศัยกันแล้วเกิดขึ้น  อันนี้ยาว ครับ เกิด ทุกข์เกิด ภพ เกิดชาติ แต่ทั้งหลายก็อาศัยกันแล้วเกิดขึ้น

-   ตถตา  อ่านว่า  ตะถาตา  แปลว่า เช่นนั้นเอง   หาก เอาไปใช่ในเรื่องอะไรที่เกิดขึ้น  เราก็จะบอกว่า  เพราะว่าเป็นเช่นนั้นเอง ใจก็จะละวางได้

ตามความจริงมีคำสอนทางธรรมอยู่หลายคำ  จขกท เพียงยกบางคำที่พอช่วย ให้ละวางเรื่องราว ละวางจิตใจไม่ให้ขุ่นมัวได้

และมีอีกคำที่ จขกท ได้รับจากท่านอาจารย์ที่วัดที่ได้ไปบวชมา  เมื่อพูดถึงกิเลส สิ่งที่มากระทบจิตใจ และทำให้จิตใจเศร้าหมอง

ท่านบอกว่าคำนี้บอกไว้ว่า    "  อตัมมยตา " ออกเสียงว่า  อตัมมะยะตา  แปลว่า กรูไม่เอากับเมริงแล้วโว้ย  (ขออภัย อาจารย์ว่าไว้ยังงี้จริงๆ)

เราสามารถใช้คำนี้กับชีวิตของเราได้ เมื่อมีสิ่งที่ไม่ถูกใจไม่พอใจไม่สบอารมณ์  ก็ ตถาตาบ้าง  หนักเข้าก็   อตัมมะยะตา

เราก็จะปล่อยวางได้บ้างไม่มากก็น้อยครับ


ปล  ผมไม่ได้ตั้งกระทู้ผิดห้องนะครับ อย่าเพิ่งไล่ให้ไปห้องศาสนา  เพียงต้องการสนทนากับเพื่อนๆผมที่ส่วนใหญ่อยู่ห้องราชดำเนิน ครับ