สวัสดีคีะ ต่อจากกระทู้ที่แล้ว เราเป็นคนป่วยจิตเวช ง่ายๆคือเราโรคจิต หรือซึมเศร้ารุนแรง
ปัจจุบันยังไม่มีโอกาสไปหาหมอเลย เเฟนงานยุ่งค่ะเราขับรถไม่เป็น ไม่กล้าไแไหนคนเดียว
แต่ที่จะมาเล่าคือเรานอนหลับนานมากๆ เพราะเวลาที่ไม่เจอเเฟนเราจะนอนไม่ได้กินไม่ได้เป็นวันๆ
มากสุดเกือบ5วันแล้วก็สลบไป น้อคไปเลยส่วนวันไหนถ้าได้เจอกันชีวิตดีมีความสุขกินอิ่มมาก นอนหลับสบาย
สุดท้ายก็กลับมาเหมือนเดิม
อยู่ดีๆก็กลัว บางทีเหมือนได้ยินคนเรียก แต่ไม่มี เราเปิดประตูห้องออกไปไม่เห็นเจอใคร
ปกติจะอยู่บ้านคนเดียว ไม่มีเพื่อน เค้าตัดสังคมออกเองเค้ารับไม่ได้กับสังคมสมันนี้
เค้าเคยมีน้องสาวที่น่ารักคนนึง(ไม่แท้)ตอนนี้ก็ กลายเป็นผู้หญิงซื้อได้ด้วยเงินทอง
พอรู้ก็เสียความรู้สึกมากนะ สมัยอยู่บ้านเดียวกันกับน้องออกไปซื้อปลาซื้อผักมาทำกับข้าว แต่คนนี้ไม่ใช่น้องคนนั้นแล้ว
ด่าเพื่อนอีกคนจะเป็นจะตาย สุดท้ายกลับมาคบกัน กลายเป็นคนประเภทเดียวกันไป ตัวเค้าก็ไม่ได้ดีเด่อะไร
แค่เค้าไม่อยากเป็นแบบนั้นเค้าเลยไม่อยากมีเพื่อน หรือสังคมแบบนั้น วันๆเราอยู่แต่ในห้อง ถ้าเริ่มฟูมฟายเราก็จะอัดยานอนหลับ
จะได้ไม่เป็นภาระคนอื่น แฟนเราก็งานยุ่ง แฟนเราเขาเป็นคนดีมีเมตตามากๆ เขาเห็นใจคนอื่นก่อนเสมอ
จนบางทีคนอื่นพูดหรือกระทำสิ่งที่เขาเสียใจคือเขามีเมตตากับทุกคน โดยเฉพาะเรา เราสงสารเขา ทีเขาทำเพื่อทุกคนได้หมด ไม่เคยบ่นลับหลังสักครั้ง
เราเห็นเขาเครียดกลัวเขาร้องไห้ยิ่งรู้สึกผิดอยากหายไวๆ
เราคิดว่า อาการเราหนักมาก
ที่ต้องการจะพูดตอนนี้คือ วันนี้เรานอนหลับสนิทมาก จนเราตื่น เราไม่รู้ว่างีบ หรือจริง เราเห็นตัวเรานอนแล้วเราก็ยืนดู สะดุ้งตื่นขึ้นมา
มันน่ากลัว เราร้องๆๆๆๆไห้พยายามโทรหาแฟนอยากได้คำพูดที่ทำให้ทุเลา มันเป็นิาการทางจิต หรือเขามาเตือนเรา เรากลัว
แฟนเราก้ยุ่งและโมโหที่เราโทรเยอะแต่ถ้าเราไม่ต้องการคนฟังเราจะไม่ทำ
มันไร้สาระเราก็ไม่ได้อยากเป็นภาระ เข้าใจเราไหม เราแค่อยากระบายใจเราอยากมีชีวิตดีๆ ปกติ บ้าง
คือตอนนี้ต้องการหาหมอมากๆ หรือไม่ทันเเล้ว ตอนนี้กลัว กลัวจนอยู่เฉยๆก็ร้องไห้ เคยมีฉี่ราด กับฉี่รดที่นอนทั้งๆที่อายุ 20 กว่าช่วยเราด้วย
เราไม่อยากเป็นภาระ ไม่อยากให้คนรอบข้างเหนื่อย แต่เราจะห้ามยังไงเราไม่กินไม่นอนได้เกือบสัปดาห์ ตอนนี้เราหนัก 39 กว่าแล้ว
เราเริ่มมีอาการทางจิตมากขึ้นทุกวันๆ เรากลัว เป็นบ้าเต็มขั้น
เราจะตายไหม เราเลิกทำร้ายตัวเองมาได้ สามวันแล้ว เพราะคำพูดกับรุปภาพแฟน
ส่วนน้องครอบครัว เราสงสารพวกเขาเหลือเกิน
