คู่ของผมคบกันมา 6 ปีแล้วครับตั้งแต่ยังเรียนจนจบมาทำงานกันแล้วทั้งคู่
ตอนเรียนนี่เรียกได้ว่าไปไหนมาไหนเป็นคู่ตลอดแทบไม่ค่อยจะห่างกันเลย
ทุกคืนก็จะโทรศัพท์คุยกันตลอดเป็นแบบนี้เรื่อยมา
จนตอนนี้ทำงาน เธอทำงาน จันทร์ ถึง ศุกร์ และเสาร์อาทิตย์เรียน ป.โททั้งวัน
เรียกได้ว่าพลิกจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลยครับ
เมื่อก่อนเป็นยังไง ปัจจุบันตรงกันข้ามแทบทุกอย่างยกเว้นความรักของผมที่มีต่อเธอ
ต้องบอกก่อนว่าผมเข้าใจเธอว่ามีภาระเต็มตัว จะให้เป็นเหมือนเมื่อก่อนก็เป็นไปไม่ได้
อย่างช่วงเช้าหากมีโอกาสผมก็จะขี่มอไซค์ไปรับเธอไปทำงาน
ตอนกลางวันส่วนมากมักจะเป็นผมที่จะทักไลน์ไปหาเธอครับ
หลังเลิกงานถ้ามีโอกาสก็จะขี่ไปรับเธอพาไปกินข้าว หรือส่งเธอกลับบ้าน
ดึกๆ เดี๋ยวนี้แทบจะนับวันที่เราคุยกันตอนดึกๆ ได้เลยครับ เธอบอกว่าเธอเหนื่อยต้องการพักผ่อน
แรกๆ ก็โอเคครับ ไม่คุยกันให้เธอได้พักผ่อน หรือนานๆ ครั้งคุยกันแปปๆ เธอก็หลับคาโทรศัพท์ก็มี
ก็โอเคครับ แค่ได้ยินเสียงเธอผมก็พอใจแล้ว
เสาร์อาทิตย์เราแทบจะไม่ได้เจอกันเลยเพราะเธอเรียนทั้งวัน
นานวันเข้า เวลาที่เธอมีให้ผมเริ่มจะน้อยลงทุกที ๆ จากที่ผมพยายามเข้าใจเธอ
ยอมอดทนจนวันนี้มันเริ่มไม่ไหวแล้ว ก็บอกเธอไปตรงๆ ว่าเราไม่ได้รับการเอาใจใส่เท่าที่ควร
ที่บอกก็เพราะอยากจะให้เธอฉุดคิดขึ้นมาบ้างว่าเธอลืมใครไปหรือป่าว
เธอก็จะบอกว่า ไม่ว่างบ้าง งานยุ่งบ้าง ผมก็เข้าใจ
แต่วันๆ นึงนี่จะบอกว่าไม่ว่างเลยมันก็เกินไปหน่อยในความคิดผม
แค่ตอนพักเที่ยงกินข้าวก็ทักมาหากันบ้าง เลิกงานในวันที่กลับเองก็บอกกันบ้าง
หรือกลับถึงบ้านแล้วก็บอกมาบ้างก็ยังดี แต่ส่วนมากจะเป็นผมที่ทักไปหาก่อนตลอด
งานของผมก็ใช่ว่าจะสบายอะไร แต่ผมก็ยังปลีกตัวมาเอาใจใส่เธอตลอด
ยอมรับโดยดีว่า !!!! ผมนี่แม่……ง โคตรน้อยใจ !!!! อยากให้เข้าใจผมบ้าง
เอาใจใส่ผมบ้างเหอะ แต่ก็ได้คำตอบกลับมาตลอดว่า ก็ไม่ว่าง แล้วจะให้ทำยังไง TwT
รู้ว่ามันเป็นเรื่องเห็นแก่ตัวครับ แต่ก็ทนไม่รู้จะทนยังไงแล้วครับ ขอเห็นแก่ตัวบ้างก็แล้วกัน
จนตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเธอพยายามที่จะปรับปรุงตัว แต่ก็ไม่วายเหน็บแนมผม จนรู้สึกว่า
สิ่งที่ทำอยู่มันเหมือนจะเป็นการบังคับให้เธอทำมากกว่าที่ทำเพราะอยากจะทำ
ก็บอกเธอไปว่าถ้าไม่ได้ทำเพราะอยากทำก็ไม่ได้ต้องทำ ก็เป็นประเด็นให้ทะเลาะกันอีก
ผมก็ไม่รู้ว่าที่ผมบอกเธอไปตรงๆ นั้นเป็นสิ่งที่ดีไหม ผมก็แค่รักเธอมาก อยากสะกิดให้เธอได้รู้สึกตัวหน่อย
ว่าได้ละเลยอะไรไปหรือป่าว แต่ก็เหมือนจะไม่ค่อยมีอะไรดีขึ้นเลย
รู้สึกเหมือนว่า เธอรักความรัก แต่ไม่มีเวลาให้คนรักเลย
ช่วยแนะนำให้ผมทีครับ ไม่อยากให้คำตอบสุดท้ายต้องจากลากันจริงๆ
ยังไม่อยากให้ตั้งประเด็นเรื่องมือที่ 3 ครับ เพราะถ้าไม่โดนจับได้คาหนังคาเขา หมาตัวไหนมันจะสารภาพ
