จากพุทธประวัติจากพระโอษฐ์ แปลโดย ท่านพุทธทาสภิกขุ หน้า ๑๔๒
พระบาลี สูตรที่ ๑ ทสพลวรรค นิทานสังยุตต์ นิทาน สํ ๑๖/๓๓/๖๔


ใจความมีว่า
พระพุทธองค์ทรงปฏิญญาตำแหน่งจอมโลก บันลือสีหนาท ประกาศพรหมจักร์  (พรหมจรรย์ในธรรมวินัยของพระองค์ คือจักรธรรมอันประเสริฐฯ)
ด้วย  พละ (กำลังแห่ง) ญาณ (อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ)  ๑๐  ประการ (ทศพลญาณ)
ในท่ามกลางบริษัท(ของพระองค์)  
คือ
ตรัสแก่ภิกษุทั้งหลายที่เชตวัน (ที่อนาถปิณฑิกเศรษฐ๊ เอาเหรียญเงินปูเต็มสวน เพื่อซื้อสวนจากเศรษฐี ถวายแก่พระพุทธเจ้า ฯ)

ทรงประกาศพรหมจักร "คือพุทธจักร อันเป็นอาวุธธรรม  ที่พระองค์ แสวงหา (จนพบ) ว่า นี้ เป็นกุสล  และสิ่งที่ทรงค้นหา คือ สิ่งที่ประเสริฐฝ่ายสันติ อันไม่มีอื่นยิ่งกว่า"  

คือ หรือได้แก่

(๑) เรื่องเบญจขันธ์ (แบบ ธรรม วินัยนี้ หรือ  "ท่า (เดียรถีย์) นี้"   ซึ่งอัญญเ้ดียรถีย์ อื่นเช่น ลัทธิครูทั้ง หก  / ท่านสองดาบส อรูปฌาน ๓  ๔/ พรหมที่มีทิฏฐิ ๖๒ / รวมทั้ง นิครน นาฎบุตร ฯ  "ไม่ได้ บัญญัติสอนฯ"
(ดูพระสูตรที่ตรัส มูลฐานแห่งการบัญญัติขันธ์ทั้ง ๕ ใน อริยสัจจากพระโอษฐ์ หน้า ๒๒๒ ถ้าจำไม่ผิด)

(๒) เรื่องปฏิจจสมุปบาท โดยเฉพาะ ๒๔ อาการ (ตติยสูตร ฯ / ดู ที่ลายเมือท่านพุทธทาสเขียน ประกอบ)

ทั้งสองเรื่อคือ
เรื่องเบญจขันธ์ กับเรื่องปกิจจสมุปบาทนั้น
ทรง "รู้พร้อมเฉพาะด้วยปัญญาอันยิ่ง (อภิชานาติ)"  

ด้วย พละ(อันเป็นกำลังของพุทธ) ญาณ (อันเป็นพุทธวิสัยฯ) ๑๐ ประการ (คือ ? ศึกษาเอง)



หัวข้อสนทนา
อะไรคือเครื่องกั้น จักษุปัญญา สมัยนี้?  ตามที่ท่าน  เห็นของท่าน  "โดยไม่พาดพิงบุคคล"