เราว่ามันเป็นชีวิตคุณเองนะ ไม่มีใครรู้ได้ดีเท่าตัวคุณเองกับครอบครัว
(ครอบครัวสามีเป็นยังไง ตัวคุณโตมาแบบไหน ความสัมพันธ์ของคุณกับสามีเป็นยังไง คบกันมานานแค่ไหน คบยังไง)

มาถามในนี้ก็ได้แต่ข้อมูลเบสิค อย่างเช่น สามีภรรยาควรอยู่ด้วยกัน ค่าครองชีพเป็นยังไง
แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าพออยู่จริงๆแล้ว ด้วยเงินที่มีมันพอไหมกับความต้องการของคนสองคน

เราอยู่อังกฤษ มีเพื่อนที่ใช้เงินเดือนละแค่ 100 ปอนด์เค้าก็ว่าเค้าใช้เงินเยอะแล้วและอยู่สุขสบายดี
ในขณะที่อีกคนใช้เดือนละพัน พอลดได้เหลือ 400 ก็บอกนี่อยู่อย่างประหยัดสุดๆ
มันแล้วแต่คนจริงๆว่าเราโตมายังไง เราคิดยังไง เราใช้เงินยังไง เพราะคนเรา ความเคยชิน ความสุขมันประเมินค่าต่างกัน

ส่วนจะบอกว่าไม่ไปเท่ากับรักไม่มากพอ อันนี้เราว่าไม่ใช่นะ เราว่ารักใคร ใจส่วนนึง แต่อีกส่วนต้องใช้สมองด้วย
ความรักมันมาแล้วมันก็มีวันหมดไปได้ คนที่จะอยู่กันได้ยาวๆเค้าอยู่ด้วยความเข้าใจ การปรับตัว การยอมให้อภัย
ถ้าประเมินแล้วว่าตัวคุณเองไปอยู่ต่างบ้านต่างเมือง อะไรๆที่เคยมีน้อยลง ความสุขน้อยลง ไปก็ทะเลาะกัน เราว่าก็ไม่ควรไป เพราะไปก็ไม่ยืดอยู่ดี
ถ้าเงื่อนไขไม่ได้ แล้วยังจะไป อันนี้เรามองว่ารักแบบไม่ใช้สมอง ยังไงก็ไม่รอดอยู่ดี
ลองมองตัวเองค่ะ มองแบบไม่อคติ ถามเพื่อน ถามครอบครัวที่คุณรู้จักมาก็ได้ว่าคุณเป็นคนยังไง แล้วเอามาคิดว่าจริงไหม ไตร่ตรองให้ดี
ทุกอย่างไม่ได้อยู่ที่คนอื่นพูดนะ แต่อยู่ที่ตัวคุณเอง