เรื่องนี้ก่อนอื่นเลยผมขอบอกว่าตัวเองเป็นคน ขึมครับแต่ไม่ถึงขนาดว่าไม่คุยกับไครเลยนะ ส่วนตัวผมมีเพื่อนอยู่มากมายพอสมควร ผมเป็นคนเฮฮาต่อหน้าผู้หญิงเวลาชอบใครจะไม่แสดงออกทางกาย แต่จะแสดงที่สายตาและชอบมองผู้หญิงคนอื่นที่หน้ารัก ตามภาษาวัยรุ่นทั่วไป

เรื่องมันมีอยู่ว่า
ผมเรียนอยู่ ณ วิทยาลัยแห่งหนึงในกรุงเทพขอไม่เอ่ยชื่อ อยู่ปี2
และผมมีเเฟนอยู่คนหนึง ชื่อ "ออม"แต่ไม่ได้เรียนที่เดียวกันคบกันมาได้ 1ปี7เดือนหลังจากผมขึ้นมาอยู่ปีสองวิทยาลัยของผมเวลาเรียนจะเป็นแบบอยู่ห้องเดียวกันหมดเลยเวลาเรียนวิชานู้นนี้จะไปเป็นห้องจะคล้ายๆกับ ป.๑-๖ ซะมากกว่า ห้องมีคนอยู่ 49คน ผญมีทั้งหมด 7 คนทั้งห้องและผมก็ไม่ได้สนใจเลยสักคนเพราะมีแฟนอยู่แล้ว เรื่องมันเริ่มที่วันหนึ่งไม่นานมานี้ผมได้ทะเลาะกับแฟนผม(ออม) ปกติเราจะทะเลาะกันตามภาษาวัยรุ่นทั่วไปคือ ทะเลาะแล้วหาย แล้วทะเลาะ วนไปมาเรื่อยๆวันดีคืนดี จะดีกันโดยไม่ทะเลาะ 7วันก็มี และแล้ววันที่คิดว่าไม่น่าจะเกิดขึ้นและเป็นสิ่งที่ผมคิดไม่ถึงเหมือนกันหลังจากที่รู้ว่าแฟนตัวเอง ได้คุยกับแฟนเก่าทั้งที่เราเคยสัญญากันว่าจะไม่นอกใจกันจะไม่คุยกับ ผช/ผญคนไหนแบบนอกใจ ได้เรื่องเลย ผมเองก้เป็นคนหวงหึงเป็นเหมือนกัน ผมบอกแฟนไปว่าทำไมแฟนผมก้ตอบว่า ก็แค่คุย ซึ่งผมก้เข้าใจว่าผญก้ต้องมีสังคมเป็นผชบ้างเรื่องปกติ แต่การที่แฟนคุยกับแฟนเก่าหมายถึงลืมกันไม่ลงเรื่องมันก้ซับซ้อนมากขึ้นจนไม่รู้ไปเลิกกันตอนไหน แต่ก้รู้อยู่ว่ายังไงก้ต้องกลับมาเป็นปกติจากการทะเลาะครั้งนี้เป็นเพียงแค่คำพูดธรรมดา หลังจากวันนั้นผมก้ไปเรียนปกติ และผมก้เริ่มปิ้ง ผญในห้อง ชื่อพลอย ซึ่งครั้งแรกที่ผมเห็นตอนอยู่ร่วมห้องผมแทบไม่ได้คิดติดใจอะไรเลยแม้แต่นิด แต่พอตอนนี้กลับรู้สึกอีกแบบผมรู้สึกว่า พลอยเป็นคนที่มีเสนห์เอามากและมีคนในห้องชอบหม้อเอามากเหมือนกัน ทั้งกริยาท่าทางการเดิน การพูดจา การวางตัว โดยเฉพาะหน้าตา และรอยยิ้ม เวลาที่อมยิ้มและยิ้มมันมีเสนห์ มันทำให้ผมเกิดชอบในตอนนั้นมาทันที หลังจากนั้นผมก็พยายามหาเฟสพลอยผ่านเพื่อนเก่าผช ที่อยู่ห้องเดียวกันตอนปี 1 พอขึ้นปีสองเลยทำให้ผมได้รู้จักกับเพื่อนพลอยและ พลอย เลยทำให้ผมมีโอกาสหาเฟสผ่านเพื่อนผช จนกระทั้งผมเจอ
โดยส่วนตัวผมจะไม่ใช่คนดังในโลกของเฟสบุค เพราะเป็นคนไม่ชอบถ่ายรูป แต่ไม่ใช่ว่าจะเป็น ลูกคุณหนู ขี้แอค ขี้อวด อยู่ในโลกของตัวเองนะ เพียงแต่ผมคิดว่าเฟาบุคเป็นเพียงสิ่งหนึงที่ทำให้คนได้เจอกันเท่านั้น เลยไม่อยากจะอะไรมากมายกับมัน หลังจากที่ได้เฟสพลอยมาแล้วก้มาดูกันว่าจะเป็นคนดังหรือเปล่า ผลที่ออกมาคือ กึ่งดังกึ่งไม่ดัง/ ซึ่งผมก้ชอบคนไม่ดังเพราะจะได้ไม่มีคนอื่นมาแย่งจีบหรือ อะไรตามความคิดผม ผมเลยแอดเฟสไปหลังจากนั้น ก้เจอกันอีกที่วิทยาลัย คราวนี้ผมรู้สึกเลยว่าชอบมาก ผมได้แต่มองตาๆๆๆๆ ทุกวัน ทุกครั้งที่อยู่ด้วยกันในห้อง และในที่สุดพลอยก้รู้ตัวว่าผมส่องเค้าอยู่ซึ่งบางทีผมรู้ว่าเค้ารู้ว่าผมชอบมอง และเค้าก็มองผทด้วยเช่นเดียวกัน แต่ผมแปลกใจทีสายตา่ พลอยมองผมเนียนว่าที่ผมมองพลอยเสียอีก เพราะผมลกหรือเปล่าเวลาที่เค้ามองมาแล้วหลบตาไม่ทันเลยทำให้เค้ารู้ หลังจากนั้นผมก้ทำงี้ได้ประมาณ 2 อาทิตย์(ซึ่งทะเลาะกับแฟน(ออม)อย่เหมือนเดิมเหมือนจะห่างกันสักพักแบบไม่คุยกัน) ครั้งนี้เหมือนเค้าจะสนใจผมมากกว่าเดิมคือ พลอยมองตาผมมากขึ้นจนรู้สึกได้ว่า เค้าก้สนใจผมเหมือนกันพอดีวันพรุ้งนี้เป้นวันเกินพลอย สิ่งที่ผมให้ในวันเกิดพลอยคือ hdb ในเฟส และให้ลูกอมในชีวิตจริงไม่ได้ให้แบบทางการแต่ออกชิวๆคือเดินเข้าไปยื้นลูกอมละพูดว่า "เบิดเดยๆนะพลอย 55" จากนั้นเค้าก้รีบเอาแล้วก้ยิ้ม วันนั้นผมรู้จักกัมากขึ้นแบบว่า ยิ้มให้กัน ถามนู้นี้นั้น จนโบกมือบ๊ายบายกันในวันนั้นเลย
จากนั้นหลังจากผมกลับบ้านก้รู้สึกผิด เพราะแฟนผม(ออม)ง้อและผมก้ให้อภัยแล้ว ยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเอง เลวระดับหนึ้งเลย และผมก้ทำตัวไม่ถูก

