ไปเที่ยววัดชื่อดังแห่งหนึ่งตามต่างจังหวัด หมาสุดดีใจนึกว่าเจ้าของจะพาเที่ยว
เพื่อแม่บอกว่าขี้เกียจเลี้ยงเพราะไม่ค่อยอยู่บ้าน
ทิ้งไว้บ้านก็ไม่มีคนให้อาหาร เป็นภาระต้องพาไปโน่นนี่ด้วย
เลยคิดว่าเอาไปปล่อยวัดดีกว่า พระคงมีอาหารให้กินเยอะแยะ
จึงไปไหว้พระ และเอาหมาลงไปด้วย หมาก็เดินเที่ยวดมนั่นนี่ไปเรื่อยๆ
ก็รีบขับรถหนีไปเลย

จนมาวันหนึ่ง ผ่านไป 2 ปี ลืมเรื่องหมาตัวนี้ไปแล้ว
และก็ได้ไปเที่ยวจังหวัดนั้นอีก ไปไหว้พระที่วัดนั้นอีก
พอจอดรถ และลงไปจะเดินไปกราบพระที่โบสถ์
หมาตัวนั้นวิ่งมากอดขา และร้องอย่างโหยหวล
เพื่อนแม่บอกว่าตอนแรกก็ตกใจ นึกว่าหมาจะมากัด จึงเตะออกไป
หมาก็คลานมากอดขา ร้องเสียงแทบขาดใจ และน้ำตาหมานั้นไหล
เอามือแกะขาหมาไม่ออก กอดขาแน่นมาก
เลยทั้งเพื่อนแม่ ทั้งหมาเลยพากันร้องไห้กอดกันอยู่ตรงนั้น
หมาก็ยังคงร้องโหยหวลด้วยความคิดถึง
จนเพื่อนแม่เค้าอายมาก ที่หมาร้องเสียงดังขนาดนั้น
จึงรีบอุ้มหมาขึ้นรถกลับบ้านมาด้วย

แม่เลยดุเอาเล็กน้อยว่าทำได้ไง ทิ้งเค้าได้ไง เค้ารักเรานะ
2 ปีมานี้เค้ายังคงเฝ้ารักเฝ้ารอเราอยู่ที่เดิมทุกวัน
เค้าคิดว่าเดี๋ยวเราก็คงมารับเค้า แล้วก็มาจริงๆ จึงร้องด้วยความดีใจ
แม่บอกขอร้อง อย่าทำอีกนะ

ฟังแล้วน้ำตาร่วง เพราะหากเราต้องพลัดพรากจากหมาของเรา ให้เค้ารอคอยเร่ร่อนอยู่ที่ไหนสักที่

ล่าสุด เมื่ออาทิตย์ก่อน ใส่บาตรหน้าบ้าน พระบ่นให้ฟังว่ามีคนเอาหมามาปล่อยอีก  6 ตัว จะเต็มวัดอยู่แล้ว
คราวที่แล้ว 5 ตัวฝากแจกโยมหมดไปทีแล้ว คราวนี้ใครจะเอาล่ะเนี่ย