สามสี่เดือนที่ผ่านมาเราย้ายหอบ่อยมาก บ่อยยิ่งกว่าซื้อผ้าอนามัยซะอีก และสิ่งที่น่ากลัวสำหรับการอยู่คนเดียวคือ ความเงียบนั่นล่ะค่ะ
คือมีปัญหากับคนไม่พอ ยังต้องมามีปัญหากับสิ่งที่มองไม่เห็นอีก เราไม่ได้อยากเจออะไรแบบนี้เลย แต่คราวนี้ดันโป๊ะแตก
เราย้ายมาอยู่ที่หอนี้สักพักแล้ว จริงๆว่าจะชวนเพื่อนที่เป็นรูมเมทมาอยู่ด้วยแต่ไม่กล้าชวน เพราะเราโดนไล่ออกจากหอเก่าอ่ะค่ะ
ทั้งที่อยู่ได้ไม่นานเนื่องจากวีรกรรมอันเด็ดดวงคราวนั้น

แต่ปัญหาคือเราโดนไล่ออกคนเดียว เพื่อนไม่ได้มีส่วนเอี่ยวด้วย ก็เลยออกมาคนเดียวก็ได้ ทั้งที่ในใจอยากร้องไห้สุดๆ
และเหมือนเพื่อนก็ไม่อยากออกมาสักเท่าไหร่ ตัวปัญหาอย่างเราสมควรออกมาอยู่คนเดียวน่ะดีแล้ว เคร้าค่ะ......

อยู่คนเดียวไม่พอ ยังต้องมาระแวงคน ระแวง เอ่อ ผี มั้ง เห้ออ เล่าไปก็กลัวไป
หอที่เราเพิ่งย้ายมาเป็นหอรวมค่ะ หอดูปลอดภัยดีนะ แต่ไม่ค่อยมีคนเช่าเลย ชั้นเรามีคนเช่าแค่ สามห้องมั้งรวมห้องเราด้วย
มันมีเรื่องตลกด้วยค่ะ 555 คือ คืนนั้นเป็นอาทิตย์แรกๆที่เราเพิ่งมาอยู่ค่ะ แล้วเราก็เป็นคนหลับยากด้วย

ประมาณเที่ยงคืนมั้งคะ เราก็นอนไปสักพักแล้ว อยู่ก็มีเสียง ตึก ตึก ตึกๆๆๆๆๆ เหมือนมีอะไรมากระทบที่ผนังห้อง
แล้วแบบผนังห้องคงบางด้วยมั้งก็เลยได้ยินชัดเจน เสียงมาจากข้างห้องเราค่ะ ได้ยินแบบนี้ก็หลอนสิคะ โอ้ยยย กว่าจะได้หลับ

ในใจก็คิดไปต่างๆนาๆว่า เออ เราคงโดนดีแล้วมั้ง แต่พอคืนถัดมาก็มีเสียงประมาณนี้อีก แต่เป็นตอน สามทุ่มค่ะ
ก็ตึกๆๆๆๆ แบบเดิมอีก แต่คราวนี้มีเสียงซาวน์เอฟเฟคมาด้วยค่ะ ฟังแรกๆก็หลอนดี แต่ฟังไปฟังมา อ้าวววว นึกว่าผี ที่จริงมันเล่นผีผ้าห่มกันอะไรมันจะเร่าร้อนปานนั้น ดังทะลุห้อง ไม่อายกันบ้างเน้ออออ

แต่ก็ดีค่ะ ยังดีที่ข้างห้องมีคน รู้สึกอบอุ่นดี ถึงจะแปลกๆก็เหอะ แต่ก็อบอุ่นได้ไม่นาน คืนนั้นเราคุยโทรศัพท์อยู่ แล้วก็มีเสียง กริ๊งๆๆๆๆๆ
ดังยาวเลยค่ะ เสียงมันเหมือนกระดิ่ง ตอนแรกเราก็คิดว่าเสียงลูกแก้ว อาจจะเป็นธรรมดาของตึก อาคาร ที่มักจะมีเสียงแบบนี้บ่อยๆ

