ช่วงหนึ่งเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ที่ผมใช้บริการรฟท. มันเป็นอะไรที่น่าจดจำ ไม่ลืม
ผมเองทำงานกทม. บ้านอยู่บ้านโป่ง ราชบุรี ไปกลับทุกวันหลัก ๆ ก็ขี่มอไซค์ไปกลับวันละ 200 กม. เป็นเรื่องปกติ มอไซค์ 3 คัน แต่ละคันก็แตะหลักเกือบ 100000 กม. แล้ว พอหน้าฝนมันลำบาก ขี่ยาก อันตราย เลยหันไปใช้บริการรฟท.ดูบ้าง ราคาถูกดี ตอนเช้าก็รถตู้เข้ากทม.กลัวนะ แต่เลือกไม่ได้ ตอนเย็นก็รฟท. เมื่อก่อนเที่ยวประจำที่ต้องมาให้ทันคืนขบวน 173 (ถ้าจำไม่ผิด) กทม.-นครศรีธรรมราช เที่ยว 18.10 มั้ง ตอนนี้เป็น 17.35 น.
ผมนี่ทำงานหลักสี่พอเลิกงาน 17.00 น. ก็ต้องเด้งเลย รีบมาหน้าสวนจตุจักร กว่าจะมาถึงก็ 40 นาทีเข้าไปแล้ว ต่อรถไฟใต้ดินไปบางซื่อ แล้วรถไฟใต้ดิน ทางเดินยาวมาก ๆ ยิ่งออกสถานีบางซื่อ สุดยอด เวลาก็ใกล้ 18.00 น. ละ ทำไง ผมวิ่งครับ วิ่งตลอด แรก ๆ วิ่งเหนื่อยมาก หลัง ๆ วิ่งสบายเลย เพราะยังต้องเผื่อเวลาไปเข้าห้องน้ำอีก บางทีไปต่อคิวซื้อตั๋วอีก ค่าตั๋วตอนนั้นแค่ 30 บาท ไม่รู้ตอนนี้เท่าไหร่แล้ว
ไอ้เรื่องน่าจดจำมันอยู่ตรงนี้ ผมน่ะรีบทำเวลาทุกวันครับ วิ่งทุกวันบางครั้งพอไปถึง รถไฟเริ่มไหลกำลังจะออก โดดขึ้นไปเลยครับ จ่ายค่าโดยสารข้างบนเอา ไอ้อย่างนี้มัน OK ครับ แต่มันไม่บ่อยสิแบบนี้ ไอ้ที่เจอประจำคือ ผมรีบแทบตาย ... แต่
++ 18.00 รถยังไม่มา สักพักมีเสียงประกาศ รถเสีย กำลังแก้ไข 18.30 ผ่านไป 19.00 ผ่านไป 20.00 รถมา รอรถ 2 ชม. ทั้งที่ควรจะได้นั่งกินข้าวอยู่บ้านแล้ว
++ รถเข้าตรงเวลาเป๊ะ จอดสักพัก ประกาศว่าหัวลากเสีย ต้องรอหัวลากใหม่มาจากหัวลำโพง !!! แล้วมันมาได้ยังไงล่ะ รึแค่ให้ผู้โดยสารอุ่นใจว่าชั้นมาแล้วนะ
