"พี่บอยเสื้อยับหมดแล้วพี่" ก้อยสาวรุ่นร่างท้วมบอกกับชายหนุ่มที่กำลังตระกองอุ้มทายาทตัวน้อยวัยเดือนเศษ "ไม่เป็นไรหรอก ยายหนูดิ้นร้องตอนตื่นเท่านั้น" ก้อยวางมือจากการจัดข้าวกล่องให้สามี "มา มา แม่อุ้มเอง พ่อจะได้ไปทำงานนะลูก" ในนาทีนั้นหญิงสูงวัยก็ปรากฏกายขึ้นหน้าห้องเช่าเล็ก ๆ เธอมีศักดิ์เป็นแม่ของก้อย คนเป็นยายปรี่มาก้มมองทารกน้อยและทำเสไม่รับไหว้บอย แสดงท่าทีชิงชังอย่างชัดเจน เหตุที่ชายหุนุ่มรักใคร่กับลูกสาวจนเลยเถิดเกิดตั้งครรภ์ คราวไปฝึกงานที่ส่วนงานปกครองท้องถิ่นที่บอยทำงานอยู่ เมื่อท้องโตก้อยก็ต้องออกจากบ้านมาอยู่ที่นี่ และนี่เป็นครั้งแรกที่ได้เธอพบแม่หลังจากเหตุการณ์ที่ร้ายแรงหลายเดือนก่อนผ่านไป "พ่อเขาให้มาดูหลาน" แม่บอกแค่นั้นแล้วกลับไปโดยมีบอยเดินออกไปส่งและไปทำงานพร้อมกัน แม่ลูกอ่อนมองเห็นซองสีขาวตราธนาคารตกอยู่บนเก้าอี้ เธอหยิบมาเปิดซองดูมีธนบัตรใหม่อ่องราวสามหมื่นบาท "ยายมารับขวัญหนูเป็นค่านมแล้วลูกจ๋า" เธอบอกกับทารกน้อยที่หลับอยู่ในอ้อมแขน บรรจงหยิบซองขึ้นจบศรีษะด้วยมืออีกข้าง พระคุณและความปราณีของแม่มากล้นไพศาล ก้อยรู้ดีว่าแม่เป็นคนขี้ขัดเขินในการจะรับขวัญหลานตัวน้อยให้เป็นพิธีรีตอง ช่างเถอะ สมแล้วกับความผิดของลูกสาวอย่างเธอ เสียงประตูบ้านเปิดเหมือนถูกกระชากอย่างแรง แม่กลับมาอีกหน สีหน้าร้อนรน "แม่ลืมซองเงินจะเอาไปซื้อรถใหม่ให้พี่โป้ง เห็นไหม ๆ" เธอยื่นซองนั้นคืนให้แม่ "ดูซิ ใจหายหมดเลย" แม่ผลุนผลันกลับออกไปประตูบ้านถูกปิดดังปัง ลูกสาวตัวน้อยเธอตกใจตื่นร้องให้เสียงดัง ก้อยสะอื้นปลอบลูกไป พลันน้ำตาเธอก็เอ่อไหลเป็นทาง