Chapter 1

    ไอนันนาละทิ้งดินแดนของนางมาอยู่ยังอีกพิภพด้วยหัวใจที่บอบช้ำ ต่อให้ยาใดก็ไม่อาจรักษาใจที่ปวดร้าวจากรักที่แสนเจ็บปวด
    เมื่อนึกย้อนไปยังเหตุการณ์ที่มาทารัสรู้ความจริงว่านางคือไอนันนา ไม่ใช่มิเรียน ..พี่สาวฝาแฝดของนางที่เขารักหนักหนา
ไอนันนาน้ำตาไหล เมื่อภาพของเรื่องราวหวนกลับมาให้คำนึงถึง

“ใจเย็นก่อนท่านมาทารัส เพราะข้ามีความลับบางอย่างเกี่ยวกับมิเรียนจะบอกท่าน” คำพูดของไมร่าทำให้มาทารัสเริ่มลังเล พลังเวทย์ที่อยู่ในมือค่อยๆ ลดลง
“มิเรียนได้ตายไปเมื่อห้าร้อยปีก่อนแล้ว แต่คนที่ท่านรักหนักหนาในตอนนี้คือไออันนา ..น้องสาวฝาแฝดของนาง”ไมร่ากระตุกยิ้มออกมาอย่างสาแก่ใจ

    มาทารัสนิ่งงัน อึ้งจนทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้ยินคำพูดนั้น ขณะที่ไอนันนาถึงกับหน้าซีดเผือด
“ไม่จริง ข้าไม่เชื่อ”เขาปฏิเสธเรื่องราวทุกอย่างที่ได้ฟัง

“มิเรียนตายตอนคลอดลูกของท่านกับนาง เนื่องจากเป็นความรักต่างเผ่าพันธุ์ และเด็กที่ออกมาจะมีเลือดผสม เหล่าพ่อมดและแม่มดจึงไม่อาจยอมรับ แต่เนื่องจากมิเรียนยังมีความดีที่สามารถกำจัดท่านได้ เหล่าพ่อมดแม่มดชาวไกออตัสจึงปราณี โดยให้มิเรียนเลือกระหว่างชีวิตตัวเองหรือชีวิตลูกในท้อง และมิเรียนก็เลือกที่จะเก็บเด็กไว้ นางจึงถูกสาปให้ต้องตายทันทีที่เด็กคลอดออกมา”ไมร่าร่ายยาว ใบหน้าเต็มไปด้วยความพึงพอใจที่สามารถทำให้มาทารัสแทบล้มทั้งยืน
“แล้วท่านอยากรู้ไหมว่าตอนนี้เด็กคนนั้นอยู่ที่ไหน ..”ไมร่าค้างคำพูดไว้แค่นั้น ส่วนสายตาได้มองไปยังนาอันที่สลบไร้สติ
    มาทารัสมองตามไปยังเด็กสาวที่สลบสะไหลก็เริ่มมีความผูกพันธุ์ นั่นลูกของเขาอย่างนั้นหรือ ..เด็กคนนั้นคือสายเลือดของเขาและมิเรียน
“ทีนี้รู้หรือยังว่าควรจัดการใคร ระหว่างข้า ..หรือนาง”ไมร่าหันไปมองไอนันนาอย่างสะใจ
    มาทารัสหันมาทางไอนันนา เพื่อขอคำตอบที่แท้จริง แค่เพียงนางปฏิเสธ เขาก็จะเชื่อ และจะไม่ติดใจใดๆ อีก

“ที่ไมร่าพูด เป็นจริงหรือไม่”เขาถาม
“ตอบข้ามา”มาทารัสย้ำ
“ข้า ..”ไอนันนาอ้ำอึ้ง
“แค่เจ้าบอกว่ามันไม่จริง ข้าก็จะไม่ซักไซ้อะไรอีก บอกมาสิ”มาทารัสยื่นทางเลือก
    ไอนันนาหลบตามองต่ำ นางโกหกมามากพอแล้ว เกินกว่าเขาจะอภัย หากครั้งนี้ยังโกหกไม่เลิก มันก็คงมีครั้งต่อๆ ไปที่จะพูดไม่จริง

คุณความดีและความรักของมิเรียน มาทารัสควรจดจำ
ทุกการกระทำของมิเรียน ล้วนเป็นการเสียสละที่ยิ่งใหญ่
มาทารัสต้องไม่เข้าใจความรักของนางผิด ..จิตของมิเรียนไม่เคยคิดทรยศต่อความรัก
เขาต้องประจักษ์กับรักอันยิ่งใหญ่ที่พี่สาวนางมอบให้

