วันที่ฝนกระหน่ำลงมาบนอักษะ ผู้คนต่างพากันวิ่งหลบฝนกันจ้าละหวั่น สาวน้อยคนหนึ่งวิ่งสะเปสะปะมาชนผม
" ขอโทษนะคะแขไม่ทันมอง " น้ำเสียงใสชื่อดูเหมือนเธอจะไม่ทันมองจริงๆ
" ไปทางนี้ดีกว่าครับ " ผมตัดบทและถือวิสาสะ จูงมือเธอวิ่งไปอีกทาง เพราะสภาพเปียกปอนของเธอ
" อืม ผู้หญิงคนนี้ทำไมเราถึงรู้สึกคุ้นๆนะ " ผมนึกในใจ แต่ช่างเถอะ ริมถนนข้างหน้ารถบีเอ็มคู่ใจคันใหม่สำน้ำเงินของผมจอดอยู่
" นั่นไงครับ รถผม จะให้ผมไปส่งที่ไหนดีครับ " เธอจ้องมองผมเหมือนประหลาดใจคงนึกไม่ถึงว่าผมจะมีรถใช้
ผมรีบอ้อมไปเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับก่อนที่เธอจะปฏิเสธจากนั้นผมเดินอ้อมไปที่นั่งคนขับเพื่อสตาร์ทรถ
" คุณชื่ออะไรหรือครับ " ผมถามด้วยความอยากรู้
" แข...แขวิมลค่ะ " เธอตอบด้วยน้ำเสียงลังเลเล็กน้อย
" อืม ชื่อเพราะดีนะครับ "
" แข ที่แปลว่า ดวงจันทร์ และ วิมล ที่แปลว่า ความใสบริสุทธิ์ ค่ะ"
ดูเหมือนเธอจะเริ่มคลายกังวล และ เริ่มพูดคุยมากขึ้น ผมคิด
" หรือครับ ความหมายดีจริงๆครับ " ผมตอบเพราะคิดอะไรไม่ออกจริงๆตอนนั้น
" แล้วคุณชื่ออะไรหรือคะ " เธอถามกลับ
" ผมชื่อ อดิเทพ ครับ ที่แปลว่า เทวดาผู้ยิ่งใหญ่ " ตอบเสร็จก็นึกขำตัวเองอยู่เหมือนกันว่า พ่อแม่ช่างตั้ง
ชื่ออะไร เชยชะมัด ผมเหลือบเห็นเธอแอบยิ้ม เฮอะ สงสัยผมจะเดาถูก
" คุณแขยิ้มสวยจังครับ " ผมตอบแก้ขวย ดูเธอมีทีท่าเอียงอายเล็กน้อย
ผมขับรถไปได้สักพัก สังเกตเห็นอาการตัวสั่นของเธอ
" หนาวหรือครับ " โดยไม่รอคำตอบของเธอ ผมรีบหรี่แอร์ให้
" ดูเหมือนคุณวิ่งมาหาแข แขไม่ทันมองเลยชนคุณเข้า" เธอย้อนกลับเรื่องก่อนหน้า
" อ๋อ ฝนตกผมจะรีบกลับไปที่รถ แต่หลังจากชนกับคุณเข้า ผมจึงรู้สึกว่าคุณหน้าตาคุ้นๆ "ผมตอบเธอไปตามตรง
" หรือว่าผมคงจะเคยเห็นคุณมาก่อน ตอนชุมนมที่ราชประสงค์ " ผมลองถามดู
" ค่ะ แขสนใจเรื่องการเมือง " น้ำเสียงเธอตอบอย่างมั่นใจ
" แหม่ หรือว่าจะเป็นพรหมลิขิต ที่ผมมาถนนอักษะวันนี้ก็เพราะสนใจเรื่องการเมือง" ผมแกล้งเย้าเธอเล่น
" แขเป็นคนจนๆ คงไม่คู่ควรกับคนรวยอย่างคุณหรอกคะ " เธอตอบอายๆ
ผมคิดในใจ โห้ เธอเล่นแรงแฮ่ะ เอาวะไหนๆก็ไหนๆ เดี๋ยวเธอจะเขิน ผมตอบเธอไปยิ้มๆว่า
" ผมว่าความรักไม่มีแยกชนชั้นนะครับ " ผมนึกในใจ ลิเกชะมัดเลยเรา
ผมละสายตาจากถนนเพื่อมองเธออีกครั้ง หน้าเธอแดงกล่ำ เธออาจจะเป็นไข้ เพราะตากแดดมาทั้งวัน
แถมยังมาเจอกับฝนที่ตกกระหน่ำอีก
" ห้องชุดผมอยู่ข้างหน้านี้แล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้า หาอะไรอุ่นๆทานก่อน เดี๋ยวจะไม่สบาย " ผมชวนเธอด้วยความเป็นห่วง
** ไม่นึกเลยว่านั่นจะคือ " จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง "
ปล.1 เรื่องยาวครับ แล้วจะค่อยๆ เล่าต่อนะครับ....
