ความจริงคนที่เราจะพูดถึงก็ไม่ป้าเท่าไหร่นะคะ เเก่กว่าเราเเค่ปีกว่าๆ เเต่ขอเรียกมนุษย์ป้าเพราะชอบใช้อายุตัวเองบงการคนอื่น

เราทำงานเเล้วเรียนด้วยช่วงเสาร์เเละอาทิตย์

เเล้วงานที่เราทำมีช่วงเปิดกะดึก ทำให้เราเข้ากะดึก

ประเด็นมันอยู่ตรงที่ พี่ จุก (นามสมมุติ)  มาขอยืมเสื้อกันหนาวบริษัทกับเรา เพราะเขาไม่มี (ตอนเเรกทำไมเมิงไม่ซื้อออออ)

พี่จุก ถามเราว่า จินนี่ (ชื่อสมมุติของเรา) พี่ยืมเสื้อกันหนาวหน่อยสิ ตอนกลางคืนพี่หนาว (ทำงานในห้องแอร์)

เราก็เงียบไปเเล้วนึกในใจ เอิ่มมม ถ้าเราให้ยืมเราก็จะหนาวนะเพราะตอนกลางวันเราก็หนาว

เเต่เพราะเราคิดว่าต้องทำงานร่วมกันอีกนาน จึงพยักหน้าเบาๆ

เเต่ทว่า!

วันถัดมาเราไม่ได้เอามาให้ เพราะเราไม่อยากให้ยืม พูดตรงๆกลัวไม่คืน

พี่จุกถามเราว่า อีอ้วนเอาเสื้อมาไหม?   (บอกเลยว่าเราเป็นสาวน้อยที่อ้วน เเต่น่าทะนุถนอมนะคะ)

เราได้ฟังก็เเบบ สนิทกับตรูถึงขนาดเเรียกเเบบนี้เลยเหรอ? ปกติเราจะให้เพื่อนสนิทเราเรียกเราเเบบนี้ได้เเค่ สอง คนนะคะ

เราก็เก็บอาการโมโหในใจ พร้อมคิดว่า ทำไมต้องเรียกตรูอีอ้วนวะ? ตรูอ้วนก็จริงเเต่ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นนะ

เข้าเรื่องต่อ

หลังจากที่ถามว่าเราเอามาไหม เราเลลยส่ายหน้าช้าๆ พี่จุกเลยพูดว่า ใจร้ายว่ะ

หืมมมม ? อะไรนะ บอกว่าเราใจร้าย? จัดไปเลยจ้าาาา วันถัดมาเอาเสื้อมาให้เจ้เเกเลย

พร้อมกับบอกไปว่า เอามาคืนหนูอาทิตย์หน้าเเล้วกัน เพราะเราเข้ากะดึกอาทิตย์หน้า

พอถึงวันที่เราเข้ากะดึก เป็นวันจันทร์   พี่จุกเดินมาเเล้วพูดว่า.....

"จินนี่ พี่ไม่ได้เอาเสื้อมานะพี่ลืมพรุ่งนี้พี่จะเอามาให้"

พอถึงคืนวันอังคาร เราไม่ได้ไปทำงานเพราะตื่นไม่ทัน

พอถึงวันพุธ เราไปเปิดดูล็อกเกอร์เรา ซึ่งปกติเราจะไม่ล็อกล็อกเกอร์ ก็พบเพียงความว่างเปล่า ไม่มีเสื้อ

เราเข้าห้องทำงาน ก็ไม่พูดอะไร เจ๊แกก็ไม่พูดอะไร  พอรุ่งเช้าของวันพฤัส เราออกกะจะกลับบ้าน

พี่จุกก็มาทำงาน เราไปเปิดดูล็อกเกอร์อีกครั้ง ก็ไม่มีเเม้เเต่เสื้อ  พอตกเย็นของวันพฤหัสเราเข้ากะดึกอีกรอบ

เจ๊แกก็ไม่ได้เดินมาพูดหรืออะไร เราก็ว่าผิดปกติเพราะปกติแกเข้าานมาต้องมาทักเราเสมอ

เราเลยเดินไปถามว่า พี่เอาเสื้อมาให้หนูไหม?

แกหันกลับมาเเล้วพูดว่า ..... อุ๊ยย พี่ลืม เออ พี่ขอโทษ พี่เข้าใจนะว่าแกหนาว เดี๋ยวพี่เอามาให้

พอวันรุ่งขึ้น ซึ่งเป็นเช้าของวันศุกร์ เราก็เจอพี่จุก เเต่เหมือนแกจะพยายามหลบเรา (เราคิดเอง) เราเลยไม่ไปทัก

เราตอกบัตร เเล้วเดินมาดูที่ล็อกเกอร์อีกครั้ง ก็พบความว่างเปล่า (หนาวจะตายเเล้วววววว)

ตกเย็นวันศุกร์เราเข้ากะดึกเราก็ไม่พูดไร เจ๊แกก็ไม่พูดไร (เราเริ่มเล่าให้พี่ที่สนิทเราอีกคนฟัง เจ๊แแกบอกเป็นฉัน ฉันด่าตั้เเต่คืนที่สองเเล้ว)

พอรุ่งเช้าวันเสาร์ เราก็คิดในเเง่ดีว่าอาจจะเอาไปไว้ในล็อกเกอร์เเล้วก็ได้ ก็ไม่มี

จนตกเย็นวันเสาร์ เจ๊แกเดินผ่านเราสองรอบ เเต่ก็ไม่ได้มีการเดินมาบอกว่า จินนี่พี่ไม่ได้เอามานะ

จนต้องให้เราเดินไปถาม ผลก็คือ..... ไม่ได้เอามาจ้า ลืมจ้า ใส่ถุงเเล้วไม่ได้เอามาจ้า เหอะๆ

