[พระไตรปิฏก]
วิธีละความอยากและความโมโห และอุกศลอันเป็นบ่อเกิดแห่งทุกข์

"มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสียได้ "

**ถอดความ  อภิชญา คือ  ความอยากหรือความโลภที่มีกำลังเป็นอกุศลกรรมบถ ไม่ว่าจะเป็น ความโลภหยาบๆ เช่น อยากได้ของๆผู้อื่น
ไปจนถึง ความโลภ ที่ละเอียด เช่น โลภอยากได้บุญเยอะๆ หรือ โลภอยากได้สภาวะในการปฏิบัติธรรมดีๆ  

**โทมนัสคือ คือ  ความขัดเคืองใจ  เป็นโทสะ เป้นอกุศลกรรมบถ เป็นสาเหตุให้เกิดทุกข์  ต่างๆนานานับประการ

เมื่อละอกุศลได้  ด้วยการมีความเพียรในการเจริญสติปัฐฐานสี่ ปัจจุบันก็จะอยู่กับ สติ สัมปชัญญะ   และเกิดกุศลจิตขึ้น  
ชาวพุทธพึงเจริญสติปัฐฐานสี่ กันเถิด  ประโยชน์เบื้องต่ำ คือดับทุกข์ในปัจจุบัน
และประโยชน์เบื้องสูงเมื่อพึงเจริญสติปัฐฐานสี่ คือ


"พระนิพพาน"