จดหมาย เปิดผนึก ถึงโลกนี้
เธอยังมี ความสวย ด้วยใช่ไหม
แต่ว่าโลก ของฉัน นั้นแหลกไป
เมื่อสิบสาม ปีจัญrai รอยคราบคาว
.
“ฉันถูกข่มขืน...”
แล้วให้ยืน บนโลกสวย ด้วยความหนาว
เหมือนรถไฟ ในอุโมงค์ ตรงยืดยาว
ไหนจุดหมาย ปลายแสงขาว ของยุติธรรม
.
ฉันถูกข่มขืน...
นึกว่าโลก นี้จะตื่น จากคืนตกต่ำ
แต่เด็กน้อย ตามรอย แห่งระyum
เธอได้พูด ไหมสักคำ ก่อนหล่นไป !
.
อะไรคือ ความถูกผิด คิดไม่ออก
บางคนบอก เพราะละคร ป้อนบทไว้
บางคนว่า เสื้อผ้า อ้าเกินไป
หรือกฎหมาย หาไม่ ได้กลัวเกรง
.
จดหมาย เปิดผนึก ถึงโลกนี้
โลกที่ สวยไสว ไร้ข่มเหง
เหมือนมี ดนตรีเพราะ คอยบรรเลง
อย่าประหาร นะตัวเอง มนุษยธรรม
.
โลกสวย ด้วยความรู้ gooมีกึ๋น
ค้านประหาร ด้านดีขึ้น พรูกระหน่ำ
กระดิกteen แต่หน้าคอม ตะล่อมคำ
เลยไม่รู้ ว่าระyum เป็นอย่างไร
.
เมื่อไหร่มันจะจบ...
เหยื่อที่รอด ก็เป็นศพ แม้เคลื่อนไหว
แม้แต่น้อง ยังไม่ตาย ก่อนหล่นไป
ภาพสุดท้าย โลกนอกรถไฟ หวังว่างาม
.
เมื่อไหร่มันจะจบ...
โจรตายha สักหมื่นศพ เผื่อเกรงขาม
โจรตายha สักหมื่นศพ เพื่อความงาม
ของคนดี ที่ทำตาม กฎหมายไว้
.
หรือจะแคร์ แค่กลุ่มสัตว์ เพียงน้อยนิด
แต่ปล่อยให้ สะเทือนจิต คนหมู่ใหญ่  
อยู่หน้าคอม ตะล่อมคำสวย ไม่ช่วยอะไร
hereตายไป ไม่ทำให้ ไทยสูญพันธุ์
.
“อยู่หน้าคอม เรื่องบางเรื่อง พิมพ์ง่ายไป
หากไม่ช่วย อะไร ก็อย่าพิมพ์...”