แต่มันไม่ใช่อ่ะค่ะ มันเป็นเสียงกระดิ่งนะ ดังกริ๊งๆๆๆไปมา ตลอดทางเดินของห้องเลย เหมือนมีใครมาวิ่งไปมาน่ะค่ะ
หลอนอีกแล้วเรา หลับไปทั้งที่ยังหลอนนั้นล่ะค่ะ แต่อยู่ๆ ก็มีมือหนึ่งมาแตะแขนเรา เรามั่นใจว่าเป็นมือแน่ๆค่ะ
เราสะดุ้งตื่น แต่ก็หลับไปอีก แล้วก็แตะแขนเราอีก แล้วเราก็หลับไปอีก อารมภ์แบบว่าง่วง ไม่อยากตื่น

แต่มันก็ไม่หยุดค่ะ คราวนี้ไม่ใช่แค่แตะค่ะ แต่ตบที่แขนเราเลย ตื่นเต็มตาเลยค่ะคราวนี้ เราลุกขึ้นนั่ง
มีคนอยู่ในห้องจริงๆด้วยค่ะ กำลังค้นอะไรสักอย่าง แต่เหมือนมันไม่รู้ว่าเรารู้สึกตัวแล้ว เราเห็นไม่ชัดว่าหน้าตาเป็นไงเพราะมืด
แต่ก็มีแสงลอดเข้ามาในห้องนิดหน่อย เราเลยรู้ว่าเป็นผู้ชาย เรากลัวมาก ตกใจจนนิ่งไปเลย ไม่ร้องสักแอะ

นั่งมองมันค้นอยู่อย่างนั้นอยู่ในความมืด มันเดินไปเดินมาทั่วห้องเลย แต่แปลกที่มันไม่เห็นเราหรือยังไง ทั้งที่เราก็ลุกขึ้นมานั่งอยู่ตั้งนาน
ถึงจะมืดแต่มันก็น่าจะเห็นบ้างแหละ เพราะแสงจากข้างนอกก็ส่องเข้ามา เรายังเห็นมันเลย แล้วอยู่ๆมันก็ออกจากห้องไปทางระเบียงค่ะ
น่าจะปีนขึ้นมาเพราะเราอยู่แค่ชั้นสาม

เรานั่งอึ้งอยู่ตั้งนาน เห้ย ไรวะ โจรเหรอ เราเลยลุกไปเปิดไฟ โทรหาเจ้าของหอเลยค่ะ ไม่กล้าเดินลงไป
เจ้าของหอเลยขึ้นมาดูให้ แต่คืนนั้นสรุปไม่มีอะไรหายค่ะ  เจ้าของหอบอกว่าเดี๋ยวจะจัดการห้องให้รัดกุมกว่านี้ แต่ก็กลัวๆอยู่ดี
เพราะอยู่คนเดียว แต่แปลกที่ว่า ถ้ามันเป็นโจรจริงๆมันจะเดินมาปลุกเราให้ตื่นทำไม แล้วทำไมมันทำเหมือนเราไม่ได้อยู่ในห้อง แปลกมาก????...........

ตอนเช้าเจ้าของหอเลยจัดการติดมุ้งลวด ติดเหล็กดัดที่ประตูห้อง แล้วก็ระเบียงให้เลยค่ะ เป็นอันว่าสบายใจไป แต่ก็ยังกลัวหน่อยๆ
หลังจากนั้นก็ปกติค่ะ แต่ที่ไม่ปกติคือ มักจะมีมือมาปลุกเราเสมอเวลาที่เราหลับลึกๆ อย่างตอนนั้น แม่เราโทรมา แต่เราหลับไป
อยู่ๆก็มีมือมาปลุกเราให้ตื่นมารับโทรศัพท์ เราก็ตื่นมาแบบงงๆ แม้แต่ตอนที่เราไม่สบายแล้วเหมือนจะหมดสติไป ก็ยังมีมือข้างนั้นมาปลุกเราให้รู้สึกตัว
อยู่เสมอ เรามั่นใจแน่ๆว่าสัมผัสเย็นๆนั้นเป็นมือแน่นอน

รวมทั้งเสียงกระดิ่งที่เรามักจะได้ยินแทบทุกคืน และมือปริศนาที่มักจะมากวน หรือมาเตือน ในยามที่เราไม่รู้สึกตัว
อยู่ไปก็หลอนไป พูดแล้วอยากย้ายหอง่ะ กลัวทั้งคน ทั้ง...เลย ต่างคนต่างอยู่เหอะนะ