เราเลยชักสีหน้านิดหน่อยเเล้วบอกว่า โอเคๆวันจัทร์พี่ก็เอามาละกัน อย่าลืมอีกล่ะ

เเละนั่นเราเลยไปเล่าให้พี่ที่สนิทเราฟังพี่เขาบอกว่าเป็นไปไม่ไ้หรอกที่จะลืมขนาดนั้น คนลืมจริตอนเช้าเเทนที่จะมาบอกว่าลืมมาขอโทษ

เเต่กลับเดินหลบหน้า ไม่พูดอะร ให้เราถามเอง ตอนจะยืมก็มาพูดว่าพี่หนาวจริงๆ พูดว่าเราใจร้าย เเต่ตอนคืนนี่ไม่คืน

พี่ที่สนิทเลยพูดว่า หรือจะให้พี่ไปพูดให้ เราเลยบอกไม่ต้องๆ รอดูวันจันทร์ พี่ที่สนิทกับเราเลยบอกว่า!!

เป็นเพราะเเกเป็นคนใจอ่อนไง อีกอย่างเรื่องเสื้อผ้าส่วนใหญ่ถ้าคนมีความเกรงใจเขาไม่ยืมหรอก ตอนที่เขาขายทำไมไม่ซื้อมาบอกว่าเเพง

แกเป็นคนเเบบนี้มาเจอคนเเบบนี้ เขาเลยไม่เกรงใจแก เเกทวงมาตั้งเเต่วันจัทร์ จนถึงวันเสาร์เเล้วนะ

ไม่ใช่เขาเอาเสื้อแกไปหาย ไปให้ผัวใส่ หรือหมากัดขาดไปแล้วเหรอ ถ้าเป็นพี่จะพูดเลย เราเงินค่าเสื้อมา สี่ร้อย น่ะ ไม่ต้องมาคืนเเล้ว


.....  เราถึงกลับจุกเลยค่ะ ความจริงเราก็มาลองนึกๆที่พี่เขาพูดก็จริง คนอะไรจะลืมขนาดนั้น ทวงมาตั้งเเต่จันทร์ถึงเสาร์

เเล้วมีการมาพูดว่า พี่เข้าใจว่าหนูหนาว (ถ้าเข้าใจทำไมไม่เอามาให้ตั้งเเต่วันเเรกตอนจะยืมเเล้วทวงเอาๆตอนคืนไม่คืน)

เเละด้วยเหตุการณ์นี้มันเลยทำให้เราเล่าเรื่อง ไอติม ให้พี่ที่สนิทฟัง

เรื่องมีอยู่ว่า เราจะทานข้าวกับพี่จุก วันนั้นทานอิ่มเราอยากกินไอติม ก็บอกว่าพี่หนูไปซื้อไอติมนะ

เเล้วเราก็กลับมาพร้อมกับไอติมรูปแตงโม ที่เขาทำเเบบไม่มีน้ำตาล เงื้อมือกำลังจะแกะซอง

พี่จุกก็พูดว่า..... ไปซื้อทำไมไม่บอกวะ เราเลยบอกว่าบอกแล้วนะ เเล้วพี่จุกก็พูดว่า "ไม่ใช่พี่จะไ้ให้แกเอาไอติมรูปผีเสื้อเเล้วหักครึ่งเเบ่งกับพี่"

ณ ตอนนั้นสตั้นไปสักพัก เเล้วไม่สนใจจะฉีกถุงไอติม พี่เเกเลยพูดว่าเดี๋ยวๆพี่เอาไปเปลี่ยนให้ (ถามตรูยัง?)

เเล้วก็เอ๋อไป เพราะไม่เคยเจอเเบบนี้เลยพูดว่า เปลี่ยนได้เหรอ? หนูจะฉีกเเล้วนะพี่ พี่จุกก็บอกเปลี่ยนได้ๆเเล้วเอาไปเปลี่ยน

เจ๊แกกลับมาพร้อมกับไอติมรูปผีเสื้อ จากนั้นก็ฉีกซอง หักไอติมมาครึ่งหนึ่งเเล้วยื่นให้เราพร้อมกับบอกว่า

"กินคนละครึ่งเเหละ พี่รู้แกกินไม่หมดหรอก กินเเค่นี้เเหละไม่อ้วน"  เห้ยยยย ตอนนั้นเราก็รับมาเเบบเอ๋อๆเเต่ไม่พูดไร

พร้อมนึก่าในใจ รู้ได้ไงตรูกินไม่หมด? รู้ไหมตรูกินขาหมูได้สิบจานเลยนะเฟ้ย!!! เเล้วที่สำคัญนั่นเงินตรูซื้อออ

..... เรื่องก็เป็นเเบบนี้ค่ะ เราอยากจะหาวิธีจัดการยังไงดี? หากวันจันทร์เจ๊แกไม่เอาเสื้อมาคืนเรา .....
..... เราเป็นคนที่ใจอ่อน เเล้วไม่ค่อยอยากต่อปากกับใคร พูดง่ายๆด่าคนไม่ค่อยเก่ง .....
..... เราควรโทรไปตอนเช้าเลยไหมคะ ให้เอาเสื้อมา จะดูน่าเกลียดไปไหม? .....

ขอความเห็นหน่อยนะคะ ไม่รู้จะพูดยังไจริงๆ พี่ที่สนิทเราบอกว่า เชื่อเหอะวันจัทร์ต้องบอกว่าลืม ถ้าแกโทรไปคงบอกออกจากบ้านเเล้ว

ความจริงมีอีกหลายเรื่องนะคะ เเต่ขอเล่าจุดพีคเเค่นี้ เราควรทำอย่างไรคะ? เพราะต้องทำงานด้วยกันอีกนาน