ตอนนี้ผ่านมา 5 วันแล้ว กับวันที่เราเดินจากมาจากคนที่รัก ที่อยู่ด้วยกันทุกวันไม่มีห่างกันเลย
ช่วง 3 วันแรก เธอมีไลน์มา โทรมาบ้าง แต่เราเลือกที่จะตัดให้ขาด เราเลือกที่จะไม่ตอบอะไรกลับไปใดๆทั้งสิ้น (ข่มใจ ทรมานมาก)
และเธอก็คงไม่ติดต่อมาแล้วล่ะ หลังจากเราไม่ตอบโต้ ตอนแรกแทบจะเป็นจะตายให้ได้
แต่ด้วยสติที่ยังพอมี(น้อยนิด 555+) เลยไม่ทำอะไรโง่ๆลงไป กอปรกับความทรงจำที่ฝั่งเค้าไม่ค่อยมีกับเราเท่าไหร่
เลยทำให้ฟื้นเร็ว พอจะยิ้มได้บ้าง แต่ก็มีบางอารมณ์นะที่ฟุ้งๆ หดหู่เป็นช่วงๆ ตอนนี้เลยกะจะหันหน้าทำสมาธิฝึกจิตให้มั่น
จะได้ไม่ต้องคิดไปหาจิตแพทย์อีก ตอนนั้นเอาเค้ามาเป็นศูนย์กลางมากไป
เป็นโรคซึมเศร้าข้าวปลาไม่กิน นอนไม่หลับ สะดุ้งกลางดึกทุกคืน งานการทำไม่ค่อยได้
แม้ทุกวันนี้จะยังเป็นอยู่ แต่เชื่อว่าซักวันคงจะหลับได้สนิทและกินข้าวอย่างเต็มอิ่มซักวัน ^^

ตอนนี้เลยใช้เวลาอยู่กับครอบครัว กับเพื่อนสนิทหลังจากละเลยมาตลอดที่ผ่านมา
และตั้งแต่เข้ามาใน Pantip เวลาตั้งกระทู้ได้กำลังใจดีๆเยอะมากๆ  หรือแม้แต่ไปอ่านกระทู้ ความคิดเห็นของคนอื่น
ก็ได้กำลังใจเยอะเลย ให้ทั้งกำลังใจคนอื่น และตัวเอง...และถึงแม้ว่าวันนี้จะยังรู้สึกกับเธออยู่ แต่ซักวันเราเชื่อว่ามันจะดีขึ้น
เราก็ยังเชื่อนะว่าทำดีได้ดี ไม่ได้รักไม่เป็นไร แต่เราเชื่อว่ามันต้องได้ดีแน่นอน
ขอบคุณมากๆ ทุกกำลังใจที่ทำให้ยืนอยู่บนโลกนี้ได้ให้กำลังใจกับทุกคนที่ยังทุกข์อยู่นะ
มาก้าวข้ามไปให้พ้นและเป็นกำลังใจให้กันเถอะ เย้!!!^^