“นิราศล่องคลองแสนแสบ 1”


                        1.สุด  แสนแสบทรวงสุดห่วงหา
จำจากจรอาวรณ์ถึงหนึ่งสุดา            
จำไกลมาเพราะจำเป็นโปรดเห็นใจ

2.ด้วยหน้าที่มีมาถึงจึงต้องย้าย
            แทบลืมหายใจเลยเคยรู้ไหม
จากที่นี่ถึงที่โน้นสุดโพ้นไกล            
แล้วเมื่อไรได้กลับมาเห็นหน้านวล

3.กรุงเทพมหานครอมรฟ้า                
จะแลหาใครเห็นเป็นไห้หวน
ถึงวันจากน้ำตาพร่าพรายครวญ            
ลงเรือด่วนเดี่ยวโดดโคตรหวั่นใจ

4.ตรง”วัดเทพลีลา”ท่าทอดลาด
            พี่มิอาจลีลายื้อดึงดื้อไหว
ลงเรือล่องลำน้ำแสนช้ำใจ                
น้ำไม่ใสเช่นในจิตรคิดหมองมัว

5.คนเยอะแยะกระแซะชิดแทบติดต้อง        
คิดถึงน้องเนื้อนิ่มเคยยิ้มหัว
เคยปกป้องละอองเปื้อนเลอะเลือนตัว
        น้องเกลียดกลัวสีดำน้ำคลำคลอง

6.แม้นคนเฉียดเบียดใกล้ใช้กายบัง            
ทุกคราครั้งคนหนาแน่นกางแขนป้อง
ทุกท่าเทียบเหยียบยืนยื่นประคอง            
ยื่นมือคล้องมือจับกระชับดึง

7.แต่นี่เล่าเช้าเย็นจะเห็นใคร                
ประคองใจเยาวมิตรแสนคิดถึง
เรือโลดล่องหมองจิตคิดคำนึง            
จนเรือตรึงเทียบลอย”วัดน้อย”ตรง

8.คนขึ้นล่องว่องไวทำเวลา
                เรือถลาหัวเชิดระเหิดระหง
ผ้ายางป้องสองกาบกันเหมือนมั่นคง
        น้ำคลำหลงกระเซ็นลอดตลอดทาง

9.ทะลุเลยเกยท่า “คลองตัน”ตีบ            
พี่ตัวลีบหลีกเร้นให้เว้นห่าง
เด็กน้อยเกาะอกแม่กลับขยับวาง            
เด็กตาพร่างน้ำปริ่มเสียดทิ่มใจ

10.ระหกระเหินเดินทางด้นอดทนแท้
            ทั้งลูกแม่แลซึ้งไปถึงไหน
คือชนชั้นแรงงานรากฐานไทย            
มีใครไหมเห็นซึ้งก้นบึงเธอ

11.ชนชั้นเดียวเกี่ยวดองถึงมองเห็น            
ความยากแค้นแสนเข็นสม่ำเสมอ
รัดเข็มขัดประหยัดกันฝันละเมอ            
หุ่นเสมอนางแบบบางอย่างน้องเลย

12.คำคุ้นคุ้นละมุนค้านไม่ทานฯเที่ยง            
น้องหลีกเลี่ยงไดเอทเหตุผลเผย
แท้ปลายเดือนเหมือนกันวันเก่าเคย
            ยามเฉลยความจริงยังฝังใจจำ

13.โอ้ยามนี้พี่สุดอึ้งถึงอีกท่า                
ชาญอิสระเรือหยุดสุดจะขำ
อิสระชาญเชี่ยวด้านไหนใครแสร้งทำ
        ประดิษฐ์คำอิสระสะเทือนทราง

14.อย่างตัวพี่ที่เห็นเป็นเช่นนี้
                เพราะไม่มีอิสระจะขัดขวาง
เป็นผู้น้อยอับจนทุกหนทาง            
ใครจะวางกรงกฎ(กด)ต้องอดทน

15.ชาญอิสระระฟ้าท้าทายเย้ย            
กระไรเลยชีวิตคิดฉงน
ตกเป็นทาสทุนผลาญปานไฟลน            
จนเห็นคนไม่เป็นคนเท่าเทียมใคร

16.คิดเตลิดเปิดเปิงดังเพลิงสุม            
เรือด่วนดุ่มเลยมาจอดท่าใหม่
ชื่อทองหล่อหรือหล่อทองคับข้องใจ        
ทองหล่อหลอมไม่แพ้ไฟเหมือนใจเรา

17.พี่และน้องใจคล้องเป็นทองแท้            
ไม่ผันแปรธาตุรักไฟจักเผา
แม้นไกลห่างพี่วางใจไม่หูเบา            
รักนงเยาว์แม่นมั่นนับวันคอย๚ะ
..........................................
ต่อฉบับหน้า..
ปล.นิราศนี้สาระหามีไม่
ผู้อ่านใคร่คิดครวญอย่าด่วนเชื่อ
สถานที่มีจริงแท้แลท่าเรือ
แต่คลุมเครือไม่ได้ค้นบนความจริง
เคยค้างคำสัญญาว่าจะเขียน
จนวันเวียนพ้นผ่านยาวนานยิ่ง
แรงบันดาล..นิราศแม่น้ำแคม..อิง
คุณคริมศันย์..คงอึ้งนิ่ง..งงงวยไปฯ
...............
เพราะว่าทดลองเขียนจากแรงบันดาลใจนิราศแม่น้ำแคม
ของคุณคริมศันย์ ...ซึ่งไพเราะ เปี่ยมสาระมากกก