ผมอายุ35ครับ  ผมเป็นคนชอบจินตนาการ  เพ้อฝันอารมณ์ศิลปิน  และผมชอบมองย้อนกลับ ไปตามหาอดีตในวัยเด็ก
ที่เราเคยผ่านมา  เช่นครูที่เคยสอนเราตอนป.1     บ้านเช่าที่เราเคยอยู่สมัย6ขวบ   เพลงที่เคยฟังวัยเด็กเช่นนรีกระจ่าง
เพื่อเติมเต็ม ตามหาเหตุการณ์ที่ตรึงใจในวัยเด็ก

แต่แล้วหลังจากนั้นทุกอย่างเปลี่ยนไปครับ   สิ่งที่เราได้เห็น  ได้ฟังบ่อยขึ้นแล้วแล้วเกิดการเบื่อหน่าย  อดีตที่เราย้อนไปมอง
มันไม่เหมือนความงดงามที่เราตั้งใจ  เช่นครูตอนป.1แก่มากอายุ50  บ้านเช่าทรุดโทรมไม่น่ามอง
จากอดีตที่เราโหยหากลับกลายเป็นสิ่งเบื่อหน่าย  ผมทำถูกไหมครับที่ย้อนกลับไปโหยหามัน  
หรือผมควรงดการตามหาทั้งหมด แล้วปล่อยให้มันหอมหวานอยู่ในความทรงจำเท่านั้นครับ
เพื่อนๆใครตามหาอดีตในวัยเด็กบ้างครับ