“ข้าเสียใจ มาทารัส”ไอนันนากล่าว
    มาทารัสถึงกับเซไปนิด ด้วยไม่คาดคิดว่าจะได้รับคำตอบเฉกเช่นนี้ เขาภาวนาให้นางปฏิเสธมัน แต่ทำไมนางจึงไม่ปฏิเสธ
“นี่เจ้า ..”มาทารัสรู้สึกเหมือนถูกหลอก ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะโดนความรักหักหลักอีกครั้ง
ครั้งหนึ่งเคยเป็นมิเรียนที่ทำให้เขาหลงรัก คราวนี้กลับเป็นน้องสาวของนางที่มาซ้ำรอย พวกนางลวงหลอก ..หลอกลวงเขา ไม่เคยมีความจริงใจ ไม่เคยมีความรักที่แท้จริง
“ข้าขอโทษ”ไอนันนาน้ำตาร่วงหล่นด้วยความเจ็บลึก
“พวกเจ้ายังมีหัวใจอยู่หรือไม่ ชาวไกออตัสอย่างพวกเจ้า รู้จักความรักที่แท้จริงบ้างไหม หรือเจ้าคิดว่าข้าโง่งม จะหลอกลวงอย่างไรก็ย่อมได้”
“ข้าไม่ได้คิดเช่นนั้น ข้าเพียงแค่ต้องการจะปกป้องอาณาจักรของข้า ..”นางให้เหตุผล
“ผู้หญิงเช่นเจ้า ..ไม่คู่ควรกับรักของข้า”มาทารัสน้ำเสียงขื่นขม

มิเรียนหลอกลวงเขา ..แต่นางก็รักเขาจริง
ความรักของมิเรียน ..พิสูจน์ด้วยความตายของนาง
ทว่า ผู้หญิงคนนี้กลับพยายามแทนที่มิเรียน ..ด้วยเพราะมีรูปโฉมเดียวกัน
นางผู้นี้ใช้ประโยชน์จากความตายของมิเรียน ..เพื่อหลอกลวงเขา

    มาทารัสมองมาที่นางด้วยใบหน้าราบเรียบ ไม่แสดงความรู้สึกใดๆ และนั่นเองที่ไอนันนารู้สึกเคร่งเครียด หากเขาพิพากษาโทษทัณฑ์ของนาง มันคงดีกว่าเขาเย็นชาแบบนี้

เมินเฉย ไม่ใส่ใจ ไม่มองมา
แววตาที่เขามอง ดั่งคนไม่คุ้นเคย ..นางจึงไม่คุ้นเลย

    มาทารัสเดินไปอุ้มนาอันซึ่งสลบไร้สติ แล้วพากลับโลกแห่งเวทมนต์ โดยทิ้งไอนันนาไว้ตรงนั้น ไม่สนว่านางจะกลับเองได้หรือไม่ ..ไม่สนใจว่านางจะเป็นจะตายอย่างไร
    ไอนันนาน้ำตาร่วงหล่นลงมาด้วยความน้อยใจ เสียใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ชั่วชีวิตไม่เคยต้องปวดใจแบบนี้ ทำไม ..แค่การเมินเฉยจากเขา ทำให้รู้สึกเหมือนตายทั้งเป็น
    ไอนันนามองประตูมิติที่ปิดลงด้วยหัวใจที่แตกสะลาย เมื่อโดนทอดทิ้งอย่างไม่ไยดี น้ำตาที่ร่วงหล่นหยดแล้วหยดเล่าแสดงให้เห็นว่า นางเจ็บปวดเพียงไร
“ท่านมาทารัส”

    ภาพจากความทรงจำค่อยๆ จางหายไป เหลือไว้เพียงหยาดน้ำตาที่ยังคงร่วงรินอยู่ในตอนนี้
“มันผ่านไปแล้ว”ไอนันนาบอกกับตัวเอง
“มันควรจะจบเสียที”นางเช็ดน้ำตา จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าปอด เพื่อรวบรวมความเข้มแข็ง
“ในเมื่อข้าตัดสินใจทิ้งทุกอย่างไว้เบื้องหลัง ..ก็ไม่ควรจะคิดถึงมันอีก”ไอนันนาพยายามเตือนตัวเองให้หักห้ามใจ และตัดใจจากมาทารัส

“ในเมื่อข้าจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นี่ ข้าก็ต้องทิ้งอดีตให้หมด”นางมองไปยังเบื้องหน้าของปราสาทขนาดมหึมา ซึ่งเบื้องหน้าคือบ้านเรือนของพวกเอลฟ์ ซึ่งเป็นพวกกึ่งเทพกึ่งมนุษย์ มีชีวิตเป็นอมตะ
    ที่พักของเหล่าเอลฟ์สวยงาม โอ่อ่า เหมาะสมกับเผ่าพันธุ์ของพวกเขา

