Link สู่ตอนเก่าๆ ค่ะ

ภูตล้างถั่ว ตอน 1/5 : http://ppantip.com/topic/32370991
ภูตล้างถั่ว ตอน 2/5 : http://ppantip.com/topic/32379794
ภูตล้างถั่ว ตอน 3+4/5 : http://ppantip.com/topic/32411877

-------------------------------------------------------------------

5.

จู่ๆ เอ็งไคก็ส่งเสียงแผดร้องลุกพรวดพราด ทุกคนในที่นั้นจึงพากันสะดุ้งเฮือก เอ็งไคร้องโหยหวนด้วยถ้อยคำปราศจากความหมายไม่ปะติดปะต่อ  จีวรเปียกชื้นเหวี่ยงสบัดไปมาจนเทียนไขที่ริบหรี่อยู่แล้วดับวูบลง ภายในกระท่อมมืดสนิทในพริบตา

"หนอย พวกเจ้าเป็นใคร วางแผนอะไรไว้"
ดูเหมือนเขาจะแผดร้องเช่นนั้น โมโมสุเกะจับใจความไม่ได้ว่าหมายถึงสิ่งใด หากแต่ในความมืดมิดนี้มีร่างยักษ์เปียกปอนไม่รู้ตัวตนอาละวาดอยู่ นี่จึงเป็นความน่ากลัวในเชิงกายภาพ ราวกับความมืดดำสนิทเกิดมีชีวิตจิตใจลุกขึ้นมาฟาดงวงฟาดงาอย่างบ้าคลั่งกะทันหัน
ทั้งโมโมสุเกะและพวกพ่อค้าต่างก็ตกใจแทบสิ้นสติ โมโมสุเกะรู้ว่าตนเข่าอ่อนได้แต่ผวาเข้าเกาะฝาผนังแน่น ได้ยินเสียงองเกียวดังแว่วว่าสงบใจก่อน สงบใจก่อน หากแต่เอ็งไคก็แหกปากร้องว่า หนวกหู หุบปากเสีย
"ใช่แล้ว ข้าเอง ข้าคนนี้ไงเล่า"
เอ็งไคแผดร้องเช่นนั้น จากนั้นก็ร้องคร่ำครวญเสียงดังโอ้วโอ้ว อาละวาดกระทืบพื้นต่อยกำแพงจนค่อยเงียบไปในที่สุด

เสียงซ่าซ่าของแม่น้ำ
เสียงติ๋งติ๋งของสายฝน
เสียงภูเขาร้องครืนครืน
เอี๊ยด
เอี๊ยด
เอี๊ยด
ล้างถั่ว

"โยสุเกะ"
แผดร้องเช่นนั้นแล้วเอ็งไคก็ส่งเสียงร้องโอ้วโหยหวน เตะประตูกระท่อมถลาพรวดออกไปข้างนอก เป็นอันสิ้นสุดเสียงตึงตัง เนื่องจากไม่มีบานประตูกางกั้น เสียงซ่าซ่าจากภายนอกจึงดังกังวานเป็นพิเศษ

"ยังมีเวลาเหลือกว่าจะครบร้อยเรื่องเล่าแท้ๆ"
โมโสุเกะแว่วเสียงองเกียวมาตาอิจิว่าเช่นนั้น
เสียงกรีดก้องของเอ็งไคดังแทรกไปกับเสียงซ่าซ่าของลำธารและสายฝน ไม่รู้เป็นเพราะเสียงสะท้อนในหุบเขาหรือกังวานอยู่ในความทรงจำ เสียงนั้นจึงดังกระท่อนกระแท่นขาดห้วงมาถึงหูโมโมสุเกะ

ซ่ะ
ซ่ะ
ซ่ะ
ซ่ะ

จากนั้นไม่มีผู้ใดเปิดปากอีก เทียนไขที่เปียกน้ำไม่อาจจุดติด คนทั้งกลุ่มซุกกายอยู่ภายในกระท่อม หลบสายฝนที่พัดพาเข้ามาจากประตูจนรุ่งสาง