เธอผู้หญิงที่ฉัน(เคย)รัก

ผ่านมาได้ซักพักแล้วนะ เราสองคนไม่เคยห่างกันขนาดนี้เลย แต่มันคงมาไกลเกินกว่าจะย้อนกลับไปได้แล้ว
ฉันต้องเดินออกมาทั้งๆที่ยังรักอยู่เต็มหัวใจ สิ่งที่กลัวที่สุดในตอนนี้คือการเผชิญหน้ากับเธอ...
ฉันเองก็เคยคบคนมาหลายคนนะ แต่ละคนก็คบกันนานๆ บางคนก็นานกว่าที่คบกับเธอ แต่กับเธอแล้วแค่ไม่นานทำไมถึงเป็นขนาดนี้
ฟางเส้นสุดท้ายที่ฉันเลือกเดินออกมาเพราะรู้สึกว่าคุณค่าและศักดิ์ศรีของคนๆนึงมันเริ่มจะหมดไปกับการที่ฉันลงไปกอดแข้งกอดขาเธอ
หากแต่เธอไม่ได้แยแสมัน นั่นจึงรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมันทั้งหมดมันช่างไร้ค่า ไร้ความหมายสิ้นดี
ใช่ จากวันนั้นจนถึงวันนี้ฉันยังคงมีน้ำตาอยู่บ้าง ยังคงนอนไม่หลับ ยังคงมีฝันถึงเธอ ยังคงมีกินอะไรไม่ลง แต่ก็ดีกว่าวันแรกๆ
แต่ฉันไม่ได้คิดจะติดต่อกลับไปหรอกนะ เพราะฉันยังคงมองไม่เห็นประโยชน์ของมัน มันคงไม่ได้อะไรขึ้นมา...
ไม่เป็นไรหรอกนะ กับคนๆนึงที่ยอมรับเธอได้เมื่อรู้ว่าเธอไป....กับคนอื่นมา ยอมเชื่อเธอทุกอย่าง
ไม่เป็นไรหรอกนะ กับคนๆนึงที่ไม่เคยมีตัวตน รู้ว่าเธอคุยซักกี่คนก็ไม่เคยทำให้เธอลำบากใจ หรือไปหาเรื่องพวกเค้าเหล่านั้น
ไม่เป็นไรหรอกนะ ก็แค่คนๆนึงที่มันไม่เคยกินกาแฟ แต่ตื่นมาชงให้เธอทุกๆเช้า
ไม่เป็นไรหรอกนะ กับคนๆนึงที่แค่ดูแลบ้าน ซักผ้า ทำกับข้าว แต่อยู่บ้านเป็นคุณหนูที่บ้าน
ไม่เป็นไรหรอกนะ กับคนๆนึงที่ยอมขับรถจากที่ทำงานกลับมาหาเธอเวลาเธอไม่สบายอยู่บ้าน แต่กับเธอที่ฉันเข้ารพ.ไม่เคยแม้แต่จะมาเยี่ยม
ไม่เป็นไรหรอกนะ กับคนๆนึงที่ยอมลางานทุกครั้งเวลาเธอมีธุระ แต่เวลาฉันมีเรื่องไม่สบายใจเธอไม่เคยรับฟังมันและอยู่ข้างๆกัน
ไม่เป็นไรหรอกนะ กับคนๆนึงที่ยอมทิ้งทุกอย่าง ทิ้งความฝันเพื่อมาอยู่กับเธอ เธอ....ที่ไม่เคยรักและหลอกลวงกันมาตลอด
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันเองต้องร้องไห้มาตลอด ทุกอาทิตย์ อาทิตย์ละ 3-4 วัน เธอเห็นบ้างไม่เห็นบ้าง ฉันยังจำได้ดีกับความเฉยชาที่มีให้กัน
ความรู้สึกฉันตอนนี้ยังคง ขึ้นๆลงๆ พอวันนี้ดีขึ้นมากๆเหมือนจะหาย แต่อยู่ดีๆ ก็ฝันถึงซะงั้น มันน่าตลกดีนะ...
ฉันอยากหายกับความรู้สึกนี้มากๆนะไม่ได้อยากกกลับไป...แอบไม่เข้าใจตัวเองนะว่าทำไมยังงมงายกับเธออีกทั้งๆที่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร
จนถึงทุกวันนี้เธอก็เหมือนยังไม่รู้ตัวกับสิ่งที่เธอทำ เคยทำไปทั้งหมดว่ามันเรียกว่าไม่ดี มันไม่ใช่แค่ฉันคนแรก
ฉันรู้ว่ายังมีอีกหลายคนที่เธอทำกับเค้าไว้ ฉันแอบไม่เข้าใจนะว่าทำไมเธอทั้งยังคงได้รับอะไรดีๆ ยังคงมีความสุขดี
ชอบมีคนโทรมาเล่าเรื่องฉันให้เธอฟังนะ ว่าเธอมีความสุขดี ดูเฉยมาก ดูโอเคมาก ฉันไม่เข้าใจหรอกว่าเค้าทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร
แต่ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ฉันไม่มีวันรับสายบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเธออีกแล้วไม่ว่ากรณีใดๆทั้งสิ้น ฉันสัญญากับตัวเอง...ไม่มีวันที่จะเดินย้อนกลับไป

ฉันอโหสิให้นะ อย่างน้อยก็ดีที่ชดใช้กรรมต่อกันไป แลัชาตินี้อย่าได้เจอกันอีกเลย ผู้หญิงแบบเธอไม่ควรได้รับอะไรดีๆจากฉันหรือใครอีก
ฉันอยากให้ครูที่ชื่อว่าเวรกรรมเป็นบทเรียนสอนเธอ ซักวันเธอคงเข้าใจหัวใจ จิตใจคนอื่นบ้าง....อโหสิให้นะ แต่ไม่อวยพร
และซักวันฉันคงมีสติ เข้มแข็งขึ้น และไม่รู้สึกอะไร เฉยชาได้.....