วันเวลาไหลไปไม่เคยหยุด
รีบเร็วรุดไม่รั้งรอใครหน้าไหน
อันสิ่งนี้มีค่ากว่าสิ่งใด
มันไหลไปมิรู้หลักจักหวนมา



หนึ่งความจริงสอนใจใครทั้งผอง
จงตรึกตรองใจตนให้ค้นหา
เปรียบสายน้ำดั่งเป็นเช่นเวลา
ดุจธาราไหลไปไม่หวนคืน



รักฉันเป็นเช่นสายน้ำตามกล่าวอ้าง
แสนเวิ้งว้างกลิ่นเน่าเป็นทั้งเหม็นหืน
แสนชอกช้ำจำพลัดพรากอยากรื้อฟื้น
ฉันกล้ำกลืนปริ่มน้ำตาว่าขาดใจ



เธอไปดีคงมีสุขทุกแห่งหน
ฉันทุกข์ทนจนน้ำตามารินไหล
ความทุกข์ตรมจมลึกอยู่ภายใน
อยู่ที่ใดหัวใจยังอาวรณ์



บทเพลงใดสื่อไปถึงใจเธอ
เพลงนั้นเพ้อถึงเราเฝ้าหลอกหลอน
เพลงนั้นเอื้อนเอ่ยรำพันเป็นคำกลอน
เพลงจบตอนช้ำไปถึงในทรวง



ฉันร่ำร้องเพลงของเราในวันก่อน
ล้มตัวนอนหลั่งน้ำตาว่าแหนหวง
มือนี้ฉันคงขาดใครคู่เคียงควง
ใจหนึ่งดวงอยากย้อนวันฝันของเรา