++ รถเข้าตรงเวลาเป๊ะ ไม่มีประกาศบอกอะไร รถออกตามปกติ แต่.... มันวิ่งช้ามากไม่เกิน 40 กม.ชม. แม่ม โคดอึดอัด มันจะถึงเมื่อไหร่ จากนั้นจะจอดที่สถานีงิ้วราย นานมากกกกกกกกกกกกกกกกก จึงรู้ว่ารถเสียตั้งแต่ออกจากบางซื่อแล้ว แต่คนขับพยายามวิ่งมาจอดให้ที่งิ้วราย แต่โดยผู้โดยสารบ่น แล้วจะไปกันยังไงซ้ายขวาป่าทั้งนั้น สุดท้ายคนขับก็ขับลากไปต่อให้จนถึงนครปฐม เพราะมีผู้โดยสารลงนครปฐมเยอะมาก ผมต้องนั่งมอไซค์ออกมากที่ทางหลัก ตอนนี้ก็ 4 ทุ่มกว่าแล้ว ดีที่ยังมีรถทัวร์กาญจนบุรีวิ่งอยู่เที่ยวท้าย ๆ ละ ถึงบ้าน 5 ทุ่มครึ่ง นี่ผมไม่ได้ออกตจว.เกิน 300 กม.ใช่มะ กับระยะเวลาขนาดนี้ โห..ชีวิต
++ แจ๊กพอตแตก ถึงสถานีบ้านโป่ง 20.00 พอดี ๆ นับได้ 2 เที่ยวจากการใช้บริการทั้งหมด นอกนั้นก็ 20.30 ประมาณนี้ แต่นับครั้งได้
หลังจากนั้นเริ่มบรรลุเห็นทางสว่าง ไม่ควรมาเสียสุขภาพจิตกับการเดินทางด้วยรถไฟ เพราะตี 4 ผมก็ต้องตื่นเพื่อเข้ากทม. ก็เลยหันมาเดินทางด้วยรถตู้ ก็มาเจอขับเร็วจี๋ ปีก่อน ๆ ข่าวอุบัติเหตุรถตู้เยอะมาก ประกอบกับผมเริ่มเหนื่อยกับการขี่มอไซค์หลังจากขี่มาหลายปีมาก ปีกว่า ๆ มานี้ก็มาอาศัยอยู่กทม.กับน้องชาย (ทั้งที่อยากกลับบ้านมากกว่า) วันศุกร์ก็กลับบ้านแต่ไม่นั่งรถตู้ละ ผมยอมเดินทางไปถึงสายใต้เพื่อนั่งรถทัวร์เอา คันใหญ่ คนน้อย เพราะนั่งรถตู้กันหมด สบายใจดี ถึงบ้านก็ 20.30 - 21.00 น.ไม่เกิน ก็ถือว่าสบาย ๆ กับชีวิตช่วงนี้ ในแต่ในใจก็โหยหาการกลับบ้านตลอดเวลา เฮ้อ...
ช่วงหนึ่งเมื่อ 4 ปีที่แล้ว ที่ผมใช้บริการรฟท. มันเป็นอะไรที่น่าจดจำ ไม่ลืม
ผมเองทำงานกทม. บ้านอยู่บ้านโป่ง ราชบุรี ไปกลับทุกวันหลัก ๆ ก็ขี่มอไซค์ไปกลับวันละ 200 กม. เป็นเรื่องปกติ มอไซค์ 3 คัน แต่ละคันก็แตะหลักเกือบ 100000 กม. แล้ว พอหน้าฝนมันลำบาก ขี่ยาก อันตราย เลยหันไปใช้บริการรฟท.ดูบ้าง ราคาถูกดี ตอนเช้าก็รถตู้เข้ากทม.กลัวนะ แต่เลือกไม่ได้ ตอนเย็นก็รฟท. เมื่อก่อนเที่ยวประจำที่ต้องมาให้ทันคืนขบวน 173 (ถ้าจำไม่ผิด) กทม.-นครศรีธรรมราช เที่ยว 18.10 มั้ง ตอนนี้เป็น 17.35 น.