ครอบครัวเราไม่เหมือนครอบครัวอื่นนะคะค่อนข้างเครียดและรุนแรง
จะทันไหมกับชีวิตปกติ
ปัจจุบันยังไม่มีโอกาสไปหาหมอเลย เเฟนงานยุ่งค่ะเราขับรถไม่เป็น ไม่กล้าไแไหนคนเดียว
แต่ที่จะมาเล่าคือเรานอนหลับนานมากๆ เพราะเวลาที่ไม่เจอเเฟนเราจะนอนไม่ได้กินไม่ได้เป็นวันๆ
มากสุดเกือบ5วันแล้วก็สลบไป น้อคไปเลยส่วนวันไหนถ้าได้เจอกันชีวิตดีมีความสุขกินอิ่มมาก นอนหลับสบาย
สุดท้ายก็กลับมาเหมือนเดิม อยู่ดีๆก็กลัว บางทีเหมือนได้ยินคนเรียก แต่ไม่มี เราเปิดประตูห้องออกไปไม่เห็นเจอใคร
ปกติจะอยู่บ้านคนเดียว ไม่มีเพื่อน เค้าตัดสังคมออกเองเค้ารับไม่ได้กับสังคมสมันนี้
เค้าเคยมีน้องสาวที่น่ารักคนนึง(ไม่แท้)ตอนนี้ก็ กลายเป็นผู้หญิงซื้อได้ด้วยเงินทอง
พอรู้ก็เสียความรู้สึกมากนะ สมัยอยู่บ้านเดียวกันกับน้องออกไปซื้อปลาซื้อผักมาทำกับข้าว แต่คนนี้ไม่ใช่น้องคนนั้นแล้ว
ด่าเพื่อนอีกคนจะเป็นจะตาย สุดท้ายกลับมาคบกัน กลายเป็นคนประเภทเดียวกันไป ตัวเค้าก็ไม่ได้ดีเด่อะไร
แค่เค้าไม่อยากเป็นแบบนั้นเค้าเลยไม่อยากมีเพื่อน หรือสังคมแบบนั้น วันๆเราอยู่แต่ในห้อง ถ้าเริ่มฟูมฟายเราก็จะอัดยานอนหลับ
จะได้ไม่เป็นภาระคนอื่น แฟนเราก็งานยุ่ง แฟนเราเขาเป็นคนดีมีเมตตามากๆ เขาเห็นใจคนอื่นก่อนเสมอ
จนบางทีคนอื่นพูดหรือกระทำสิ่งที่เขาเสียใจคือเขามีเมตตากับทุกคน โดยเฉพาะเรา เราสงสารเขา ทีเขาทำเพื่อทุกคนได้หมด ไม่เคยบ่นลับหลังสักครั้ง
เราเห็นเขาเครียดกลัวเขาร้องไห้ยิ่งรู้สึกผิดอยากหายไวๆ
เราคิดว่า อาการเราหนักมาก
ที่ต้องการจะพูดตอนนี้คือ วันนี้เรานอนหลับสนิทมาก จนเราตื่น เราไม่รู้ว่างีบ หรือจริง เราเห็นตัวเรานอนแล้วเราก็ยืนดู สะดุ้งตื่นขึ้นมา
มันน่ากลัว เราร้องๆๆๆๆไห้พยายามโทรหาแฟนอยากได้คำพูดที่ทำให้ทุเลา มันเป็นิาการทางจิต หรือเขามาเตือนเรา เรากลัว
แฟนเราก้ยุ่งและโมโหที่เราโทรเยอะแต่ถ้าเราไม่ต้องการคนฟังเราจะไม่ทำ
มันไร้สาระเราก็ไม่ได้อยากเป็นภาระ เข้าใจเราไหม เราแค่อยากระบายใจเราอยากมีชีวิตดีๆ ปกติ บ้าง
คือตอนนี้ต้องการหาหมอมากๆ หรือไม่ทันเเล้ว ตอนนี้กลัว กลัวจนอยู่เฉยๆก็ร้องไห้ เคยมีฉี่ราด กับฉี่รดที่นอนทั้งๆที่อายุ 20 กว่าช่วยเราด้วย
เราไม่อยากเป็นภาระ ไม่อยากให้คนรอบข้างเหนื่อย แต่เราจะห้ามยังไงเราไม่กินไม่นอนได้เกือบสัปดาห์ ตอนนี้เราหนัก 39 กว่าแล้ว
เราเริ่มมีอาการทางจิตมากขึ้นทุกวันๆ เรากลัว เป็นบ้าเต็มขั้น
เราจะตายไหม เราเลิกทำร้ายตัวเองมาได้ สามวันแล้ว เพราะคำพูดกับรุปภาพแฟน
ส่วนน้องครอบครัว เราสงสารพวกเขาเหลือเกิน ครอบครัวเราไม่เหมือนครอบครัวอื่นนะคะค่อนข้างเครียดและรุนแรง