เกริ่นก่อนว่าบ้านที่เราอยู่เป็นทาวน์เฮ้าส์แบบโบราณค่ะ
คืออยู่มาตั้งแต่เกิด ตอนนี้อายุ 25 แล้ว
ปัญหาจากบ้านข้างๆไม่เคยมีเลย หรือถ้าเคยมีก็คงหยุมหยิมมากจนนึกไม่ออกแล้ว
ข้างนึงเป็นบ้านคนเลี้ยงหมาไว้แน่น แต่ก็ไม่เคยมีปัญหา
อีกข้างนึงบ้านหลังถัดไปเค้าซื้อไว้เก็บของ

จนมาเมื่อคืนสองคืนนี้ค่ะ เราจะตั้งใจนอนตอนสองทุ่มครึ่งหรือสามทุ่ม
บางวันเลยไปสามครึ่ง ที่ต้องตั้งใจนอนนั้นเพราะเป็นคนนอนหลับยาก ตื่นง่าย

กลับมาอีที่คืนสองคืนนี้ พอสี่ทุ่มปุ๊บ อีข้างที่มีคนจะเริ่มละ
ตอกอะไรปั้กๆๆๆๆ สักพักเสียงเจียร์ดัง วี๊ดดดดดด
คืนก่อนก็หงุดหงิดนะคะ แต่อีกวันเป็นวันหยุด แล้วมันไม่เคยเกิดมาก่อน
เลยปล่อยผ่านไป...

พอมาคืนนี้เลยค่ะ สี่ทุ่มเป๊งมาละ ปั้กๆๆๆๆๆๆ วี๊ดๆๆๆๆๆๆ
สลับกันไป ผ่านไปประมาณ 20 นาทีไม่มีทีท่าจะหยุด

เริ่มไม่ไหว พอดีเจนวาย คือเริ่มปรี๊ด
เดินไปบอกพ่อกับแม่ที่ห้องนอนข้างหน้า ทุกคนให้ความร่วมมือดีมาก
กริบ.... ไม่มีใครสนใจ

อิชั้นด้วยความปรี๊ด ผ่านไปรวมเวลาครึ่งชั่วโมงพยายามกำหนดลมหายใจแต่ก็ไม่ช่วย

เลยเดินลงไปข้างล่าง และยืนตะโกนอยู่หน้าบ้านข้างๆ (ด้วยเสียงนุ่มนวลแต่มันดังเลยต้องตะโกน)

ดิฉัน : ขอโทษนะคะ ตอกอะไรอยู่รึเปล่าคะ? พอดีมันดังเข้าไปใน...
มนุษย์ลุง : (ตรูพูดยังไม่ทันจบ) (น้ำเสียงหงุดหงิดตั้งแต่ต้นยันจบ) ตอกอะไร? เลื่อนเก้าอี้ (หรือเลื่อยเก้าอี้ก็ไม่รู้) เฉยๆ
ดิฉัน : อ๋อ ถ้าอย่างนั้นไม่เป็นไรค่ะ สงสัยบ้านอื่น (เดินออกมาได้สี่ก้าว...)

ปั้กๆๆๆๆๆๆ วี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ

ดิฉัน : นึกในใจ (อีหน้าข้อศอกหมา ปืนกระบอกเท่าไหร่?! หรือจะลงทุนบาซูก้าแม่มเลย เห๊ยไม่เอาเดี๋ยวติดคุก
หรือจะเฟี้ยวขวดเหล้าเข้าไปเลยดี เห๊ยไม่เอาช่างแม่มมัน ฯลฯ) ทุกคนนึกออกใช่มั้ยคะ?

ดิฉันเดินกลับขึ้นไปบนบ้านบ่นกับพ่อและแม่ ซึ่งไม่มีใครแสดงความคิดเห็นใดๆเช่นเคย...
ดิฉันตั้งหลักอยู่อีกห้านาที แล้วเดินลงไปใหม่...

ดิฉัน : ขอโทษนะคะ มันดังไปถึงในห้องเลย
มนุษย์ลุง :  ดังอะไรๆๆ คุณเข้ามาฟังนี่มา ผมตอกในบ้าน
ดิฉัน : แต่นี่มันทาวน์เฮ้าส์นะคะ (! นึกในใจ)
มนุษย์ลุง : บ้านข้างๆนี่ใช่มั้ย? ทีคุณทำผมไม่เคยว่า
ดิฉัน : เราไม่เคยทำหลังหกโมงนะคะ เพราะทราบว่ามันผิดกฎหมาย
(ยกมือประนมขอร้อง (จริงๆชอบกวนทีน) หนูขอโทษนะคะแต่หนูต้องนอนจริงๆ พรุ่งนี้ตีห้าก็ต้องตื่นแล้วค่ะ
มนุษย์ลุง : ผมก็ต้องทำงานหกโมง (เอ๊าอีเฟวี้ย แล้วไม่ไปนอนล่ะวะ?)
ดิฉัน : ถ้าอย่างนั้นพี่จะทำถึงกี่โมงล่ะค่ะ (อุตส่าห์เรียกพี่...)
มนุษย์ลุง :  เสร็จก็เลิก

ดิฉันเลยตัดสินใจ ช่างมันเถอะ ถ้ารู้ว่าพูดกับลุงแล้วไม่เข้าใจ (เพราะลุงใช้เห่าเอา)
ก็คงไม่เสียอารมณ์คุยแต่แรก....

จบแล้วค่ะ คืนนี้ดิฉันเลยตาสว่างไปอีกคืน
ตอนนี้ก็คงไม่รู้จะต้องทำไงต่อ แต่คิดว่าก็รอลุงแกตายทีเดียวน่าจะง่ายกว่า
อยู่ไม่น่านานสภาพแบบนี้

จริงๆแถวบ้านจะดังด้วยเสียงเบสจากผับซึ่งโทรไปรายงานกี่ที่ก็ยังไม่ได้ผล
ขนาดบอกทหารไปแล้วมันก็ยังดัง เลยปลงไปแล้วหนึ่งเรื่อง
ตอนนี้ต้องปลงอีกเรื่อง....

อย่างไรก็ตาม ต้องขอกราบขอบพระคุณทุกท่านที่อ่านจนจบนะคะ
ขอให้ทุกท่านนอนหลับอย่างสบาย อย่าต้องมาเจอเพื่อนบ้านตั่วเฮียแบบดิฉัน
ฝันดีค่ะทุกคน

ปล. แท็กความบันเทิงในบ้าน เพราะอยากให้บันเทิงเริงใจกันค่ะ
แท็กการสอนลูก เพราะลุงข้างบ้านล้มเหลวในการสอนลูกค่ะ
คิดตั้งนานทำไมลูกเค้าไม่เรียนหนังสือ วันๆนั่งแต่อยู่บนมอเตอร์ไซค์ วันนี้ทราบแล้วค่ะ