เราเห็นสังคมตอนนี้ เหมือนเด็กวัยรุ่นจะโตเร็วขึ้น
เลยอยากลองแชร์ประสบการณ์ชีวิต ให้ใครหลายๆคนอ่าน
อย่างน้อยคงเป็นกำลังใจให้ใครได้บ้าง
เป็นเรื่องเกี่ยวกับ ชีวิตวัยรุ่น ปัญหาครอบครัว
เรื่องเพื่อน ความรัก การเรียน การเอาตัวรอด
ยาวซักหน่อยก็ลองอ่านดูนะคะ

เราเป็นคนที่ไม่รวย ไม่มีฐานะทางบ้านที่ดีเลย
เราเกิดในสลัม อยู่ในห้องสังกะสีแคบๆพ่อแม่มีเราตอนเขาอายุ 19
เขาจับพลัดจับผลูสร้างเนื้อสร้างตัว จนเคยมีบ้านมีที่ดิน มีฟาร์ม ในกทม.
แต่ภาวะเศรษฐกิจ+ถูกโกงเมื่อหลายปีก่อน
ก็ทำให้กลับมาสู่จุดเริ่มต้นที่ติดลบ(หนี้สิน)
อดีตผ่านไป พ่อแม่แยกทางตอนม.2
เราอยู่กับพ่อกับน้องชาย ในอพาร์ทเม็นต์เล็กๆระยะนึง ก็ย้ายไปอยู่บ้านทาวเฮาส์2ชั้น เช่าอยู่กับป้ากับลูกเขา เพราะเขาก็มีปัญหากับสามีมาเหมือนกัน
และเราก็มีปัญหากับพ่อ
แต่ก่อน พ่อเป็นคนใจร้อน ลงไม้ลงมือมีปากเสียงบ่อย เราเองก็ใจร้อน อะไรที่เขาดูถูกเหยียบย่ำ ต่อว่าเราในสิ่งที่เราไม่ได้ทำ เราก็เถียงไม่ยั้ง จนทนไม่ไหว

เราออกมาดิ้นรน ลืมตาอ้าปากเองตอนม.5
อยู่หอคนเดียว แต่อยู่ในความปกครองของแม่
ทำงานพาร์ทไทม์ งานอะไรทำได้ หาเงินได้สุจริตก็ทำ
ขอแม่บ้างส่วนนึง เรียนไปด้วยทำงานด้วย
จนจะจบม.6 เรายังติด0อีกหลายตัว
ไม่เคยเรียนพิเศษ กับครูที่เปิดสอนตอนเย็น เราก็ไปไล่แก้0จนจบ
มีครูผญ.ท่านนึง ถามเราตรงๆ เพราะเขาคิดว่า เราไปขายตัว เพราะขาดเรียนบ่อย
ด้วยเหตุผลว่า เราหน้าตาดี สัดส่วนอวบอัด
ผู้ชายคงชอบ แต่เราก็ยืนยันว่าไม่ได้ทำ...ตอนนั้นเราหน้าชามาก
จบม.6ด้วยเกรด2กว่าๆ แต่ต่อมหาลัย1ใน5ของประเทศได้
ด้วยการสอบ แกทแพท ที่ดิ้นรนอ่านทำโจทย์เอง
เพื่อนคนอื่นสอบ6ครั้งเลือกคะแนนยื่นได้
เราได้สอบ2ครั้งสุดท้ายก่อนแอด จนสำเร็จ

ได้ย้ายมาอยู่นครปฐม แม่ส่งให้เดือนละ3000
ซึ่งแน่นอนว่า ค่าชีทค่าเอกสาร ค่าดำรงชีพไม่พอ
โชคดีที่มีเงินเก็บบ้างนำมาใช้จ่ายช่วงแรกๆจนปรับตัวได้

ผ่านเหตุการณ์มากมาย มืดมนขาวดำทุกอย่าง
สำหรับ การพบเจอผู้คนในสังคมที่กว้างขึ้น
ทั้งโดนหักหลัง การโกหก ความผิดหวังต่างๆ

เราเองก็มีแฟน คบมาได้2ปีกว่า แต่ตลอดเวลาที่คบกัน ทรหดมาก
เราบอกพ่อตอนเราคบกันได้เกือบปี
เรารู้ในใจเสมอว่าพ่อกลัวเราท้อง เพราพ่อแม่มีเราตอนเขา 19 เขาเลยไม่ให้เรามีแฟน
แต่เราแสดงให้เขาเห็นว่า เราไม่ได้เป็นคนแบบนั้น

แฟนเราเองก็ไม่ได้รวย มีพอกินพอใช้ สะดุดบ้างตามแต่ทางแม่เขาส่งมา
เขาไม่มี เราก็แบ่ง เราไม่มี เขาก็แบ่ง ไม่มีทั้งคู่ก็อดทั้งคู่ เคยกระทั่งนับเศษเหรียญซื้อมาม่ากิน
เราสองคนเคยแม้กระทั่ง ช่วยกันใช้หนี้ 40000 ในเรื่องที่ไม่ได้ก่อ
เป็นภาวะดิ่งเหวมากช่วงนั้น เงินเก็บหมดเกลี้ยง
ทั้งรถมอไซ ที่เราซื้อต่อเพื่อนด้วยสัญญาปากเปล่า
ว่าจะซื้อ30000
โดยผ่อนเป็นเดือนละ3000 ที่ผ่อนมาได้ครึ่งทางที่
และไหนจะค่ากิจกรรมคณะอีกหลายพัน และค่าดำรงชีวิตคน2คน