เมื่อแฟนคุณไม่ค่อยมีเวลาให้คุณ คุณมีวิธีแก้ปัญหานี้ยังไงและปรับตัวยังไงให้ชิน
ตอนเรียนนี่เรียกได้ว่าไปไหนมาไหนเป็นคู่ตลอดแทบไม่ค่อยจะห่างกันเลย
ทุกคืนก็จะโทรศัพท์คุยกันตลอดเป็นแบบนี้เรื่อยมา
จนตอนนี้ทำงาน เธอทำงาน จันทร์ ถึง ศุกร์ และเสาร์อาทิตย์เรียน ป.โททั้งวัน
เรียกได้ว่าพลิกจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลยครับ
เมื่อก่อนเป็นยังไง ปัจจุบันตรงกันข้ามแทบทุกอย่างยกเว้นความรักของผมที่มีต่อเธอ
ต้องบอกก่อนว่าผมเข้าใจเธอว่ามีภาระเต็มตัว จะให้เป็นเหมือนเมื่อก่อนก็เป็นไปไม่ได้
อย่างช่วงเช้าหากมีโอกาสผมก็จะขี่มอไซค์ไปรับเธอไปทำงาน
ตอนกลางวันส่วนมากมักจะเป็นผมที่จะทักไลน์ไปหาเธอครับ
หลังเลิกงานถ้ามีโอกาสก็จะขี่ไปรับเธอพาไปกินข้าว หรือส่งเธอกลับบ้าน
ดึกๆ เดี๋ยวนี้แทบจะนับวันที่เราคุยกันตอนดึกๆ ได้เลยครับ เธอบอกว่าเธอเหนื่อยต้องการพักผ่อน
แรกๆ ก็โอเคครับ ไม่คุยกันให้เธอได้พักผ่อน หรือนานๆ ครั้งคุยกันแปปๆ เธอก็หลับคาโทรศัพท์ก็มี
ก็โอเคครับ แค่ได้ยินเสียงเธอผมก็พอใจแล้ว
เสาร์อาทิตย์เราแทบจะไม่ได้เจอกันเลยเพราะเธอเรียนทั้งวัน
นานวันเข้า เวลาที่เธอมีให้ผมเริ่มจะน้อยลงทุกที ๆ จากที่ผมพยายามเข้าใจเธอ
ยอมอดทนจนวันนี้มันเริ่มไม่ไหวแล้ว ก็บอกเธอไปตรงๆ ว่าเราไม่ได้รับการเอาใจใส่เท่าที่ควร
ที่บอกก็เพราะอยากจะให้เธอฉุดคิดขึ้นมาบ้างว่าเธอลืมใครไปหรือป่าว
เธอก็จะบอกว่า ไม่ว่างบ้าง งานยุ่งบ้าง ผมก็เข้าใจ
แต่วันๆ นึงนี่จะบอกว่าไม่ว่างเลยมันก็เกินไปหน่อยในความคิดผม
แค่ตอนพักเที่ยงกินข้าวก็ทักมาหากันบ้าง เลิกงานในวันที่กลับเองก็บอกกันบ้าง
หรือกลับถึงบ้านแล้วก็บอกมาบ้างก็ยังดี แต่ส่วนมากจะเป็นผมที่ทักไปหาก่อนตลอด
งานของผมก็ใช่ว่าจะสบายอะไร แต่ผมก็ยังปลีกตัวมาเอาใจใส่เธอตลอด
ยอมรับโดยดีว่า !!!! ผมนี่แม่……ง โคตรน้อยใจ !!!! อยากให้เข้าใจผมบ้าง
เอาใจใส่ผมบ้างเหอะ แต่ก็ได้คำตอบกลับมาตลอดว่า ก็ไม่ว่าง แล้วจะให้ทำยังไง TwT
รู้ว่ามันเป็นเรื่องเห็นแก่ตัวครับ แต่ก็ทนไม่รู้จะทนยังไงแล้วครับ ขอเห็นแก่ตัวบ้างก็แล้วกัน
จนตอนนี้กลับกลายเป็นว่าเธอพยายามที่จะปรับปรุงตัว แต่ก็ไม่วายเหน็บแนมผม จนรู้สึกว่า
สิ่งที่ทำอยู่มันเหมือนจะเป็นการบังคับให้เธอทำมากกว่าที่ทำเพราะอยากจะทำ
ก็บอกเธอไปว่าถ้าไม่ได้ทำเพราะอยากทำก็ไม่ได้ต้องทำ ก็เป็นประเด็นให้ทะเลาะกันอีก
ผมก็ไม่รู้ว่าที่ผมบอกเธอไปตรงๆ นั้นเป็นสิ่งที่ดีไหม ผมก็แค่รักเธอมาก อยากสะกิดให้เธอได้รู้สึกตัวหน่อย
ว่าได้ละเลยอะไรไปหรือป่าว แต่ก็เหมือนจะไม่ค่อยมีอะไรดีขึ้นเลย
รู้สึกเหมือนว่า เธอรักความรัก แต่ไม่มีเวลาให้คนรักเลย
ช่วยแนะนำให้ผมทีครับ ไม่อยากให้คำตอบสุดท้ายต้องจากลากันจริงๆ
ยังไม่อยากให้ตั้งประเด็นเรื่องมือที่ 3 ครับ เพราะถ้าไม่โดนจับได้คาหนังคาเขา หมาตัวไหนมันจะสารภาพ