“ใจลอยอีกแล้วหรือ”เอเลนดิลเดินเข้ามายืนเคียงข้างไอนันนา
“เอเลนดิล”ไอนันนาพยายามยิ้มออกมา เพื่อให้ดูว่านางเข้มแข็งแล้ว
“ต่อให้อาณาจักรของพวกเราจะไม่ใช่ไกออตัส แต่ถ้าหากเจ้าคิดว่าที่นี่คือบ้าน ..มันก็จะเป็นบ้านของเจ้า”เอเลนดิลยิ้มให้ก่อนจะยื่นมือไปจับมือแม่มดสาวแสนสวยตรงหน้า “เจ้ายังคิดว่าข้าเป็นพี่สาวอยู่ใช่ไหม”
“ข้านับถือและยกย่องท่านเป็นดั่งพี่สาวเสมอ ..เอเลนดิล”ไอนันนากล่าว
“และเจ้า ..จะเป็นน้องสาวข้าเสมอ”เอลฟ์สาว ซึ่งอายุเกือบหมื่นปี แต่ใบหน้ายังคงเยาว์วัยบอก แล้วจูงมือไอนันนาให้เดินไปด้วยกัน “หรือถ้าจะเป็นน้องสะใภ้ ข้าก็เต็มใจนะ”
“หึ!”ไอนันนาส่ายหน้ากับคำเชื้อเชิญนั้น
“ทำไม ฟาลาส ..น้องชายข้าจะไม่มีวันพิชิตใจเจ้าได้เลยหรือไร”เอเลนดิลหันหน้ามาถาม ขณะที่เท้ายังคงเดินไปพร้อมๆ กับแม่มดสาวจากแดนไกออตัส
“ข้าไม่คู่ควรกับเขา ด้วยเหตุผลทุกประการ”ไอนันนากล่าว
“เช่นประการใด”เอเลนดิลใคร่รู้
“ก็เช่น เรื่องความแตกต่างของเผ่าพันธุ์”ไอนันนารู้ดีว่านั่นไม่ใช่สิ่งที่จะกีดขวางความรักได้ เพียงทว่า นางไม่ได้มีใจให้ฟาลาสเฉกเช่นที่รักมาทารัส หากนางรักเขาบ้าง เรื่องนี้ก็คงไม่ใช่อุปสรรคสำคัญ
“ฟังไม่ขึ้นเอาเสียเลย แต่เอาเถิด ข้าจะไม่ทำให้เจ้าลำบากใจ เพราะข้าคิดว่า การที่เจ้าทิ้งไกออตัสซึ่งเป็นที่รักยิ่งมาอยู่ที่นี่ เจ้าย่อมต้องมีความลำบากใจที่ไม่อาจแบกรับ ข้าจึงไม่อยากเพิ่มความไม่สบายใจให้กับเจ้าอีก”เอเลนดิลยิ้มให้กำลังใจ
“ขอบคุณ”ไอนันนามองอย่างซาบซึ้ง

*___________________________________________*

    ไอนันนาและเอเลนดิลเดินไปตามสะพานที่เชื่อมต่อระหว่างปราสาทที่นางพำนักอยู่ ไปยังอีกปราสาทที่อยู่ฝั่งตรงกันข้าม โดยเบื้องล่างของสีทองที่ทั้งสองกำลังเดินอยู่นั้น คือสายน้ำที่ไหลเป็นธารผ่านช่องผาที่ตั้งตระหง่านเคียงคู่กัน
    เมื่อมองไปยังต้นน้ำที่ลำธารไหลผ่าน ก็จะเห็นน้ำตกที่ไหลมาจากหน้าผาอีกลูกที่มองเห็นสายน้ำร่วงลงจากที่สูง เป็นละอองขาวจากระยะที่ไม่ไกลมากนัก

“องค์ราชินี”มอนโต ..ซึ่งเป็นทหารอารักษ์ขาของไอนันนาก้มศีรษะให้ เพื่อเป็นการให้เกียรติ ตามปกติวิสัยที่เขาเคยปฏิบัติเรื่อยมา
“ข้าไม่ได้อยู่ในฐานะนั้นแล้วมอนโต ..ฐานะของข้าและเจ้านับว่าเท่าเทียม ..เจ้าจงอย่ายกย่องข้าอีกเลย”ไอนันนากล่าว
“พระองค์เป็นราชินีของหม่อมฉัน ไม่ว่าจะอดีต ปัจจุบัน หรืออนาคต ..พระองค์ก็จะเป็นราชินีของหม่อมฉันตลอดไป”สายตาของมอนโตแสดงออกถึงความรักและภักดีต่อไอนันนาเหนือสิ่งใด

“มากันแล้วหรือ”เสียงของฟาลาสทำให้ไอนันนาหันไปมอง
“ฟาลาส”นางหันมายิ้มให้กับเอลฟ์หนุ่มรูปงาม ผู้มีนัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อน เฉกเช่นเดียวกับสีผมที่ยาวสลวยของเขา
“งานเลี้ยงต้อนรับจะเริ่มแล้ว”ฟาลาสยิ้มให้
“ข้าเสียมารยาทจริงๆ”ไอนันนารู้สึกผิดที่ทำให้ผู้อื่นต้องรอ
“พวกข้ายินดีจะรอ”นัยน์ตาเขาที่มอง สามารถบ่งบอกถึงความรู้สึกดีๆ ที่ให้มา
“ขอบคุณ”นางยิ้มให้ ขณะที่เดินไปพร้อมๆ กับเขา
    ความสูงของฟาลาสทำให้ไอนันนาดูตัวเล็กไปโดยปริยาย แต่ก็ต้องยอมรับว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่ดูองอาจ สง่างามจนไม่มีที่ติ

*___________________________________________*