สืบเนื่องจากเราไปอ่านกระทู้หนึ่ง และคอมเม้นท์ในเฟซบุ๊คบางคน เจอคำที่เขียนแบบนี้บ่อย เช่น

คิดถึงนะ เพิ่ล ๆ
ขอบคุณนะค่ะ
ว่าไง"จ้ะ"
ได้จร้า
      คำประมาณนี้ค่ะ แต่เราก็ไม่ได้ถึงขั้นเกลียด หรือรำคาญอะไรมากมายนะคะ
แต่มันขำเวลาที่เราอ่านออกเสียงในใจ หรือออกเสียงขึ้นมาจริง ๆ เราจะอ่านตามนั้นเป๊ะ ๆ เลยค่ะ
ถึงแม้เราจะรู้ก็ตามว่า ที่พิมพ์ว่า "นะค่ะ"  นั้น มันหมายถึง "นะคะ" นั่นแหละ แต่เราก็อ่านตามที่เขาพิมพ์มาแบบนั้นอยู่ดี
ยิ่งคำว่า "เพิ่ล ๆ" พออ่านเป็นเสียงแบบนี้จริง ๆ ไม่อ่านว่า "เพื่อน" ตรง ๆ มันฮาอ่ะ เวลาอ่านเราจะนึกทุกครั้งเลยว่า
คนที่พิมพ์คำแบบนี้ เวลาพูดจริง ๆ ต้องออกเสียงเหมือนที่พิมพ์แน่ ๆ เลย 555
     ถ้าในอนาคตเราพูดเหมือนที่เราพิมพ์ผิด ๆ กัน (ทั้งตั้งใจผิด และไม่ตั้งใจผิด) คงจะตลกดีนะคะ แต่บางอารมณ์เราก็รู้สึกขัดหูขัดตาอย่าไรบอกไม่ถูก

เลยอยากรู้ว่า เวลาที่อ่านคำแบบนี้ เพื่อน ๆ ออกเสียงอย่างไรคะ มีใครอ่านแล้วเป็นแบบเราบ้าง หรือว่าเพื่อน ๆ ก็อ่านเสมือนว่าคำนั้นพิมพ์ถูกต้อง
(อย่าเครียดกันน้าาาาา   เพราะบางทีเราก็คิดว่า  แค่สื่อสารกันรู้เรื่อง ได้ใจความก็เพียงพอเเล้ว  แต่มันก็ขัดหูอยู่ดี 5555)

ปล. ไม่รู้จะแท็กห้องอะไรดีค่ะ ถ้าแท็กห้องผิด ขออภัยด้วยนะคะ
       แท็กห้องการ์ตูน เพราะคนที่อ่านการ์ตูนน่าจะจินตนาการเสียงเวลาอ่านจากตัวหนังสือได้ (มั้ง 555)