ถึง...น้องแขวิมล(แดงรากหญ้า)......by อดิเทพ (ใครไม่เกี่ยวก็ข้ามไป)
" ขอโทษนะคะแขไม่ทันมอง " น้ำเสียงใสชื่อดูเหมือนเธอจะไม่ทันมองจริงๆ
" ไปทางนี้ดีกว่าครับ " ผมตัดบทและถือวิสาสะ จูงมือเธอวิ่งไปอีกทาง เพราะสภาพเปียกปอนของเธอ
" อืม ผู้หญิงคนนี้ทำไมเราถึงรู้สึกคุ้นๆนะ " ผมนึกในใจ แต่ช่างเถอะ ริมถนนข้างหน้ารถบีเอ็มคู่ใจคันใหม่สำน้ำเงินของผมจอดอยู่
" นั่นไงครับ รถผม จะให้ผมไปส่งที่ไหนดีครับ " เธอจ้องมองผมเหมือนประหลาดใจคงนึกไม่ถึงว่าผมจะมีรถใช้
ผมรีบอ้อมไปเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับก่อนที่เธอจะปฏิเสธจากนั้นผมเดินอ้อมไปที่นั่งคนขับเพื่อสตาร์ทรถ
" คุณชื่ออะไรหรือครับ " ผมถามด้วยความอยากรู้
" แข...แขวิมลค่ะ " เธอตอบด้วยน้ำเสียงลังเลเล็กน้อย
" อืม ชื่อเพราะดีนะครับ "
" แข ที่แปลว่า ดวงจันทร์ และ วิมล ที่แปลว่า ความใสบริสุทธิ์ ค่ะ"
ดูเหมือนเธอจะเริ่มคลายกังวล และ เริ่มพูดคุยมากขึ้น ผมคิด
" หรือครับ ความหมายดีจริงๆครับ " ผมตอบเพราะคิดอะไรไม่ออกจริงๆตอนนั้น
" แล้วคุณชื่ออะไรหรือคะ " เธอถามกลับ
" ผมชื่อ อดิเทพ ครับ ที่แปลว่า เทวดาผู้ยิ่งใหญ่ " ตอบเสร็จก็นึกขำตัวเองอยู่เหมือนกันว่า พ่อแม่ช่างตั้ง
ชื่ออะไร เชยชะมัด ผมเหลือบเห็นเธอแอบยิ้ม เฮอะ สงสัยผมจะเดาถูก
" คุณแขยิ้มสวยจังครับ " ผมตอบแก้ขวย ดูเธอมีทีท่าเอียงอายเล็กน้อย
ผมขับรถไปได้สักพัก สังเกตเห็นอาการตัวสั่นของเธอ
" หนาวหรือครับ " โดยไม่รอคำตอบของเธอ ผมรีบหรี่แอร์ให้
" ดูเหมือนคุณวิ่งมาหาแข แขไม่ทันมองเลยชนคุณเข้า" เธอย้อนกลับเรื่องก่อนหน้า
" อ๋อ ฝนตกผมจะรีบกลับไปที่รถ แต่หลังจากชนกับคุณเข้า ผมจึงรู้สึกว่าคุณหน้าตาคุ้นๆ "ผมตอบเธอไปตามตรง
" หรือว่าผมคงจะเคยเห็นคุณมาก่อน ตอนชุมนมที่ราชประสงค์ " ผมลองถามดู
" ค่ะ แขสนใจเรื่องการเมือง " น้ำเสียงเธอตอบอย่างมั่นใจ
" แหม่ หรือว่าจะเป็นพรหมลิขิต ที่ผมมาถนนอักษะวันนี้ก็เพราะสนใจเรื่องการเมือง" ผมแกล้งเย้าเธอเล่น
" แขเป็นคนจนๆ คงไม่คู่ควรกับคนรวยอย่างคุณหรอกคะ " เธอตอบอายๆ
ผมคิดในใจ โห้ เธอเล่นแรงแฮ่ะ เอาวะไหนๆก็ไหนๆ เดี๋ยวเธอจะเขิน ผมตอบเธอไปยิ้มๆว่า
" ผมว่าความรักไม่มีแยกชนชั้นนะครับ " ผมนึกในใจ ลิเกชะมัดเลยเรา
ผมละสายตาจากถนนเพื่อมองเธออีกครั้ง หน้าเธอแดงกล่ำ เธออาจจะเป็นไข้ เพราะตากแดดมาทั้งวัน
แถมยังมาเจอกับฝนที่ตกกระหน่ำอีก
" ห้องชุดผมอยู่ข้างหน้านี้แล้ว เปลี่ยนเสื้อผ้า หาอะไรอุ่นๆทานก่อน เดี๋ยวจะไม่สบาย " ผมชวนเธอด้วยความเป็นห่วง
** ไม่นึกเลยว่านั่นจะคือ " จุดเริ่มต้นของความเจ็บปวดที่สุดในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง "
ปล.1 เรื่องยาวครับ แล้วจะค่อยๆ เล่าต่อนะครับ....