เข้าใจนะครับว่าอยากสอนหลายๆ เรื่อง แต่วัยรุ่นใหญ่ครับ โลกทุกวันนี้มันเปลี่ยนไป เราควรปรับตัวตามยุครึเปล่า???

ทฤษฏีเก่าๆ เมื่อ 20-30 ปีที่แล้วมัน น่าจะใช้ได้ผลในยุคนี้ไหม???

หลายๆครั้งผมมีความเห็นต่างแสดงความเห็นก็มาก เพราะส่วนตัวผมก็ไม่ชอบโลกสวย อยากให้กล้าคิดถึงปัญหาจริงๆ ว่าโลกแท้ๆ ทุกวันนี้ มันเป็นยังไงแบบไม่ห่วงสวยห่วงดูดี ทุกวันนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว เราควรยอมรับในสิ่งที่เปลี่ยนไป เมื่อจะได้แก้ปัญหาที่ตรงจุดซักที ###ย้ำไม่เคยขึ้นเสียง หรือมีคำหยาบ แต่ทัศนคติมันค่อนข้างจะฉีกความคิดเดิมๆไปสุดขั่ว

พอเสนอทัศนคติไปจนซักพักเค้าเงียบไปก็มักจะเจอคำกลับมาว่า

"แกนี้ชอบพยายามเถียงให้ชนะทุกที"
"ชั้นสอนไว้นี้จำไว้เหอะ แกไปทำงานที่อื่นเอาแต่พยายามเถียงให้ชนะไม่มีวันได้ดี?"

เออเชื่อล่ะสังคมต้องเลียแข้งขา ปกติผมทำงานก็เงียบๆ ทำตามเนื้องานให้เสร็จถึงว่าทำงานไม่ค่อยจะรุ่งซินะ

ทำไม่ไม่สอนตรงๆ ครับ

"รุ่นแก่ๆ ชอบเลียแข้งเลียขา"
"งานแกไม่ต้องทำเยอะ"
"เค้าอยากให้ทำไรก็ตามสั่งไม่ต้องคิดเยอะ"
"ไม่ต้องคิดทำดีแก้ไขเพิ่มเติม"
"เค้าว่าไรก็ดีครับท่าน เหมาะสมครับเจ้านาย"

จริงๆ เค้าอยากจะสอนเราแบบนี้รึเปล่าครับ??

คือนี้คำตอบของคนที่ไม่ยอมรับทัศนคติของคนอื่นที่เป็นรุ่นลูกใช่ไหมครับ???

ทุกวันนี้ผมเบื่อมากเลย พยายามทำงานแค่ในส่วนของตัวเอง พยายามพูดคุยกันให้น้อยที่สุด.. ถามคำก็ตอบคำ.. ไม่อยากคุยด้วยเยอะถ้ามีแสดงความเห็นก็มาตอกกลับกันแบบนี้ สุดท้ายไม่วายโดนด่า

"เอาแต่นั่งอยู่คนเดียว" "โลกส่วนตัวสูง ไม่สนใจพ่อแม่" ... เฮ้อนั่งหายใจเงียบๆก็ยังผิด

อยากขอถามเพื่อนๆ ห้องไหนบ้างก็ไม่ทราบ "มีบ้านไหน" ไม่มีปัญหาเรื่องแบบนี้มั้งครับ ถ้าบ้านไหนมีก็มาเสนอความเห็นกันได้นะครับ

ทุกวันนี้ผมเซ็ง มีอะไรแบบนี้บ่อยๆ จนบางทีอยากทิ้งกิจการครอบครัวไป เริ่มต้นใหม่ของตัวเองซักทีเหมือนกัน