หากไครยัง งง กับสิ่งที่ผมพูดผมจะพยายามอธิบายให้เข้าใจ เพราะตอนนี้ผมก้ยังทำตัวเองไม่ถูกเหมือนกัน

พลอย->ทะเลากับแฟน->เลิกกับแฟน->สนใจผม->บอกเพื่อนเค้าเกี่ยวกับผม->เค้ารู้สึกว่าผมให้ความหวัง

ออม->เลิกกัน->มาง้อผม->ผมให้อภัย->ดีกัน->ผมไม่เหมือนเดิม->เริ่มระแวงผม->กลัวผมนอกใจ->ปกติ

ผม->ทะเลากับแฟน->หลงพลอย->ชอบพลอย->คืนดีกับออม->รู้สึกไม่เหมือนเดิม->ให้ความหวังพลอย->รู้สึกผิด->ชอบพลอยกว่าออม->รู้สึกผิดที่ให้ความหวังพลอยทั้งที่ดีกับออมแล้ว->ทำตัวไม่ถูก

สั่นๆคือ ผมรู้สึกผิดที่ให้ความหวังเค้าทั้งที่ดีกับแฟนแล้ว แล้วแฟนผมก้ดีกับผม ณ ตอนนี้ ผมกลัวมากที่สุดคือถ้าผมไม่บอกพลอยว่าขอคบ หรือ ลีลาเค้าอาจจะเบื่อผมจนมองหน้ากันไม่ติด แต่ถ้าผมเลือกที่จะคบ ผมก้ต้องเลิกกับปฟนคนปัจจุบัน

ที่ผมเขียนมาหมดนี้ผมเขียนในโทสับ อาจจะอ่านแล้วงงเพี้ยนบ้าง
ไม่เข้าใจหรือเบื่อก้ขออภัยด้วย

ไครหาทางออกให้ผมได้ช่วยผมทีครับ ตอนนี้ผมเหมือนคนเลวๆคนหนึงที่ไม่รู้จะทำยังไงกับตัวเอง