เรื่องที่เกิดขึ้นผมเองก็ยังไม่แน่ใจว่า มันเป็นความซวยหรือความผิดของผมเองกันแน่ เมื่อวันนี้(19/7/57) เวลาประมาณ 10.50 น.ผมขึ้นรถไฟฟรี ที่สถานีหยุดรถไฟ รามาธิบดี พร้อมลุงคนหนึ่ง ก็แปลกใจนิดๆว่า ตู้ที่ผมกับลุงขึ้นไม่มีผู้โดยสารเลย  จนถึงสถานีสามเสน รถไฟไม่
ได้หยุด ผมก็เอะใจเล็กๆว่าทำไมไม่หยุด หรือจะเป็นรถด่วนพิเศษฟ่ะ ถึงไม่หยุดที่สามเสน(สงสัยต้องเสียตังค์) จนรถไฟวิ่งมาถึงใกล้ๆสามแยกประดิพัทธิ์ รถไฟก็หยุดก่อนถึงสามแยก ประมาณ 150-200 เมตร (น่าจะติดไฟแดง) แล้วมีผู้ชายคนหนึ่ง น่าจะเป็น พนง.รถไฟ แต่ไม่ได้แต่งชุดแบบฟอร์มพนักงาน รูปร่างอวบท้วมหน่อย ผิวค่อนข้างคล้ำ หน้าเหี้ยม อายุประมาณ 30กว่าขึ้นไป เดินผ่าน ถามผมเสียงขึงขังว่า จะไปลงไหน ผมบอกจะไปลงรังสิต พนักงานคนนั้นบอกให้ผม ลงจากจากรถเดี๋ยวนี้เลย ผมถามว่าลงทำไม เขาบอกรถขบวนนี้ ไม่ได้รับผู้โดยสาร  ไม่รู้หรือไง  ผมก็บอกว่า ผมไม่รู้ เพราะไม่มีป้ายบอกหรือเตือนอะไรเลย  ประตูก็ไม่ได้ปิด รถไฟจอดที่สถานีรามาธิบดี ผมก็ขึ้นมา  พนักงานคนนั้นก็ยังบอกย้ำกับผมว่า ขึ้นไม่ได้ ลงไปเดี๋ยวนี้เลย (กิริยาท่าทางเขาทำให้ผมแอบคิดในใจว่า กรูไม่ใช่หมูไม่ใช่หมานะ) แต่ทีผมพูดออกไปคือ ขอให้ผมนั่งไปจนถึงสถานี บางซื่อ ได้มั้ย เพราะใกล้จะถึงแล้ว อีกทั้งตรงนี้ (บริเวณที่รถไฟหยุด) สองข้างทางรถไฟ เป็น ปูนกั้นไซด์งาน ก่อสร้างรถไฟฟ้าสายสีแดงตลอดสองข้างทางเลย ทำให้ผมเดินออกถนนไม่ได้  พนักงานคนนั้นก็ยังไม่ยอม ยังคงไล่ผมลงรถให้ได้ สุดท้ายผมก็เลยต้องลงตรงนั้น แล้วค่อยๆเลาะ ไปตามทางรหว่าง รางรถไฟกับ แท่งปูนที่กั้นบริเวณก่อสร้างไปจนถึงแยกประดิพัทธ์ประมาณ เกือบ 200 เมตร เพื่อไปหาต่อรถ  แถมระหว่างที่กำลังลัดเลาะเดินอยู่ก็ดัน มีรถไฟอีกวิ่งขบวนสวนมาอีก ต้องทำตัวลีบแทบติดแท่งปูน ไม่งั้นอาจถูกรถไฟเฉี่ยวเอา เพราะช่องว่างระหว่างรางรถไฟกับแผนปูนแคบมาก
  สุดท้ายธุระที่จะไปทำที่รังสิตก็เลยยกเลิก เพราะหมดอารมณ์ เหลือแต่อารมณ์ที่อยากระบายในพันทิบ นี่แหละ