ตอนนี้ทำงานในห้างสรรพสินค้า ต้องเข้างานเป็นกะ สาเหตุที่เราจะลาออก คือ ไม่ชอบเวลาที่ต้องเข้างานกะบ่าย เพราะต้องเลิกงานสี่ทุ่ม จริงๆงานมันมีหลายกะ แต่เราได้เข้ากะบ่ายซะมากกว่ากะอื่นๆ(พนักงานคนอื่นๆก็เหมือนกัน ในเดือนหนึ่งๆ ต้องเข้ากะบ่ายซะครึ่งเดือน)

การที่เราต้องเข้างานกะบ่าย แล้วเลิกงานสี่ทุ่ม พอกลับมาถึงบ้านก็ต้องรีบนอน ไม่มีเวลาไปทำอย่างอื่นที่อยากทำ จะออกไปเที่ยวก็ไม่ได้ จะอ่านหนังสือก็อ่านได้แค่แป๊บเดียว นอนดึกมากก็ไม่ได้ เพราะคนอื่นๆในบ้านเรานอนเร็ว พอเรานอนดึก พ่อกับแม่ก็จะมาไล่ให้เราไปนอน ทั้งๆที่ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่สมองเราแล่นดีเป็นพิเศษ(ถ้าเป็นตอนกลางวันเราจะไม่ค่อยมีอารมณ์อยากทำ) และเราก็เป็นคนที่มีอะไรอยากทำเยอะแยะไปหมด ในขณะที่คนปกติทั่วไปเขามักจะว่างกันในตอนเย็น-กลางคืน แต่เรากลับยังต้องใช้ชีวิตอยู่ในที่ทำงาน

นอกจากปัญหาเรื่องเลิกงานดึก เราก็ไม่ค่อยจะมีปัญหาอื่นๆซักเท่าไหร่ ในแต่ละวันเราได้เจอลูกค้ามากมาย ก็สนุกดี บางทีก็เจอเพื่อนในสมัยเรียน เราก็จะถามเพื่อนว่าตอนนี้ทำงานที่ไหนแล้ว ปรากฎว่าเพื่อนเราแต่ละคนได้ทำงานที่ดีกว่าเรา(ทั้งๆที่พวกเขาเรียนเก่งน้อยกว่าเรา) และเงินเดือนก็สูงกว่าเรา เราเป็นพนักงานห้างตำแหน่งเจ้าหน้าที่ธรรมดาๆ เงินเดือนเทียบเท่าอัตราค่าแรงขั้นต่ำตามกฎหมาย ก็ถือว่าน้อยจริงๆ

เราก็ไม่คิดว่าเราเป็นคนเก่ง แต่เราคิดว่าเราอุตส่าห์เรียนจบมาสูง เราน่าจะไปได้ไกลกว่านี้ น่าจะก้าวหน้าได้มากกว่านี้ เหมือนกับเพื่อนๆของเรา ข้อดีในที่ทำงานของเรา ที่เราคิดว่าเป็นข้อดีจริงแท้แน่นอน คือ อยู่ใกล้บ้านเรา ฉะนั้นถึงจะได้เงินเดือนน้อย แต่เราก็ใช้พอ สามารถแบ่งให้พ่อแม่ได้ทุกเดือน และยังมีเหลือเก็บด้วย ถ้าเราลาออก เราก็สามารถอยู่ว่างๆได้สักครึ่งปี แต่เราไม่คิดว่าเราจะอยู่ว่างๆ เราจะหางานใหม่ งานที่อยู่ใกล้ๆบ้าน ที่ไม่ต้องเข้ากะ ไม่ต้องเลิกดึก และได้เงินเดือนมากกว่านี้ หรือไม่ก็ช่วยงานที่บ้านไปก่อน ไม่แน่ก็อาจวางแผนเรียนต่อ ป.โท (ประมาณนี้) เราเป็นคนเลือกงานยากด้วย เพราะเป็นคนติดบ้าน และลึกๆแล้วก็อยากทำธุรกิจส่วนตัวมากกว่า รู้สึกว่าตอนนี้ตัวเองกำลังเดินมาผิดทาง

ไม่รู้ว่าเราตัดสินใจถูกหรือเปล่า ตอนนี้ยังไม่ได้บอกพ่อแม่หรือเพื่อนๆในที่ทำงานเลย