คือผมกับแฟนผมรักกัน เราคบกันมาสามปี(รู้จักกันมา4ปี) ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับเธอสักเท่าไหร่(ไม่ได้ให้เธอเป็นที่หนึ่ง แต่เราก็รักกันและคบกันนาน) แต่ว่าช่วงนี้ผมไม่ค่อยมีเวลาให้เธอเพราะผมเตรียมตัวสอบ...เธอฝึกงาน
เราคุยกันน้อยลง แล้วช่วงโควิทอีกทำให้เราแทบไม่ได้เจอกัน แล้วแฟนผมก็ไปฝึกงานคนเดียว ไม่ได้มีใครเลือกที่ฝึกงานที่เดียวกับเธอ เธอเลยต้องการกำลังใจจากผทเป็นพิเศษ แต่ผมก็ต้องเตรียมสอบเลยไม่ได้ให้ความสำคัญกับเธอสักเท่าไหร่ แต่เราก็ยังคุยกันอยู่ เธอมาเล่าว่ามีพี่ในที่ทำงานมาจีบ แต่เธอก็ปฏิเสธแบบสุภาพว่าอยากเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันมากกว่า แต่เขาก็เอาใจใส่เธอ ถามเธอตลอดว่าทำอะไร ถึงบ้านหรือยัง กินข้าวหรือยัง แต่เธอก็ไม่อะไร(มั้งน่ะ) เธอก็ทักหาผมเป็นปกติ และก็คุยทำนองที่ว่าอยากให้ผมเอาใจใส่เธอหน่อย ถ้าวันนึงเธอไม่ได้รู้สึกด้วยแล้วจะทำยังไง ผมก็หงุดหงิดและหึงหวงเธอ เลยบอกเธอไปด้วยการใส่อารมณ์ ประมาณว่าจะบอกแบบนี้ทำไม อยากไปก็ไปสิ ไม่ต้องมาบอกอะไรแบบนี้ ผมบอกด้วยความหงุดหงิด แต่เธอก็ขอโทษ และเปลี่ยนเรื่องคุยกับผม วันต่อมาเธอควรจะทักหาผมเหมือนวันก่อนไป แต่คราวนี้ไม่ได้ทักมา ผมเอะใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คงคิดว่าเธอพักผ่อนเพราะเข้ากะดึกเลยต้องการเวลาให้ตัวเอง แต่ผมก็ทักหาเธอและให้กำลังใจเธอผ่านข้อความ เธอก็ตอบ แล้วพอผ่านไปวันสองวัน มันก็เป็นแบบนี้เธอไม่ทักหาผม ผมทักไปก็ถามคำตอบคำ แต่เธอก็บอกไม่ต้องห่วง เธอสบายดี พอมาอีกวันผมทักไป เธอก็ตอบว่าเธอโอเค แล้วก็เว้นช่วงก่อนพิมพ์มาว่า ช่วงนี้เธอไม่ได้รู้สึกเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เธอรู้สึกกับผมน้อยลง แต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะผมคิดว่าเธอคงมีไฟในการฝึกงานเพราะได้เจอของจริง(ตอนผมฝึกงานข่วงแรกๆก็เป็นแบบนั้นเลนไม่ได้คิดอะไรมาก) ผ่านมาอีกวัน ช่วงดึกระหว่างเธอไปทำงานผมก็ทักหาและให้กำลังใจ...เธอโทรมา ผมเริ่มมีสังหรใจไม่ดี แต่ผมก็รับสาย...แล้วถามว่า เป็นงาย ว่างาน มีอะไรเหรอ เธอเว้นช่วงไประยะหนึ่งแล้วบอกกับผมว่า "เรากลับมาเป็นเพื่อนกันได้มั้ย"สังหรใจผมแม่นมาก) ผมใจวาบลงตาตุ่ม ช็อคไปขณะหนึ่ง แล้วก็เริ่มถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงพูดอะไรแบบนี้ เธอบอกเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมแล้ว ผมบอกเธอแล้วเวลาที่ผ่านมามันคืออะไร มันมีความหมายมั้ย สำหรับผมมันมีความหมายมาก ระหว่างที่ผมพูดกับเธอ ความทรงจำต่างๆก็ไหลเข้ามา...ความทรงจำดีๆที่เราทำด้วยกัน...ความทรงจำดีๆที่มี"เธอ" แล้วผมก็ถามเธอว่าเรื่องนี้มีม่อที่สามมั้ย(ผมสังหารใจ เพราะเธอเคยบอกว่ามีพี่มาตามจีบเธอ) เธอก็ยอมรับว่าใช่ เธอบอกผมว่าพี่เขาที่เจอกันไม่กี่วันเอาใจใส่เธอมากกว่าผมที่คบกันมาสามปีอีก ผมเสียใจมาก อยากจะร้องไห้ แต่ต้องตั้งสติให้อยู่เพื่อคุยต่อ ผมขอโทษเธอกับพฤติกรรมผมที่ไม่ใส่ใจเธอให้มากพอ ไม่แบ่งเวลาให้เธอมากพอ จนเธอเริ่มร้องไห้ และพูดด้วยน้ำตาว่า จริงๆเธอก็ไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่เขา พี่เขาไม่ใช่สเปกเธอด้วยซ้ำ ที่เธอต้องการก็แค่ใครสักคนที่อยู่ข้างเธอ รับฟังเธอ ให้กำลังใจเธอ และคนๆนั้นที่เธออยากให้เป็นก็คือผม แต่ผมแทบไม่ให้เวลาเธอเลย ผมขอโทษเธอบอกกับเธอว่าผมเสียใจ และขอโอกาสแก้ไขสิ่งที่พลาด เธอคิดอยู่นานมาก เธอก็บอกว่าได้ แต่ไม่รู้ว่าจะกลับมารู้สึกเหมือนฝนเดิมมั้ย แล้วพอกลับมาแล้วจะเหมือนเดิมหรือเปล่า ผมบอกผมจะแก้ไขมัน ไม่ใช่แค่จะพยายาม แต่จะแก้ไขให้ได้ เธอร้องไห้ ผมก็ร้องไห้แต่น้อยกว่าเธอ ผมขอขอบคุณทุกคนที่ได้เสียเวลามาอ่านกระทู้นี้
ผมเลยอยากจะขอคำแนะนำ หรือเรื่องราวประสบการณ์ ของพวกคุณทุกคน ที่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้แล้วกลับมาหากันเหมือนเดิม ได้โปรด ผมรักเธอจริงๆ ผมไม่อยากเสียเธอไป ผมโชคดีที่เธอยังให้โอกาส ผมขอร้อง