หลายวันก่อนฮะ ไปก็ซื้อของตามปกติ น้ำยาล้างส้วมหมด ทิชชู่หน้าคอมหมด
ชั้นในชายสักแพ็ค ของเก่ารัดหนังยางไม่ไหวละฮะ ... และอื่นๆอีกนิดหน่อย
พอเลือกซื้อของเสร็จครับ ผมก็มองๆหาช่องชำระเงิน

ทีนี้ก็มองๆไป เจอช่องหมายเลข17ครับ เปิดไฟสัญญาณว่างอยู่ครับ ...
ผมค่อยๆเข็นรถเข็นเข้าซอง ... จากนั้น ผมก็ค่อยๆล้วง
มือจะไปหยิบกระเป๋าสตางค์ครับ ... แต่ทันใดนั้น !!

สัญญาณเสียงของเธอคนนั้นก็ดังขึ้นครับ ...
" มีบัตรสมาชิกไม๊ค่ะ ? "
พอได้ยินเสียงหวานๆเท่านั้นแหละครับ ผมนี่หยุดล้วงทันทีฮะ
พร้อมๆกับเงยหน้ามองเธอคนนั้นด้วยหัวใจที่พองโตมาก
เสียงเธอเล็กๆน่ารักๆฮะ ... แต่เท่านั้นยังไม่พอ
ใบหน้าของเธอ ก็ดันน่ารักตามเสียงอีกด้วย !! ปิ๊งเลยฮะ

โอ้ววว เหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะครับ ... ผมจ้องมองที่ดวงตาคู่นั้นอยู่พักนึง
เธอจึงเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง ... " ขอบัตรบัตรสมาชิกด้วยค่ะ ? "

อะ ออ อ่อ มีครับ นี่ฮะ ... มือเราสัมผัสกันนิดๆตอนส่งบัตรพวงกุญแจอันเล็กๆให้เธอ
พอแสกนเสร็จเธอก็ส่งกลับ พร้อมคำขอบคุณให้ผม ... โอ้วววว
โหยยย มันเป็นอะไรที่ กินใจมากครับ เธอมารยาทดีเหลือเกิน

จนถึงแสกนบาร์โค๊ตของต่างๆเสร็จ รวมยอดเสร็จ ... 752.25 สตางค์ค่ะ !!?
ทีนี้ก็ถึงเวลาจ่ายเงินครับ ... ผมจึงทำการล้วงอีกครั้ง !!
ก็นับๆเงิน แล้วยื่นให้เธอครับ ...
โอเค แบ้งค์พันฮะ ไม่ต้องนับหรอก ผมมีใบเดียวอยู่แล้ว หึหึ
หยิบแล้วก็ยื่นให้เธอ เธอเองก็รับไปและยิ้มให้ฮะ โอ้ยยยยแน่าร๊อคอ่าาาส์ ...

แล้วทีนี้ มีเงินทอน เธอก็ทอนมา พอทอนเสร็จ เธอก็รีบไปคิดเงินลูกค้ารายถัดไปเลย
พอผมลองนับเงินทอนดู ปรากฎว่า !!? ....




ก็ครบตามปกติครับ ... เฮ่อ ... จากนั้นผมก็กลับบ้านฮะ ...
ถ้าท่านใดได้มีโอกาสไปนะฮะ ... แนะนำเลย ช่องที่17 การันตรีได้ ... นี่บอกเลย ...