ผมนี่ทำงานหลักสี่พอเลิกงาน 17.00 น. ก็ต้องเด้งเลย รีบมาหน้าสวนจตุจักร กว่าจะมาถึงก็ 40 นาทีเข้าไปแล้ว ต่อรถไฟใต้ดินไปบางซื่อ แล้วรถไฟใต้ดิน ทางเดินยาวมาก ๆ ยิ่งออกสถานีบางซื่อ สุดยอด เวลาก็ใกล้ 18.00 น. ละ ทำไง ผมวิ่งครับ วิ่งตลอด แรก ๆ วิ่งเหนื่อยมาก หลัง ๆ วิ่งสบายเลย เพราะยังต้องเผื่อเวลาไปเข้าห้องน้ำอีก บางทีไปต่อคิวซื้อตั๋วอีก ค่าตั๋วตอนนั้นแค่ 30 บาท ไม่รู้ตอนนี้เท่าไหร่แล้ว
ไอ้เรื่องน่าจดจำมันอยู่ตรงนี้ ผมน่ะรีบทำเวลาทุกวันครับ วิ่งทุกวันบางครั้งพอไปถึง รถไฟเริ่มไหลกำลังจะออก โดดขึ้นไปเลยครับ จ่ายค่าโดยสารข้างบนเอา ไอ้อย่างนี้มัน OK ครับ แต่มันไม่บ่อยสิแบบนี้ ไอ้ที่เจอประจำคือ ผมรีบแทบตาย ... แต่
++ 18.00 รถยังไม่มา สักพักมีเสียงประกาศ รถเสีย กำลังแก้ไข 18.30 ผ่านไป 19.00 ผ่านไป 20.00 รถมา รอรถ 2 ชม. ทั้งที่ควรจะได้นั่งกินข้าวอยู่บ้านแล้ว
++ รถเข้าตรงเวลาเป๊ะ จอดสักพัก ประกาศว่าหัวลากเสีย ต้องรอหัวลากใหม่มาจากหัวลำโพง !!! แล้วมันมาได้ยังไงล่ะ รึแค่ให้ผู้โดยสารอุ่นใจว่าชั้นมาแล้วนะ
++ รถเข้าตรงเวลาเป๊ะ ไม่มีประกาศบอกอะไร รถออกตามปกติ แต่.... มันวิ่งช้ามากไม่เกิน 40 กม.ชม. แม่ม โคดอึดอัด มันจะถึงเมื่อไหร่ จากนั้นจะจอดที่สถานีงิ้วราย นานมากกกกกกกกกกกกกกกกก จึงรู้ว่ารถเสียตั้งแต่ออกจากบางซื่อแล้ว แต่คนขับพยายามวิ่งมาจอดให้ที่งิ้วราย แต่โดยผู้โดยสารบ่น แล้วจะไปกันยังไงซ้ายขวาป่าทั้งนั้น สุดท้ายคนขับก็ขับลากไปต่อให้จนถึงนครปฐม เพราะมีผู้โดยสารลงนครปฐมเยอะมาก ผมต้องนั่งมอไซค์ออกมากที่ทางหลัก ตอนนี้ก็ 4 ทุ่มกว่าแล้ว ดีที่ยังมีรถทัวร์กาญจนบุรีวิ่งอยู่เที่ยวท้าย ๆ ละ ถึงบ้าน 5 ทุ่มครึ่ง นี่ผมไม่ได้ออกตจว.เกิน 300 กม.ใช่มะ กับระยะเวลาขนาดนี้ โห..ชีวิต
++ แจ๊กพอตแตก ถึงสถานีบ้านโป่ง 20.00 พอดี ๆ นับได้ 2 เที่ยวจากการใช้บริการทั้งหมด นอกนั้นก็ 20.30 ประมาณนี้ แต่นับครั้งได้
หลังจากนั้นเริ่มบรรลุเห็นทางสว่าง ไม่ควรมาเสียสุขภาพจิตกับการเดินทางด้วยรถไฟ เพราะตี 4 ผมก็ต้องตื่นเพื่อเข้ากทม. ก็เลยหันมาเดินทางด้วยรถตู้ ก็มาเจอขับเร็วจี๋ ปีก่อน ๆ ข่าวอุบัติเหตุรถตู้เยอะมาก ประกอบกับผมเริ่มเหนื่อยกับการขี่มอไซค์หลังจากขี่มาหลายปีมาก ปีกว่า ๆ มานี้ก็มาอาศัยอยู่กทม.กับน้องชาย (ทั้งที่อยากกลับบ้านมากกว่า) วันศุกร์ก็กลับบ้านแต่ไม่นั่งรถตู้ละ ผมยอมเดินทางไปถึงสายใต้เพื่อนั่งรถทัวร์เอา คันใหญ่ คนน้อย เพราะนั่งรถตู้กันหมด สบายใจดี ถึงบ้านก็ 20.30 - 21.00 น.ไม่เกิน ก็ถือว่าสบาย ๆ กับชีวิตช่วงนี้ ในแต่ในใจก็โหยหาการกลับบ้านตลอดเวลา เฮ้อ...