ในช่วงเย็นวาน ท้องฟ้าสีแดงฉานในมหานครแห่งรัก คงทำให้คนๆหนึ่ง เฝ้าคิดถึงและห่วงหาใครบางคน เธอคือคนๆนั้นที่ฉันเฝ้าห่วงหาและอาวรณ์ ทุกช่วงเย็น ฉันนั่งอยู่บริเวณม้านั่งในสวนสาธารณะ ฉันหวังว่าเราจะได้พบกันที่ตรงนี้เฉกเช่นวันที่เราสองคนได้พบกันครั้งแรก เย็นวันนี้ ฉันยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เพียงเพื่อที่จะเฝ้ารอใครซักคน และบอกคำๆนั้นกับเธอ