ผมอยากให้ประหารจริงๆนะครับ พวกท่านทั้งหลายลองคิดดู

คนเราจะกลัวเกรงก็ต่อเมื่อมันมีการกระทำจริงๆ ตรากฎหมายออกมา ผมว่าสามารถลดคดีข่มขืนไปได้มากเลยทีเดียว

แต่บางคนอาจจย้อนว่า ถ้ามันข่มขืนแล้วกลัวประหารแล้วฆ่าเหยื่อเพื่ออำพรางล่ะ

แล้วตอนนี้มันต่างจากเดิมตรงไหนครับ แทบไม่ต่างกันเลย คือคุณไม่ทำอะไรเลยมันก็เหมือนเดิมยังไงอย่างงั้น

คิดดูนะครับ ถ้าข่มขืน =ติดคุกหลายๆปี

พวกวันมงคลต่างๆ วันพ่อ วันแม่ไรพวกนี้เขาอาจจะลดโทษให้ สารภาพผิดก็ลดโทษให้กึ่งหนึ่งแล้ว

ผมว่าทำดี ประพฤติดีในคุก ดีไม่ดีเขาก็ลดโทษให้อีก สุดท้ายก็ได้ปล่อยออกมา แต่คนที่โดนข่มขืน เป็นแผลในหัวใจไปตลอดชีวิต

บางคนอาจเสียสติ จิตตก โรคจิตเป็นบ้าไปเลยก็ได้ ท่านลองย้อนไปดูประเทศที่กฎหมายแข็งๆ ที่ข่มขืน= ประหาร

ผมว่าอาชญากรรมพวกข่มขืนนี้แทบไม่มีเลยนะ คือมีแต่ก็เห็นไม่บ่อย แต่ของพี่ไทยเรานี้แทบทุกเดือนเลยนะ

ต้องย้อนไปสมัยจอมพลสฤษฎ์ อันนี้แม่ผมเคยเล่าให้ฟังว่า สมัยนั้นใครขโมยของ วางเพลิง ยาเสพติด ข่มขืนไรพวกนี้

จับได้ประหารเลย โจรผู้ร้ายแทบไม่มี แต่มันเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุก็จริง แต่ต้นเหตุจริงๆแล้วมันอยุ่ที่ตัวบุคคลต่างหาก