แต่เราสามารถผ่านจุดนั้นมาได้ โดยไม่เดือดร้อนผู้ปกครองแม้แต่บาทเดียว
พ่อแม่เราไม่รู้ด้วยซ้ำ และเราสองคนก็ไม่เคยทิ้งกัน

เรื่องเรียน เราไม่จบ4ปีทั้งคู่ ไม่ใช่จากตัวเราสองคน
แต่เราก็จะไม่โทษใครเหมือนกัน
ผลการเรียนเราสองคนไม่ถือว่าแย่เลย หนำซ้ำยังคอยติวช่วยเหลือคนรอบข้างเสมอ
เราเคยโดนเพื่อนร่วมคณะด่าว่า เหน็บอย่างนั้นอย่างนี้
แต่เราไม่สน เราสนแต่ว่า เรายืนหยัดให้ได้
เราจะไม่ให้อะไรมาตัดสินชีวิตเราทั้งนั้น
"เราจะมี เราจะสร้างชีวิต ให้ดีกว่านี้ ให้ดีกว่าพวกที่ดูถูกเราให้ได้"

ปัจจุบัน เราสองคนอยู่ด้วยกัน เลี้ยงลูกหมาที่อุปการะมา1ตัว เราสองคนทำงานด้วยเรียนไปด้วย
เรารับแปลเปเปอร์ เป็นติวเตอร์ ทำขนม และฟรีแลนซ์บางอย่าง
แฟนเรา เรียนสายคอม เป็นติวเตอร์ และ ทำจ็อบเล็กๆขาย
เงินที่ทางบ้านส่งมา เดือนละ 3000 เราก็ไม่เคยขอเพิ่ม
เราสองคนหมดหนี้สินทุกอย่าง มีเงินเก็บบ้าง ได้ไปเที่ยวบ้าง

จขกท.ไม่ใช่คนดีเลิศเพอร์เฟค พ่อเราก็ดุด่า ลงไม้ลงมือกับเรา ดูถูกกดดันเราสารพัด เด็กๆเคยทำโพยข้อสอบ เคยขโมยของชาวบ้านด้วยซ้ำ เคยเป็นเด็กมีปัญหาล่ะง่ายๆ
แต่คือพอโตขึ้นมาละมองย้อนกลับไป ถ้าแก้ไขได้คงไม่ทำ
บทเรียนที่ได้รับมันราคาแพง รวมถึง แผลในใจที่ไม่มีวันหาย มันเป็นตราบาปติดตัวไปตลอดชีวิต ซึ่งทุกวันนี้ไม่กล้าแม้แต่จะคิด

ปัจจุบันเราสองคนมีความสุขดี แบ่งเวลาได้ดีสำหรับทุกอย่าง สุขภาพกายใจดี มีความสุขกับน่องหมา หาทางเดือดร้อนทางบ้านให้น้อยลงไปเรื่อยๆ วางแผนที่จะเริ่มเล่นหุ้น หาประสบการณ์+รายได้เสริม

เราเคยเจอ คนที่เจอปัญหาแล้วท้อแท้ ในอายุที่ใกล้เคียงกับเรา
เราอยากบอกเล่าเรื่องราวของเราให้ฟังบ้าง เผื่อเขาจะได้รู้ว่า เขาอาจจะไม่ได้เจอสิ่งที่แย่ที่สุด เราเองก็ไม่ถือว่าเลวร้ายที่สุด แต่ทุกอย่างมีทางออกอยู่ที่เราเลือกเรากำหนดเส้นทางชีวิต
เรายืนด้วยลำแข้งเรา พ่อเราบอกเสมอว่า "แต่ไหนแต่ไร ลูกเป็นนักสู้มาตลอด" และเราจะสู้ต่อไป

ปัญหาครอบครัว เราไม่เคยเอามาเป็นปัญหาชีวิตเรา พ่อแม่ตัดสินใจอะไร มันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่เราจะยอมรับ
ชีวิตวัยรุ่น ถ้าเรามีขอบเขตและสำนึกถึงผิดชอบชั่วดีบ่อยๆ คิดถึงสิ่งที่ตามมา จะเป็นหนทางยับยั้งชั่งใจกับ อบายมุข เราตั้งใจแน่วแน่ว่า เราจะต้องมีชีวิตที่ดี ลบคำสบประมาทของคนอื่นให้ได้..
ความรัก รักตัวเองให้เป็นก่อนรักคนอื่น เราใช้สมองไปพร้อมๆกับหัวใจ คิดถึงอนาคตให้มาก แต่ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด
เรื่องเรียน ทำให้ดีที่สุด แต่มันไม่ใช่บรรทัดฐานของชีวิตทั้งหมด เราแสวงหาโอกาสให้ตัวเองสม่ำเสมอ

ผู้หญิง เราเลือกที่จะเป็นผู้หญิงที่ทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เราไม่อยากรวยด้วยแข้งใคร เราไม่อยากมีด้วยเงินคนอื่น เราใช้จ่ายอย่างรู้คุณค่า ไม่เสพย์อบายมุข ไม่ติดของแบรนด์ เราเลือกที่จะเป็นเรา เราไม่อยากเห็นน้องๆผู้หญิงสมัยใหม่คิดแต่จะหาผู้ชายรวยๆ หาเสี่ยเลี้ยง หรืออะไรที่ผิดวิธีเลย เราจะเจอผู้ชายดีๆเมื่อเราอยู่ในวงโคจรของสังคมที่ดี

เป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ หวังว่าทัศนคติชีวิตของเรา จะช่วยใครได้บ้าง ยินดีให้คำปรึกษา ยินดีพูดคุยกันค่ะ

แท็ก สยาม ค่อนข้างตรงตัว
แท็ก ชานเรือน ปัญหาครอบครัว